HİRA - GERÇEK AİLE

45.Bölüm - Final

🍀

Merhaba.

Sonunda istemediğimiz ama olması gereken final bölümüne geldik.

Aslında bölümün bu kadar geç gelmesinin sebebi, final bölümünü atmamak ve veda etmemek için sürekli bölümü atmayı ertelememdi.

Ve şimdi buradayız.

Final bölümüne vote ve yorumlar yağsa, ben de bunları okuyup hem mutlu olsam hem üzülsem?

O zaman final bölümüne geçebiliriz, iyi okumalar<3

⚡

2 yıl sonra.
İstanbul.

"Hira, hadi!" diye bağırdı İlayda koridordan.

"Geliyorum!" dedim rujumu sürerken.

Bugün, üniversitenin 2.yılının son günüydü. Çınar pazarlama bölümü, İlayda ise işletme bölümü, ben ise güzel sanatlar fakültesinde müzik öğretmenliği okuyordum.

Ve bugün 2.yılımızın son günüydü, bu yüzden dışarıya gezmeye gidecektik. Aslında herkesin kendine göre planı vardı ve herkes farklı yerlere gidecekti, sadece birlikte hazırlanıp çıkacaktık.

Rujumu kol çantama koyup saçlarımı düzelttim ve odadan çıktım. "Geldim." dedim.

"Şükür, bir an hiç çıkmayacaksın sanmıştım." dedi Çınar.

Yanından geçerken, "Erkenden gitseydin o zaman." dedim.

"Evden beraber çıkacağımıza karar verdik." dedi yanıma gelirken.

"Tufan'da gelecek mi?" diye sordu İlayda.

İlayda ve Tufan, üniversitenin ilk yılında tanışıp sevgili olmuşlardı.

"Geliyor, Hasret'te gelecek." dedi gülümseyerek.

"Ben bizim kızlara söyleyeyim, onlarla toplanıp sizinle gelelim, Çınar." dedi İlayda.

"O zaman siz ikiniz gidin." dedim merdivenleri inerken.

"Ya sen?" diye sordu İlayda.

"Dün konuştuk, Caner'le birlikte gideceğiz." dedim sırıtarak.

Ah, Caner ve ben... Neredeyse 2 yıllık sevgiliydik, çok güzel bir ilişkimiz vardı. Bana karşı her zaman nazikti, her zaman hoş görülüydü, beni çok seviyordu.

Tabi ben de onu...

Babamlara ilk söylediğim zaman, sevgili olduktan 4 Ay Sonra olmuştu. Bir şey söylememiş, sadece çok kırılgan bir yapım olduğu için dikkatli olmamı istemişlerdi.

Ve izin vermişlerdi.

Ne kızmışlardı, ne sinirlenmişlerdi... Sadece dikkatli ve mutlu olmamı istemişlerdi.

"Nereye gideceksiniz?" diye sordu Çınar.

"Bilmiyorum, karar vermedik." dedim kenarda duran ayakkabılarımı giyinirken.

"Akşama erken gelmeliyiz, dedemler ve amcamlar gelecek." dedi İlayda.

Anında gülümsedim, dedemleri, amcamları ve kuzenlerimi çok özlemiştim. "Gelsinler gelsinler, ama şimdi gitmem gerek." dedim ve kapıyı açıp evden çıktım.