Osmanlı Sarayına köle olarak satılan bir cariyenin Hünkarını ve Şehzadelerini koruma çabaları...
Bu aşkın, iktidarın, korkunun, acının hikayasi. Osmanlı'nın en güçlü Sultan'ının hayat macerası. Kimseye boyun eğmeden ve evlatları uğruna her yolu den...
Hepinize selam🙂 Uzun zamandır bölüm atamadım. Ama bugün iki bölümle geldim. İki bölümde birbirinden güzel. Bu bölüm şehzadelerimizin kavgalarına şahit olucaz. Her neyse lafı çok uzatmıyim. Siz hemen bölümü okuyun. Yorum yapmayı ve oylarınızı kullanmayı unutmayın🤎
***
Ertesi gün öğlene doğru, dünkü kadının bana söylediklerini düşünüp durmuştum. Dairemde oturmaktan ve bunları düşünmekten sıkılmış ve terasa doğru ilerlemiştim. Has bahçeye doğru bakarken Hünkarımızın ve şehzade Mustafa'nın eğlenerek talim yaptıklarını gördüm. Yanlarında ise Dilruba ve Hümaşah vardı.
"Validem, müsait misiniz?"
"Elbette Mehmet'im gel."
Mehmet yanımda durmuş ve has bahçede talim yapan abisini ve babasını görmüştü. Bu durumun onu üzdüğünün farkındaydım.
"Hava esmeye başladı, içeriye geçelim aslanım."
Mehmet sözümü ikiletmeden benimle birlikte içeriye geçti. Sedire birlikte oturduk. Hayli etkilenmişti bu durumdan.
"Bir şey mi oldu Mehmet? Neyin var?"
"Görmüyor musunuz Validem, hünkar babamın ağabeyimle nasıl talim yaptığını?"
"Ne var ki bunda aslanım, baba oğul talim yapıyorlar sadece."
"Sizin de dediğiniz gibi Validem, ben artık büyüdüm, neyin ne olduğunun farkındayım. Hünkar babam küçüklüğümden beri hiç bir vakit benim isteğim ile talim yapmadı. Lakin ne zaman ki Mustafa istedi hemen yerine getirdi."
"Öyle şey olur mu hiç Mehmet, sende abin de kardeşlerin de hünkarımız için aynısınız."
"Küçüklüğümden beri hep babamın özlemiyle büyüyen bir çocuktum. Onun gözüne girmek için elimden ne geliyorsa onu yaptım lakin babam bunu hiç bir vakit görmedi."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Mehmet'im benim aslan parçam. Ben senin üzülmene asla müsade etmem. Seni bu kedere sürükleyenin hesabını sorarım. Yeter ki sen çehrene hüzün ekleme oğlum. Senin için yapamayacağım hiç bir şey yok."
Sıkı sıkı sarıldım oğluma. Birlikte daireden çıktık. Mehmet kendi dairesine geçmiş ben ise has bahçeye inmiştim. Dilruba geldiğimi görünce yüzünü astı. İlk onların yanına gittim. Sedire oturdum.
"Maşallah, yıllardır ilk defa sizi böyle ailece görebildim."
"Senden öncede biz hep böyleydik. Lakin sen ne zaman bir yılan misali aramıza girdin. Her şey değişti. Zehirinle her şeyi yok ettin."
"Haddini bil, senin karşında eskisi gibi ezebileceğin Mahpeyker yok. Konuşmalarına dikkat et."
"Hala anlamadın mı? Altı değil on şehzaden olsun. Ne fayda. Senin hiç bir evladın Mustafa' mın yerine geçemez."
