Tam bilinmeyen numarayı yakalayacağımız sırada müdür bizi aniden durdurdu.
Büşra:
Hoca bizi odasına çağırıp önden ilerledi. Zeynep fısıldayarak kulağıma bir şeyler söyledi:
ZEYNEP: Onu kaçırdık. Hem de çok az kalmıştı. Kıl payıyla elimizden kaçtı ya! Şuan burada olma sebebimiz çok saçma! Kim bilir ne için bizi buraya getirdi.
MÜDÜR: Kızlar size ceza vermeyeceğim ama bir daha koridor da koşmamanızı istiyorum. Birine çarpık yaralanmasına sebep olabilirsiniz. Bu büyük bir ceza almanıza neden olabilir. Arkadaşlarınızın zara görmesine sebep olabilirisiniz. Eğer anladıysanız şimdi sınıflarınıza dönebilirsiniz. Bir daha koştuğunuzu görmeyeyim.
ZEYNEP: Sanki ilkokul çocuğuyuz biz ya! Önemli bir sebebimiz olmasa neden koşalım zaten.
İREM: Bir daha nasıl bulacağız onu ya! Artık kendisinin gelip bizi bulması lazım yoksa hayatta onu bulamayız. Buraya kadarmış yani.
BÜŞRA: Telefonlarınız açık olsun birazdan kesin dalga geçmek için bize yazar.
CEREN: Tamam sakin olun. Bence onu bulacağız. Ben inanıyorum. Küçücük okul nereye kadar kaçabilecek ki sanki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
teknolojiden doğan dostluk
Teen FictionHerhangi bir sınıftaki öğrencilere (özellikle birine) takan ve onları izleyen bir hacker daha sonrasında o gruba arkadaş olabilir mi? (Asıl yazılma başlangıç tarihi: Temmuz 2017 Bitiş tarihi: Aralık 2018) Hikayeyi yazdığımda 13-14 yaşındaymışım. Şim...
