teknolojiden doğan dostluk

49 Bölüm

CEREN: O günün şokunu daha atlatamamıştım. Bu olayı birisi mi yaptı yoksa trafodan çıkan bir yangın mıydı bunu çok merak ediyorum. Birisi yaptıysa eğer bu büyük bir sıkıntı. Çünkü alacağı ceza okuldan atılmak ile kalmaz hapis cezası da alır. Bir de Zeynep'in durumu var. Belki de kimin yaptığını biliyor ama konuşamıyor. İnşallah konuşması çok uzun sürmez. Gerçi ben Görkem'in Zeynep'i konuşturmak için her şeyi yapacağından eminim. En kısa zamanda dilinin açılması ve yeniden konuşması için her zaman dua edeceğim. Gerekirse Görkem'e yardım edeceğim. O Selin'e yaptıklarının hesabını ödetmemiz lazım. Artık her şeyi çok abarttı. Koca okul onun yüzünden ne hale geldi ve onca kişi neredeyse onun yüzünden orada ölüyordu. Böyle bir şey olsa o vicdan azabı ile nasıl yaşayacaktı acaba! O Görkem'i istiyor ama bunu yaparak kendini ondan daha çok uzaklaştırıyor. Bu işe bir son verelim artık.

............................................................................&..................................................................................

ZEYNEP: Etraf karanlık, her yer karanlık... Görüyorum ama hiçbir şey anlatamıyorum. Bu olay çok kötü şeylere yol açacak. Bir konuşmaya başlayayım onu her yere şikayet edeceğim. Artık cezasını çekmesi lazım. Birini sevdiği için başkasının canına kast etmemeli. Ailesi olmasada yine de eğitim alıyor. Biraz olsa da insanda bir korku olur. Bu kızda hiçbir şey yok. Ne bir ceza korkusu ne de bir gelecek kaygısı... Ben bunları düşünürken annem geldi. Bana bir şey uzattı.

ANNEM: Kızım bu mektup sana geldi.

Bu devirde mektup kullanan kim kaldı ki! Anneme teşekkür etmek amaçlı kafamı salladım ve mektubu elinden aldım. Hemen merakla mektubu açtım.

MEKTUP: ZEYNEP... Az da olsa beni seviyorsan okulun oradaki eski binaya gel. O yüksek olan ve seni korkutan binaya... Tabi hiç mi hiç sevmiyorsan gelme. Tercih senin. Son anımda yanımda olmanı istiyorum o kadar. Seni bekliyor olacağım. Gidiyorum.