teknolojiden doğan dostluk

66. Bölüm

ZEYNEP: Bu güzel sürprizden ve anne kahvaltısından sonra akşama kadar hiç kalkmadan ders çalışabileceğime inanıyorum çünkü gerçekten o enerjiyi şu an kendimde hissediyorum. Dün gece olanları düşünmemeye çalışsam da içimi kemirip duran bir şeyler var. Bu konuyu Görkem ile konuşmam lazım yoksa için hiç rahatlamayacak.

ZEYNEP: Görkem! Ben dün gece için özür dilerim. Geceni kabus ettim.

GÖRKEM: Zeynep, olanlarda senin bir suçun yok. Kabus gördün. Bu senin kontrolün dışında gerçekleşen bir şey.

ZEYNEP: Bunu biliyorum ama sonuçta seni uyandırdım ve uykunun maf olmasına neden oldum. Özür dilerim.

GÖRKEM: Olanları unut artık. Gerçekten önemli değil. Böyle bir şey için kendini suçlama. Selin böyle saçma şeyler yapmasaydı hiçbir şey bu şekilde olmazdı. Neyse. Malum 1 ay sonra üniversite sınavımız var. Şu an ona çalışmamız çok daha iyi olur.

ZEYNEP: Haklısın. Sınav çok yaklaştı. Neredeyse hiç vaktimiz kalmadı. Çok heyecanlıyım ya!

GÖRKEM: Çok iyi bir sonuç yapacağına eminim. O yüzden hiç stres yapma. Sakin ol yeter.

..................................................................................&............................................................................

*1 AY SONRA*

GÖRKEM: Günler çok çabuk geçti ve uzun zamandır beklediğimiz sına günü hızla geldi. Elimden geldiğince çalıştığımı bildiğim için içim çok rahattı. En azından yapamasam bile elimden gelenin en iyisini yaptığımı bileceğim. Sınava girmeden önce Zeynep'i aradım ama açmadı. Sınava gireceği okula yetişememekten çok korkuyordu. Birkaç dakika sonra telefonuma mesaj geldi. "Yetiştim merak etme." Mesajını gördükten sonra telefonumu kapatıp annemlere verdim. Kapıdaki güvenlikten geçtikten sonra sınıfımı bulup sırama oturdum. Çok geçmeden sınav başladı. İlk bakışta sorular fazlasıyla zor görünüyordu. Sınavdan çıktığımda gayet mutluydum çünkü sınavım iyi geçmişti. Kitapçıklarımızı sınavdan sonra teslim alıp okula gittik. Öğretmenlere kontrol etmeleri için kitapçıklarımızı bıraktık. TYT'de Felsefeden ve Coğrafyadan birer boşum ve matematikten 2 yanlışım vardı. Sonuç beklediğimden de iyiydi. AYT'de de sadece fizikten 2 yanlışım ve matematikten 2 boşum vardı. Beklediğimden de iyi bir sonuç almıştım. Hocalar beni tebrik etti. Yaklaşık 10 dakika sonra Zeynep ağlayarak geldi. "Çok kötü geçti! Hiçbir şeyi doğru düzgün yapamadım." diyerek kitapcığını hocalara verdi. Ona sarıldım ve teselli ettim. Birkaç dakika sonra hocalar şaşkın bir şekilde bize doğru geldi.

HOCALAR: Bu nasıl olur? Neredeyse imkansız.

ZEYNEP: (ağlayarak) Kesin çok kötü. Biliyordum zaten. Of! Şimdi ne yapacağım. Mezuna mı kalacağım?

..................................................................................&............................................................................

ZEYNEP: Çok kötü yaptığımı düşünüyordum. Bunun hepsi stresden kaynaklanıyor. Hocalar beni yanlarına çağırınca onlarla birlikte içeriye girdim. Önce birkaç dakika bana baktılar. Sonrasında birden beni tebrik etmeye başladılar. Ne olduğunu şaşırmıştım.

HOCA: Zeynep. Tebrik ederim. TYT'yi fullemişsin. Ayt'de de fizikden 3 yanlışın, matematikten 41 boşun var.

ZEYNEP: Ne! Nasıl ya? Doğru cevap anahtarına baktığınıza emin misiniz? Bu kadar olamaz!

GÖRKEM: Bir sorun mu var? Kötü bir şey mi oldu?

Görkem bağırmamdan korkmuş olacak ki endişeyle içeriye girdi. Koşup büyük bir sevinçle Görkem'e sarıldım.

ZEYNEP: TYT'yi fullemişim. AYT'm de çok iyi. Çok mutluyum şu an.

GÖRKEM: Gerçekten mi! Çok sevindim. Bak gördün mü demek ki üzülmene gerek yokmuş. Boşuna akıttın o göz yaşlarını.

ZEYNEP: Haklısın. Boşuna korkmuşum. Hep okul sınavlarında da böyle oluyordu.

İçim çok rahatlamışı. Kendimden beklediğim başarıdan çok daha iyisini elde etmiştim ama kesinlikle bunu hakketmiştim. Kaç aydır hiç kafamı kaldırmadan ders çalışıyorum. Bir an önce eve gidip sonucumu annemlerle paylaşmak istiyorum. Öğretmenler kendi aralarında haberleşmiş olmalı ki okul bahçesinde kime denk gelsek yanımıza gelip bizi tebrik ediyorlardı. Herkes yavaş yavaş dağılmaya başlamıştı. Görkem hızlıca dolabında kalan eşyalarını alıp geleceğini söyledi. Bende onu bahçede beklemeye başladım. Tam onun geldiğini görmüştüm ki...