Osmanlı Sarayına köle olarak satılan bir cariyenin Hünkarını ve Şehzadelerini koruma çabaları...
Bu aşkın, iktidarın, korkunun, acının hikayasi. Osmanlı'nın en güçlü Sultan'ının hayat macerası. Kimseye boyun eğmeden ve evlatları uğruna her yolu den...
Daireye girdik, koltuğa oturdum ve Murat'ı tam karşıma aldım. Ellerini önünde birleştirmişti.
"Ne yaptın sen Murat, nasıl yaparsın böyle bir şeyi, hünkarımızın huzurunda olduğunu nasıl unutursun?"
"Validem ben isteyerek yapmadım, Süleymanı o halde görünce dayanamadım, ne yapayım? Kardeşim o benim. Hem siz öğrettiniz bize, her zaman ne olursa olsun birbirimizi koruycaktık."
"Haklısın, aferin sana, lakin bunu hünkar babanın yanında değil Murat, Süleymanı korurken Ahmeti incitiyorsun, böyle olmaz."
Murat bir şey demeden içeriye girmişti. Gevherhan ve Süleyman da arkasından gitmişti. Mehmete döndüm.
"Aslanım, sen kardeşlerinin yanında kal, ben hünkarımızın yanına gidip geleceğim."
Mehmet başını öne eğmişti. Bende daireden çıktım. Has odaya doğru ilerlemeye başladım. İçeriye girdim, huzurda durdum ve hünkarımızın yanına yanaştım. Koltukta oturuyordu. Dirseğini bacağına koymuş ve ayağını hızlı bir şekilde sallıyordu. Gergin olduğu her halinden anlaşılıyordu. Yanına oturdum. Bir elini tuttum. Lakin elini benden geriye çekti.
"Yapma böyle Beyazıt."
"Asıl sen yapma Mahpeyker, evlatlarımla arama girme. Kızıcaksam bırakta kızayım."
"Buna nasıl müdahale etmeyim. Onların sana nasıl baktığını görmüyor musun. Senden ayrı büyüdükleri için sana nasıl bağlı olduklarını bilmiyor musun Beyazıt. Sen Murat'a bağırıp kızsaydın eğer sana kırılırdı. Hem ben uyardım onu bir daha asla aynı şeyleri yapmıycak. Söz verdi bana ve bende sana söz veriyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyazıt bir şey demeden yanımdan ayrıldı. Terasa doğru ilerledi. Yanına gitmedim ve sessizce daireden ayrıldım.
*8 Ay Sonra*
Doğumuma günler kalmıştı. Her şey yolundaydı. En azından şimdilik. Dairemde oturmuş ve ağırlaşan sancılarımla baş etmeye çalışıyordum. Dairede hiç bir evladım yoktu. Zira hepsi derslerine gitmişti. Elif hatun getirttiği cariyelere dairemi temizlettiriyor Hafsa hatun ise bir köşede bana çay demliyordu. Demlediği çayı yanıma getirdi. Ağrılarım dahada çoğalmıştı. Derin derin nefesler alıyordum lakin nafile. Hafsa fincanı sehpaya koydu.
"Buyrun Sultanım, için iyi gelir size."
"Hafsa, şuan bana iyi gelicek tek şey ebe kadının gelmesi olucak. Ahh... Ağrılarım çoğalmaya başladı, ahhh, çabuk ebe kadını çağır."
Hafsa telaşlanmış ve daireden koşarak çıkmıştı. Elif ise cariyeleri göndermiş ve beni yavaş adımlarla yatağıma yatırmıştı. Zar zor nefes alıyor ve ıkınmaya çalışıyordum. Sonunda ebe kadın gelmişti.
Saatler sonra doğumum bitmiş ve ben yavaş yavaş kendime geliyordum. Yatakta doğruldum. Ebe kadın kundakladığı bebeğimi müdahale ediyordu. Nazlı kalfa ise yanıma geldi.
