teknolojiden doğan dostluk

44. BÖLÜM

     ZEYNEP: O gün olanları düşünmeden duramıyorum. Düşündükçe sinirlerim tepeme çıkıyor. Kulaklarım ve yüzüm kıpkırmızı oluyor. Sonra bir şekilde kendimi sakinleştiriyorum. Kafamı karıştıran ise şunlardı; Selin ne demek istedi ve ne saçmalıyor. Hiçbir şey anlamamıştım ama beni tehdit etmesi hiç hoşuma gitmedi. Sessizce düşünmeye devam ettim. Sessizliği telefonumun bildirim sesi bozdu. Telefonumu elime aldım ve gelen mesaja baktım.

SELİN: Sen benim ne demek istediğimi o kadar iyi anlamışsındır ki!

ZEYNEP: Ne demek istiyorsun ya! Senin benimle derdin ne?

SELİN: Görkemden uzak dur.

ZEYNEP: Senin dediklerine uymayacağım.

SELİN: İyi sen bilirsin ama şuan ileride pişman olacağın bir karar verdin.

Bugün seminer olduğu için okul Öğlene kadar tatildi. Şimdi Öğlene geldiği için okula doğru yola çıktım. 5 dakika içinde okula geldim. Kimse daha gelmemişti. Çantamı sırama koydum ve camdan bakarak başkalarının gelmesini beklemeye başladım.

     GÖRKEM: Sınıfa girdiğimde Zeynep sınıftaydı. Seslendim ama duymadı. Sonra gidip omuzuna dokundum. Birden korku ile bana döndü.

GÖRKEM: Zeynep bir sorun mu var?

ZEYNEP: Yok.

GÖRKEM: Ee.. Peki.

Zeynep birkaç gündür benden uzak duruyor. Bunun nedenini çok merak ediyorum. Ona kötü bir şey yapmadım. Ha bilinmeyen numaraysa ben o meseleyi kapattığımızı sanıyorum. Bir kağıda "Çıkışta benimle parka gelir misin? Konuşuruz. " yazdım. O ise gelemeyeceğini ayağı için doktora gideceğini söyledi. Bende seninle gelebilirim yazdım. O da kabul etti. Okul çıkışında onun yanına gideceğim. Kalkıp kağıdı çöpe attığım sırada öğretmen geldi. Dersimiz rehberlikti. Yılın ilk rehberlik dersi her zaman oturma düzeninin ayarlanması ile geçer. Öğretmen hepimizi ayağa kaldırdı. Orta sıraya oturmak istiyordum. Öğretmen sınıfa yeni geldiğim için yerimi ve sıra arkadaşımı seçmeme izin verdi. Orta sıranın en önüne Zeynep ile birlikte oturmak istediğimi söyledim ve oturduk.