HİRA - GERÇEK AİLE

20.Bölüm

🍀

ÖNEMLİ: Pinterest hesabı olanlar, beni takip ederse çok sevinirim. Pinterest hesabımda, her Cumartesi yeni bölümlerin alıntı ve spoilerini paylaşıyorum. Hesap adı: YaPrak_KiZ (Linki profilimin açıklama kısmında bulabilirsiniz.) 

Bölüm oy sınırı: 250
Bölüm yorum sınırı: 110
(Tek harf, boş emoji ya da destek için atılan aynı yorum geçersizdir. Hakiki yorum yapın, aşkolarım) 

⚡

Gerçekler ortaya çıktıktan iki gün sonra.
İlayda Dinçer anlatımından.

Tam iki gün geçmişti.

Gerçek aile dedikleri şeyin, ortaya çıkmasının üzerinden iki gün geçmişti.

Turan ailesinin, bana verdiği odada kalıyordum. Yatakta yatmış, öylece tavanı izliyordum.

Ben, aileme gitmek istiyordum. Ben, burayı hiç sevmemiştim.

Zaten, babam beni alacağını söylemişti. Babam... Aslında öz olmayan babam, bu ne saçma işti? Hemşireler, nasıl böyle bir hata yapabilirdi ki?

Özellikle, düşman ailelerin kızlarını karıştırmak gibi? Acayip saçma bir hataydı!

Açılan kapıyla, bakışlarımı o tarafa çevirdim. Asuman Turan gelmişti, keşke bir kapıyı çalsaydın. "Kızım." dedi.

Kızım?

Ben, senin kızın falan değilim! Demek istedim.

Yavaşça yerimde doğrulup, yatakta oturdum. İçeri girmesini beklerken, "Ne istemiştiniz?" diye sordum ciddi bir şekilde.

Hira, onların şiddet yanlısı olduğunu söylemişti. Bence doğru söylüyordu, nedenini bilmiyorum ama ona güveniyordum.

Ayrıca, bence şiddetin yalanı olmazdı.

"Yemek hazır, inat etmede gel hadi." Tam iki gündür yemek yemiyor, odada yatıyordum. Bu insanlarla aynı ortamda oturmak istemiyordum. Ama daha fazla dayanamazdım, çünkü çok acıkmıştım.

Ayaklarımı yataktan sarkıtıp, ayağa kalktım. Yanına gidip, önünden geçtim ve odadan çıktım. Asuman Turan'a yanıma geldi, birlikte yürümeye başladık. Gözüm, yanından geçtiğimiz odaya takıldı. "Burası kimin odası?" diye sordum.

Kısa bir an o tarafa bakıp, başını bana çevirdi. Sanki sinirli gibiydi. "Hira'nın," dedi kısaca.

Hira'nın ismini anarken, neden bu kadar sinirlenmişti ki?

Yalan da olsa, sonuçta o senin kızındı. 17 yılını onunla geçirmiştin.

Sessiz kaldım, birlikte aşağı kata indik. Yemek odasına girdiğimizde; Ahmet Turan, babası, annesi ve Alperen denen çocuğun oturduğunu gördüm. Ahmet Turan, beni görünce gülümsedi. "Kızım, gel hadi."

İğrenç gülümsüyordu, hiç güven vermiyordu.

Bana ayrılan yere geçip oturdum, önümdeki çorbama kısaca baktım ve onlara döndüm. Yaşlı olan adam, yani Mehmet Turan hafifçe boğazını temizledi. "İyi misin, kızım?

Kesinlikle evimde olsam, çok iyi olacaktım.

"İyiyim."

Birkaç kez baş salladı. "Afiyet olsun."