teknolojiden doğan dostluk

46. Bölüm

AHMET: Cuma günü okul çıkışı eve hemen gittim. Telefonumu açtım. Video izlemeye başladım. Birden telefonum çaldı. Arayan kişi hemen telefonu kapattı. Çok odaklanarak video izlediğim için arama ile korkmuştum. Arayan kişiye baktığımda bu İlker olduğunu gördüm. Demek beni korkutmak isteyen kişi oymuş. Hemen onu geri aradım. Dalga geçeceğini bildiğim için korkmadığımı söyledim.

AHMET: Hiç korkmadım. Bence sen git bu şakanı başkasına yap.

İLKER: Kesin korkmamışsındır. Sen ki dünyanın korkağı korkmayacaksın. Ha ha ha... Güldürme beni.

AHMET: Kendini nasıl kandırdıysan öyle kalsın. Seninle uğraşamayacağım.

İLKER: Korktuğunu kabul ediyorsun yani. Peki... Çabuk itiraf ettin.

AHMET: Öf... İlker kendini kandırma.

İLKER: Kes..!

İlker daha fazla "kes" demeden telefonu kapattım. Bu çocuğun ne yapmaya çalıştığını gerçekten anlamıyorum. Çok tuhaf bir çocuk. Yine de iyi bir arkadaş.("Sanırım önce buna ikna olmam lazım:)")

AHMET: Cuma günü okul çıkışı eve hemen gittim. Telefonumu açtım. Video izlemeye başladım. Birden telefonum çaldı. Arayan kişi hemen telefonu kapattı. Çok odaklanarak video izlediğim için arama ile korkmuştum. Arayan kişiye baktığımda bu İlker olduğunu gördüm. Demek beni korkutmak isteyen kişi oymuş. Hemen onu geri aradım. Dalga geçeceğini bildiğim için korkmadığımı söyledim.

AHMET: Hiç korkmadım. Bence sen git bu şakanı başkasına yap.

İLKER: Kesin korkmamışsındır. Sen ki dünyanın korkağı korkmayacaksın. Ha ha ha... Güldürme beni.

AHMET: Kendini nasıl kandırdıysan öyle kalsın. Seninle uğraşamayacağım.

İLKER: Korktuğunu kabul ediyorsun yani. Peki... Çabuk itiraf ettin.

AHMET: Öf... İlker kendini kandırma.

İLKER: Kes..!

İlker daha fazla "kes" demeden telefonu kapattım. Bu çocuğun ne yapmaya çalıştığını gerçekten anlamıyorum. Çok tuhaf bir çocuk. Yine de iyi bir arkadaş.("Sanırım önce buna ikna olmam lazım:)")

      GÖRKEM: Okul çıkışı Zeynep'e parka gelip gelemeyeceğini sordum. O da gelebileceğini söyledi. Tabi yürümemesi gerektiğini bir an unuttuğum için geri dönüp hemen yanına gittim. Koluna girdim ve birlikte parka doğru yürüdük. Büyük ağacın altındaki banka oturduk.

GÖRKEM: Evet. Şimdi neler olduğunu anlatır mısın?

ZEYNEP: Aslında anlatıp anlatmamak konusunda kararsızım. Bu anlattığım senin bir arkadaşın ile aranın bozulmasına sebep olabilir.

GÖRKEM: Ne olursa olsun anlat. Bekliyorum.

ZEYNEP: Senin bizim sınıfa geldiğin gün kantindeyken Selin geldi. Senden uzak durmamı söyledi. Eğer durmazsam başıma kötü şeyler geleceğini söyledi . Yani anlayacağın tehdit etti. O gün kafamı çok karıştırdı. Bende...

GÖRKEM: Tamam. Anladım. Bu Selin çok oldu artık. Hep böyle şeyler yapıyor. Okulda benim kaç kere sınav kağıdımı değiştirdiği için disipline gitti ama yani de akıllanmıyor. Bazı şeyleri fazla abartıyor. Sen onu takma. Bir şey yapamaz. Hadi gel seni evine kadar bırakayım.

..........................................................................&...................................................................................

ÇİĞDEM: Bilinmeyen numaranın daha doğrusu Görkem'in bana aldığı telefona bakıyordum. Annem tabi ilk gördüğünde çok şaşırdı. Tabi haklıydı. Bu devirde kim kime hediye olarak telefon alır ki! Özellikle bir de bu hediye tanımadığın birinden olunca şaşırmakta haklıydı. Ben bile şaşırmıştım. Bu olayların tamda yeni telefon almak istediğim zamanda olması benim işime gelmişti. Zaten bedava olan şey herkese güzel gelir. Olaylar bittiğinden beri telefonuma grup mesajları dışında hiç mesaj gelmiyor. O zamanki aksiyonu özlüyorum. Bizi ilk başlarda korkutan bir olay olsa da eğlenceliydi. Belki başka bir bilinmeyen numara gelir ve bu sefer de bana laptop alır. Belli olmaz. Gerçi bir daha böyle bir olay yaşamak istediğimden de emin değilim. Gerçi kesin olarak laptop alacağını bilsem güzel olurdu. Telefonum, tabletim, masa üstü bilgisayarım hepsi var. Birde laptopum olsa başka bir şey kalmıyor zaten. Ondan sonra zenginim. Çok şanslıyım ya. Gerçekten benim kadar şanslı olan var mı acaba. Bir düşündüm de evet var.