**Reklamları siliyorum.**
**Kitaba ön yargısız başlamanızı öneririm.**
.
17 yıl...
Tam 17 yıl, hayatım boşuna zindan olmuştu.
Ölmek ve bu hayattan kurtulmak istediğim çok zaman olmuştu, ama tek bir umutla hayatta kalmıştım.
Belki de, şimdi bu hayat...
Bugün kocaaa bir Rize yolculuğumuz varrr, bu arada İlayda karakterini değiştirdim. Yani karakter tanıtımı bölümünde İlayda karakteri kahverengi saçlı falan bir kızdı, ama o kızın normalden çok daha büyük olduğunu gördüm. İnstagram fotoğraflarında diğerlerinden daha büyük duruyordu, ayrıca fotoğraflarını bulmak çok zordu. Bu yüzden İlayda karakterini değiştirdim, herkese hayırlı uğurlu olsun!
Bölüm oy sınırı: 250 Bölüm yorum sınırı: 100 (Tek harf, sayı, boş emoji ya da destek için atılan aynı yorum geçersizdir. Hakiki yorum yapın, aşkolarım)
Sınır ne zaman geçerse, bölüm o zaman gelir aşkolarım:)
⚡
1 Gün sonra.
Alarmın çalmasıyla anında gözlerimi açtım.
Bugün Rize'ye gideceğimiz gündü!
Hızla yatakta doğrulurken, komodinin üzerindeki telefonumu aldım. Saat 10:10'du, 12'de havaalanında olmamız gerekiyordu.
Alarmı kapatıp yataktan kalkıp kenarda duran kıyafetlerimi alıp, banyonun ışığını açıp içeriye girdim. İşlerimi halledip, elimi yüzümü yıkayıp, dişlerimi fırçaladım. Siyah tuhaf yakası olan bir kazak, gri bir pantolon giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kemerini güzelce bağlayıp, açık olan saçlarımı at kuyruğu yaptım. Makyaj yapma gereksinimi duymamıştım, ki yapmak istesem de makyaj çantam bavuldaydı. Banyoyu toparlayıp çıktım.
Aslında, bugün çok korkuyordum.
Yatağımı toparlayıp, telefonumu ve sırt çantamı aldım. Hızla odadan çıktığımda, herkesin odasından sesler geliyordu. Ablamın odasına gidip kapıyı çaldım, yine ve yine hastaneden izin almıştı.
"Gel!"
Kapıyı açıp içeriye girdim, "Hazır mısın?" diye sordum heyecanla.
"Evet," dedi, çantasını aldı ve bana döndü. "Gidelim mi?"
"Gidelim," Birlikte odadan çıktığımızda, herkesin teker teker odalarından çıktığını gördük.
"Aşko, hazır mısınız?" diye sordu İlayda.
"Evet," dedim anında.
"Hadi, gitmemiz gerek." dedi babam, birlikte aşağı indik. "Önce yemek."
"Geç kalmayalım," dedi Sarp abim.
"Yok yok, geç kalmayız." dedi annem, hızlı bir şekilde mutfağa girdik. Fatma abla ve diğerleri çoktan sofrayı hazırlamıştı. Herkes yerine geçti, çantamı kucağıma koyup direkt yemeğe başladım.
