ERTESİ GÜN SINIFTA: Proje sınıfı olduğumuz için sınıf çok sessizdi. Bazı kişiler sınıf dışına çıkmışlardı. Geriye kalan herkes ya kitap okuyor yada ödev yapıyordu. Tabi bu ortam bana pek uygun değil. Tamam ders yapmak, çalışmak falan güzel ama teneffüslerde insan biraz eğlenmek istiyor. Tabi yine de sınıfımı seviyorum. En azından yerinde eğlenmeyi biliyorlar. Neyse... Cereni aldım ve kantine gidiyormuş imajı vererek sınıftan çıktık. Bu bahane ile onunla konuşmaya başladım..
ZEYNEP: Sence kim olabilir? Acaba tanıdık biri mi? Başka birilerine de yaptımı?
CEREN AL. : Hayır, kim olduğu hakkında hiçbir fikrim yok ama kimse senden çekeceği var.
ZEYNEP: Ben onu bulursam zaten yaşaması imkansız...
CEREN AL. : Sen sakin ol !
ZEYNEP: Ben gayet sakinim zaten. Bu benim her zamanki halim.
Biz konuşurken BÜŞRA arkamızdan bizi dinlemiş. Beni sinirli görünce konuyu merak etmiş. Tabiki hemen konuşmamıza dahil oldu. Meraklı turşu...
BÜŞRA: Sorun ne? Kötü bir şey yok değil mi?
ZEYNEP: En kısa zamanda sen de kendi gözlerinle görerek ve kendi kulaklarına duyarak öğrenirsin. Biz şimdi sana anlatmadan daha iyi.
CEREN AL. : Aynen bencede öyle. Neyse ders başlamak üzere. Az önce zil çaldı, sınıfa gitsek iyi olur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
teknolojiden doğan dostluk
Teen FictionHerhangi bir sınıftaki öğrencilere (özellikle birine) takan ve onları izleyen bir hacker daha sonrasında o gruba arkadaş olabilir mi? (Asıl yazılma başlangıç tarihi: Temmuz 2017 Bitiş tarihi: Aralık 2018) Hikayeyi yazdığımda 13-14 yaşındaymışım. Şim...
