teknolojiden doğan dostluk

74. Bölüm

İlk başta Burak odaya girerken etraf gerilecek diye korkmuştum ama beklediğimin aksine herkes çok sakindi.

BURAK: Daha iyi misin Görkem? Hepimizi çok korkuttun.

GÖRKEM: Daha iyiyim. Zeynep'i yalnız bırakmadığın için sağol.

BURAK: Onu o haliyle yalnız bıraksaydım yandaki yatakta da Zeynep yatıyor olurdu.

GÖRKEM: Bu konuyu seninle sonra konuşacağız.

ZEYNEP: Ben ne yaptım ki?

GÖRKEM: Ne olursa olsun kendini bu kadar üzmemen gerekirdi.

ZEYNEP: Neyse bence de bunu sonra konuşsak daha iyi olacak.

GÖRKEM: Doktor serum bitince çıkabileceğimi söylemişti. Serum bittiğine göre artık çıkabilirim.

ZEYNEP: Kendini fazla yorma. Biz sana yardım ederiz.

Burak ile birlikte Görkem'e yardım ettik. Taksiye binip yurda geri döndük.

ZEYNEP: Benim yurda gitmem için burada sizden ayrılmam gerekiyor. Zaten erkek yurduna giremem.

BURAK: Merak etme, Görkem'i yurduna ben bırakırım.

GÖRKEM: Yarın görüşürüz. *Fısıldayarak* Yarını iple çekeceğim.

Yanlarından ayrıldıktan sonra koşarak yurda gittim çünkü Ceren ile buluşacağımız saati kaçırmıştım. Kısa bir sürede yurdun önüne geldim. Ceren kapının önünde bekliyordu.

ZEYNEP: Beklettiğim için özür dilerim. Hastaneden anca gelebildim.

CEREN: Sorun değil. İstersen yarın seninle ders çalışmaya gidebiliriz. Sen yorgun görünüyorsun. Bugün zaten çok şey yaşadın. Sen git dinlen, bugün ben kendim çalışırım.

ZEYNEP: Haklısın. Gerçekten çok yoruldum. Dinlensem iyi olacak. Anlayışın için teşekkür ederim.

CEREN: Ne demek. Sonra görüşürüz.

Yurda girdim ve odama çıktım. Giyinir giyinmez kendimi yatağa attım. İçim geçmişti ki telefonuma gelen bildirim sesi ile gözümü açtım. Görkem mesaj atmıştı. Bildirimi görünce yazmaya üşendiğim için aramaya karar verdim. Zaten Görkem de ilk çalışta telefonu açtı.

GÖRKEM: Uyumuşsundur diye düşünmüştüm. Yoksa uyandırdım mı?

ZEYNEP: Hayır, zaten daha tam dalmamıştım. Sen neden mesaj atmıştın?

GÖRKEM: Sadece biraz seninle konuşmak istemiştim.

ZEYNEP: Sadece konuşmak için mi yani?

GÖRKEM: Tamam biraz seni özlemiş ve sesini duymak istemiş olabilirim.

ZEYNEP: Özledin mi? Ama bütün gün birlikteydik zaten. Yani birkaç dakika öncesine kadar. Nasıl özledin?

GÖRKEM: Demek ki artık bana bütün gün yetmiyor. Her an seninle olmak istiyorum. Keşke şu an yanımda olsan ve kalbimdeki özlemi dindirsen.

ZEYNEP: Bende yanında olmayı çok isterdim ama yurtta özellikle de bu saatte sizin yurdun bahçesine bile girmeme izin vermezler. Hem zaten hastaneden yeni çıktın. Yatıp dinlensene sen!

GÖRKEM: Tamam dinleneceğim ama yarın erken saatte buluşalım. Zaten dersimiz yok..

ZEYNEP: Peki tamam. Kahvaltı için yemekhaneye gittikten sonra bir yerlere gideriz.