teknolojiden doğan dostluk

64. Bölüm

MERT: Selin hakkında pek konuşmak istemiyorum ama yapabileceği şeyler beni korkutuyor. Artık çok tehlikeli bir boyuta geldi. Selin ile Merve'nin de arkadaşlığını yanlış buluyorum. Merve'ye bir şey olacak diye endişeleniyorum. Ayrıca Selin ile vakit geçire geçire ona benzemesinden korkuyorum. Gerçi ona güveniyorum. O asla böyle bir şey yapmaz ve zaten yapmasına da izin vermem. Görkem'i Selin konusunda uyarmam lazım. Hemen onu aradım.

GÖRKEM: Ne oldu Mert? Bir sorun mu var?

MERT: Seni Selin hakkında uyarmak istedim. Merve'den duyduğum kadarıyla yine kötü planlar yapıyormuş. Dikkatli olsan iyi olur. Özellikle de ne olursa olsun Zeynep'i yalnız bırakma.

GÖRKEM: Merak etme. Ben onun hep yanındayım ama gece aynı odada kalıyoruz. O yüzden biraz tedirginim.

MERT: Sorun yok. Okula dönene kadar hiçbir şey yapamaz. Yani bence buna cesaret edemez. Şu ana kadar yaptıklarını hep gizlice yaptı. Neyse sonra görüşürüz.

GÖRKEM: Görüşürüz.

..................................................................&.................................................................

*1 HAFTA SONRA*

CEREN: 2 hafta sonra sonunda eve dönüyoruz. Tatilde hep birlikte olmak çok eğlenceliydi ama çok yorulduk. Otobüse bindik ve yola koyulduk. Sınıfın yarısı otobüse biner binmez yorgunluktan uyuya kaldı. Hocalar uyuyanlar ile uğraşıyor bizde onlara gülüyorduk. Tabi bizi tedirgin eden Selin'i saymazsak!.. Gözlerini Zeynep'ten hiç ayırmıyordu. Bu hepimizi tedirgin ediyordu. Görkem zaten her zaman tetikte bekliyor. İlker'in Çığlıkları ile Selin gözlerini Zeynep'ten çekmişti. Uyuyanlar uyanmış, otobüsteki herkes İlker'e bakıyordu.

İLKER: Of ya!.. Nasıl unuturum. Of!

AHMET: Ne oldu İlker? Neyi unuttun?

İLKER: Ya bugün Galatasaray-Beşiktaş derbisi vardı ya... Uf...

HERKES: İLKER!!!

İLKER: Ne var ya! Bu benim hayatımın maçıydı.

HERKES: :D:D:D:D:D:D:D:D

..................................................................&.................................................................

ZEYNEP: Sonunda geziden dönmüştük ve dinlenmek için vaktimiz olmuştu. Görkem'in ailesi hala dönmemişlerdi. Bu yüzden belli bir süre daha bizim evde kalacak. Evin önüne geldiğimizde kapıyı çaldık. Kapı açılınca Görkem şaşırmıştı çünkü annemin kapıyı açmasını beklerken kapıyı teyzem açmıştı. Annem bize geleceklerini bana söylememişti. Herhalde sürpriz yapmaya karar vermiş olmalılar. Teyzeme sarılırken bir yandan da içeriye göz attım. Kuzenlerim benim odamda kalırken teyzemler de salona yatak açmışlar. Teyzemle kısaca sohbet ederken annem de mutfaktan yanımıza geldi. Anneme biz nerede kalacağız der gibi baktım. Anlamış olacak ki Görkem hemen araya girdi.

ZEYNEP: O kadar yatak açmışsınız. Şimdi yerleri değiştirmekle uğraşmayalım. Eğer uygun olursa biz Görkemlerin evinde kalırız. Olmaz mı?

GÖRKEM: Bizim için sorun olmaz. Zeynep bizde kalabilir. Zaten ders çalışacağımız zaman gidiyorduk. Yemek yiyeceğimiz zamanlarda yardıma geliriz.

ZEYNEP'İN A.: Gerçekten sorun olmayacağına eminseniz bu çok iyi olur. Yeni yatak açmakla uğraşmamış olurum.

ZEYNEP: Kaç gün kalacaklar?

ZEYNEP'İN A.: Birkaç hafta buradalar. Eniştenin halletmesi gereken birkaç işi varmış.

ZEYNEP: Tamam o zaman ben birkaç parça eşyamı alayım da sürekli gir çık sizi rahatsız etmeyeyim. 2 dakika beni bekler misin Görkem.

GÖRKEM: Tamam ben kapıdayım.

ZEYNEP A.: Aç mısınız çocuklar? Bir şeyler hazırlayayım mı?

GÖRKEM: Teşekkürler, zahmet etmeyin. Biz zaten yolda yedik. Aç değiliz.