HİRA - GERÇEK AİLE

38.Bölüm - B + İG

🍀

Son İnstagram bölümüne hoş geldiniz, hem normal bölümün hem de insta bölümünün tadını çıkarın💜

Sonradan eklenen not: Caner'in modeli değişmiştir.

Bölüm oy sınırı: 250
Bölüm yorum sınırı: 100
(Tek harf, sayı, boş emoji ya da destek için atılan aynı yorum geçersizdir. Hakiki yorum yapın, aşkolarım)

⚡

Gözlerimi açtığımda gördüğüm manzara; yıldızlar, ay ve karanlık bir gece manzarasıydı.

Midemin bulantısı tamamen gitmişti, pencere de kapanmıştı bu yüzden Karadenizin o hırçın soğuk havası içeriye girmemişti.

Boğazımı hafifçe temizledim, ardından derin bir nefes alıp verdim. "Kızım." Arkadan babamın sesiyle irkilmeden edememiştim, onun burada olduğunu tamamen unutmuştum.

Başımı çevirip babama baktım, karanlıkta çok seçilmiyordu ama gülümsediği belliydi. "Baba," diye fısıldadım. "Hâlâ burada mısın?"

"Burada olacağımı söylemiştim." dedi aynı sessizlikle, o an babamı nasıl fark etmediğine şaşırmıştım çünkü elleri karnımda birleşmişti.

Hafifçe gülümsedim, vücudumu ona doğru çevirmek için kısa bir zaman harcadım. "Saat kaç?"

"Akşam 10 buçuk," dedi ve elini saçlarıma koyup okşadı.

Aşağıdan gelen sesleri duyabiliyordum. "Aşağıdakiler işleri bitirdi mi?"

"Bilmiyorum, ama bitirmek üzere olduklarını anlamak zor değil." dedi.

"O zaman kalkalım." dedim kolumdan destek alarak yerimde doğrulurken.

"Gerek yok," diye kolumdan tutup tekrar yatırdı. "İşleri bitene kadar yatalım."

"Sabahtan beri yatıyorum, her yerim uyuştu." dedim, ama kalkmak için başka bir hamle yapmadım.

"Olsun, birazdan kalkarız." dedi ve başımı tutup göğsüne yasladı, ses etmeyip kolumu karnına sarıp yattım.

Bazen bu yaşadıklarım ciddi anlamda rüya gibi geliyordu. Babamın göğsünde yatmak, sevgi dolu cümleler duymak, saçlarımın okşanması...

Sessizce açılan kapıyla ikimiz de başımızı o tarafa çevirdik, sessiz adımlarla içeriye annem girdi. "Anne?" dedim.

Sessizce atılan çığlıkla irkildim, annemin elini kalbine koyduğunu gördüm. "Hira, beni korkuttun."

"Üzgünüm, anne, iyi misin?"

Yanımıza gelip yatağın ucuna oturdu. "İyiyim, sen iyi misin?"

"İyiyim." dedim.

Annem elini kaldırıp saçlarıma koydu. "Babanın göğsünde rahat rahat yat bakalım."

Yüzüme bir gülümseme yerleştirdim. "Sen bu rahatlığı çok iyi bilirsin." dedim imayla.

Annem kaşlarını çatarken, babam kıkırdamıştı. "Bilir bilir." dedi babam.

Annem boştaki elini kaldırıp hafifçe babamın göğsüne vurdu. "Göktürk, kızımızın yanında neler diyorsun?"

Babamın yüzünü görmüyordum ama tahmin etmek zor değildi, muhtemelen çapkın çapkın gülümsüyordu.