HİRA - GERÇEK AİLE

36.Bölüm - Kısa İG -

🍀

Yeni bölümle yine karşınızdayım, o güzel yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin aşkolarım:)

Bölüm oy sınırı: 250
Bölüm yorum sınırı: 100
(Tek harf, sayı, boş emoji ya da destek için atılan aynı yorum geçersizdir. Hakiki yorum yapın, aşkolarım)

⚡

3 Gün sonra.

Yeni bir yönümü keşfetmiştim.

3 Gün boyunca benim ayağa kalkmama izin vermeyip, sürekli yatırdıkları için huysuz bir şey olup çıkmıştım.

Yani, bildiğiniz önüme gelene çıkışıyordum. Bu hâlim yeni yeni ortaya çıkıyordu, ama hoşlandığım söylenemezdi.

"Aşağıya inmek ister misin?" diye sordu annem, yatağımın yanında oturmuş bacağıma buz koyuyordu.

Derin bir nefes alıp verdim, "Hayır," dedim ve koluma koyduğum buzu düzelttim.

Annem iç çekip bana baktı. "Sıkıldığını biliyorum, ama ayağa kalkmaman senin yararına."

"Biliyorum." Ben yeni benden hiç hoşlanmamıştım.

"Yakında ayağa kalkınca, hiç oturmadan gezersin. Ama şimdi olmaz." dedi buzu diğer tarafa koyarken.

"Kurban Bayramı yaklaşmışken bu hiç iyi olmadı." dedim elimdeki buzu tabağın içine koyarak, elim çok üşümüştü.

"O zamana kadar ayağa kalkarsın," dedi.

Umarım.

"Öyle olmasını umuyorum," dedim ve sağlam dizimi kendime çekip koluma destekledim. "Bir şey soracağım."

"Sor, bebeğim."

Sertçe yutkunurken, "Ablam, sana psikolog işini söyledi mi?" diye sordum.

Annem başını kaldırmadı. "Söyledi."

"Peki, bu konu hakkında ne düşünüyorsun?"

Bu sefer başını kaldırıp bana baktı. "Doğru yaptığınızı düşünüyorum," dedi ve çok hafif gülümsedi. "Senin için de bizim içinde iyi olacak."

Doğru söylüyordu, tedavi görmem hepimiz için iyi olacaktı. İstemsizce gülümserken, kapı açıldı ve oraya döndüğümde babamı gördüm. "Hanımlar," diye kapıyı kapatmadan yanımıza geldi.

"İşe gitmemiş miydin sen?" diye sordu annem şaşkınca.

Babam ikimize bakarak gülümsedi. "Gitmiştim, ama kızımın çok sıkıldığını hissedince eve geldim." dedi ve yatağın yanına diz çöktü.

Dudak büzüp hafifçe omuz silktim. "Önemli değil, alıştım." diye yalan söyledim.

"Hayır, alışmadın." dedi babam, ardından anneme döndü. "Hatun, kızımı dışarıya götüreceğim."

Ne?

"Vallahi mi?" diye sordum heyecanla, şu an dışarıya çıkmak için her şeyi yapabilirdim. "Gerçekten götürecek misin?"

Babam, bana dönüp başını salladı. "Götüreceğim."

"Nereye?" diye sordu annem.

"Bilmiyorum, biraz gezeceğiz." dedi ve ayağa kalktı, bana doğru eğilip ellerini belime ve bacaklarıma sarıp kucağına aldı. "Hadi görüşürüz, annesi." Arkasını döndü ve odadan çıktık.