🍀
Merhaba arkadaşlar, bugün nasılsınız? Fark ettiniz mi bilmiyorum ama bu aralar voteler zor geçiyor...
Bölümü kontrol ettim ama yazım yanlışları falan varsa kusura bakmayın:)
Bölüm oy sınırı: 240
Bölüm yorum sınırı: 100
(Tek harf, sayı, boş emoji ya da destek için atılan aynı yorum geçersizdir. Hakiki yorum yapın, aşkolarım)
⚡
Kurban Bayramından bir gün sonra.
Şükür dün bayram bitmişti.
Bugün ise yaylaya gideceğimiz gündü.
Orada 1 hafta hatta belki 2 hafta kalabilirmişiz, bu yüzden küçük bir bavulda üstlerimi hazırlamıştım. Minivan arabalara binmiş, yaylanın yolunu tutmuştuk. Biz gençler birinde, diğerleri diğer arabadaydı.
Amcamlarda kendi evlerinden yola çıkmıştı, orada yine aynı evde kalacaktık. Bu bizim için çok iyiydi.
"Hira," diyen İlayda'ya döndüm, hemen yanımda oturuyordu.
"Efendim?"
"Doğum günümüz yaklaşıyor." dedi sırıtarak.
Kaşlarımı çatmadan edemedim, doğum günüm tamamiyle aklımdan çıkmıştı. "Ne zamandı ki?" diye sormadan edememiştim, unutmak benim için doğaldı.
"30 Temmuz."
Oha, birkaç hafta vardı.
"Kutlayacak mısınız?" diye sordum, bu nasıl bir soruydu ya? Tabi ki onlarla birlikte bende kutlayacaktım.
"Tabi ki evet, ama nerede kutlarız bilmiyorum." dedi ve koluma girdi. "Sence yaylada mı kutlarız? Yoksa bir mekanda mı? Belki de evde kutlarız."
"Bilmem, benim için fark etmez." Benim için gerçekten fark etmezdi, çünkü ben ilk defa doğum günümü kutlayacaktım.
Ay, ben doğum günü kutlayacaktım!
"Yaylaya hemen çıkıp uyumak istiyorum." dedi Çınar, birkaç gündür erken kalktığı için huysuzdu.
"Bende ya, hemen çıkıp uyumak istiyorum." dedim arkama daha da yaslanarak.
"Uyu güzelim, yaylaya varınca seni kucağımda taşırım." dedi Sarp abim.
"Olabilir aslında ya," dedim be başımı arkaya yaslayıp gözlerimi kapattım.
Uyumak ve kabus görmemek istiyordum.
⚡
Birisi beni kucağında taşırken bilincimin yerine geldiğini hissettim. Gözlerimi yavaş yavaş açarken, beni taşıyanın Sarp abim olduğunu gördüm. "Abi?" diye fısıldadım, hâlâ uykum vardı.
"Uyu güzelim," dedi sessizce.
Kollarımı boynuna dolayıp gözlerimi kapattım, hiç itiraz etmeden tekrar uykuya dalmayı bekledim.
"Uyudular mı?" diye soran dedemin sesini duydum.
"Evet," dedi Sarp abim.
"Uyumasınlar!" diye bağıran Ela'nın sesiyle sıçradım, başımı kaldırıp onun görüntüsünü aradım. Ne ara gelmişlerdi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİRA - GERÇEK AİLE
ChickLit**Reklamları siliyorum.** **Kitaba ön yargısız başlamanızı öneririm.** . 17 yıl... Tam 17 yıl, hayatım boşuna zindan olmuştu. Ölmek ve bu hayattan kurtulmak istediğim çok zaman olmuştu, ama tek bir umutla hayatta kalmıştım. Belki de, şimdi bu hayat...
