HİRA - GERÇEK AİLE

17.Bölüm

🍀

Normalde bayramdan dolayı bir sürü işim vardı, ama ben onları es geçip bölümü yetiştirmeye çalıştım. Ne zordu aq skwkksks

Bölüm oy sınırı: 260
Bölüm yorum sınırı: 150
(Tek harf ya da emoji hariç.)

⚡

Sessizlik.

Sessizlik; bazen çok iyi, bazen ise çok kötüydü.

Şu an, herkes sessizdi ve ortam çok gergindi. "Nereye gittiğinizi söyleyecek misiniz artık?" diye sordu Sarp, bakışlarımı ona çevirdiğimde, herkes gibi bana merakla bakıyordu.

O iğrenç eve gittim, gizli gizli yerlerden geçtim, annemin fotoğraflarını buldum falan?

Yaramda fena derecede sızlıyordu.

"Babanız, gerektiğinde size söyleyecektir." dedim, sonuçta babam ne söyleyeceğini daha iyi bilirdi. Bakışlarımı Eylül'e çevirdim, bana acil merhem ya da krem vermesi gerekiyordu. "Benimle gelir misin?"

Eylül, şaşkınca kaşlarını çatsa da başını salladı. "Tabi," dedi ve ayağa kalktı.

Bende ayağa kalktığımda, anında İlayda'da ayağa kalkmıştı. "Bende gelmek istiyorum, gizli kapaklı işler yapmayı özledim." dedi sırıtarak ve ellerini birbirine sürterek.

Hafifçe kıkırdamadan edemedim, "Gizli bir şey yoktu ama, istersen gelebilirsin." dedim, ne kadar yaramı göstermek istemesem de.

"Ben?" diye sordu Çınar başını öne doğru eğerek, aşağıdan bize doğru bakınca çok tatlı duruyordu.

"Olmaz, bunlar kızlar arasında." Yüzünü buruşturup, geri çekildi. "Hadi," dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım.

Şansıma tüküreyim ki, yine topallıyordum.

Kimse bir şey söylemesin diye, hızlı hızlı yürümeye çalıştım. Oturma odasından çıkıp, daha önce hiç girmediğim bir odaya doğru yürüdüm. Kapıyı açıp içeriye girdiğimde, kiler olduğunu fark ettim. Acaba burada da gizli geçit falan var mıydı?

Tamamen içeriye girip, onlarında girmesini bekledim. Önce İlayda, sonra Eylül girdi. Kapıyı kapatıp yanıma geldiler, "Evet, ne oldu?" diye sordu Eylül.

"Yaralara iyi gelen bir kremin falan var mı?" diye sordum, o an aklıma odamdaki merhem gelmişti. Bacağımdaki sıyrıklara iyi gelir miydi bilmiyorum, ama en azından denerdim be.

"Var, ama yaranın ne olduğuna bağlı." dedi ve yanıma daha da yaklaşıp durdu. "Topallıyordun, yara bacağında mı?"

"Evet," dedim.

"Aç bakayım." dedi, İlayda'nın meraklı bakışları altında yutkundum. Eğilip bacağımdaki geceliği yukarıya doğru çekip, sıyrılan yerleri gösterdim.

İyi iyi, çokta kötü değildi.

"Ne olmuş lan buraya?" diye sordu İlayda merakla.

Eylül eğildi ve yaraya bakmaya başladı, tam dokunmuştu ki canımın acısıyla geri çekildim. "Büyük bir şey yok, sadece sıyrık. Eczane dolabında krem olacaktı, bekle." dedi ve yerinde doğrulup bana baktı. "Nasıl olduğunu bilahare konuşacağız." Arkasını dönüp, hızla odadan çıktı.

Yerimde doğrulup, başımı İlayda'ya çevirdim. Bana bakmak yerine, baldır kısmıma doğru bakıyordu. Başımı eğip nereye baktığını görmeye çalıştım, gördüğüm görüntü karşısında yutkundum.