Chapter 106 (Zawgyi)

1K 28 1

by user42978263

by user42978263

အန္႐ူရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ျဖဴေဖ်ာ့သြားသည္။
"ႏႈတ္ထြက္စာ ေရးထားလိုက္"
အန္႐ူဟာ ခ်န္က်မ္းက ႏႈတ္ထြက္ရန္ ေျပာလာလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့ေပ။ သူမလက္သီးဆုပ္လိုက္ၿပီး သြားကိုႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ "ကၽြန္မသြားရင္ ကၽြန္မအလုပ္ေနရာကို ဘယ္သူမွ တာဝန္ယူႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ရွင္ အဲဒါကိုေတြးထားရဲ႕လား?"
ခ်န္က်မ္း ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
ညအခ်ိန္မွာ သူ႔မ်က္လံုးေတြဟာ မဲနက္ၿပီး က်ဴးက်ဴးတခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ေတာက္ပေနသည္။ သူဟာ တည္ၿငိမ္လ်က္ တည္ၿငိမ္ေနသည္။ အန္႐ူ မ်က္ရည္က်ေနတာကို မရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာေတာင္ သူ႔ကိုစိတ္လႈပ္ရွားေအာင္မလုပ္ႏိုင္ေပ။ "အလုပ္မွာ ဘယ္သူမွ ထူးျခားေနတယ္ဆိုတာမရွိဘူး"
အဲဒါေၾကာင့္ မင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ ဂုဏ္ေတြကိုသံုးၿပီး တျခားအရာေတြကိုရဖို႔ႀကိဳးစားတာက မွားယြင္းေပသည္။
အန္႐ူ တကိုယ္လံုးတုန္လႈပ္ေနသည္။
တုႏြမ္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကို သူမျပန္လည္ၾကားေယာင္လာသည္။
'အန္႐ူ၊ မင္း ခ်န္က်မ္းကို နားမလည္ႏိုင္ေသးပါဘူး'
သူမ တကယ္ပဲ ဘာေၾကာင့္သူဒီလိုမ်ိဳး ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ရသလဲဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ေပ။
အန္႐ူ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ျပီး ဆႏၵမရွိစြာနဲ႔ေမးလိုက္သည္။ "ကၽြန္မမွာ ေမးစရာ နာက္ဆံုးေမးခြန္းတခုရွိတယ္။ ....ရွင့္ရဲ႕ကမ႓ာမွာ ထူးျခားတဲ့တစံုတေယာက္ရွိလာႏိုင္လား?"
လေရာင္ေအာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ေယာက်ၤားဟာ သူ႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြက ပင္လယ္ကို ေအးေဆးေငးၾကည့္ေနသည္။ သူ႔အသံက ဦးတည္ရာမဲ့ေနသလိုမ်ိဳး ၾကမ္းေျခကို႐ိုက္ခတ္ေနတဲ့ လွိုင္းသံေတြေအာက္မွာ ဖုံးလႊမ္းခံလိုက္ရသည္။
"မသိဘူး"
....
ေနာက္တေန႔ အန္႐ူအခန္းဟာ လြတ္ေနေတာ့သည္။ ႏႈတ္ထြက္စာ တေစာင္ပဲက်န္ေနခဲ့သည္။
အဲသတင္းကိုၾကားတဲ့သူတိုင္း ထိတ္လန္႔သြားသည္။ ေက်ာင္းဖန္ ခ်က္ခ်င္းသူမကိုဖုန္းဆက္လိုက္ေပမဲ့ ဘယ္ခ်ိန္ကေန အခန္းထဲကိုဝင္လာမွန္း မသိတဲ့ ခ်န္က်မ္းက သူ႔ကိုတားလိုက္သည္။ "မလိုေတာ့ဘူး"
"သူေဌး၊ အလုပ္ေတြ တဝက္တပ်က္နဲ႔ ဒီအတိုင္း သြားခြင့္ျပဳလိုက္တာလား?"
"အင္း"
ခ်န္က်မ္းစကားထြက္လာတာနဲ႔ ျပန္ေခ်ပစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ေပ။ တုႏြမ္ဟာ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေခါင္းကုတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ "မင္းဘာေျပာလိုက္လို႔လဲ?"
ခ်န္က်မ္းရဲ႕ပံုစံက ေအးေဆးေနသည္။
"မင္း CG ပန္းခ်ီဆရာအသစ္ေတြရွာေနတာမဟုတ္ဘူးလား? ေသခ်ာစီစစ္လိုက္" အလုပ္ျမန္ျမန္စလုပ္ႏိုင္ေလ ေကာင္းေလပဲ။
CG အတြက္ ေခၚတာ...
တုႏြမ္တို႔တေယာက္ကိုတေယာက္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။
'ပထမေနရာက ရြမ္က်ဴးက်ဴး မဟုတ္ဘူးလား!'
"ဟတ္ခ်ိဳး!"
က်ဴးက်ဴး ႏွာေခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္လိုက္မိသည္။
မေန႔ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တဲ့အျပင္ ဆံပင္ကလည္း ၾကက္သိုက္လိုျဖစ္ေနၿပီ။ သူမေခါင္းၿဖီးေနရင္း ဖုန္းကိုယူလိုက္ေတာ့ နံပါတ္အသစ္ကေန မက္ေဆ့တေစာင္ ေရာက္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ တဖက္လူဟာ ေသခ်ာေပါက္ ေဒါသထြက္ေနပံုရၿပီး "!" ေတြ အမ်ားႀကီးသံုးထားေလသည္။
"ငါနင္ရဲ႕ ညီမေလး မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး!!!!!!!!"
က်ဴးက်ဴး ။ "????"
ခ်က္ခ်င္းဘယ္သူျဖစ္ေလာက္မယ္မွန္း ခန္႔မွန္းမိသြားသည္။က်ဴးက်ဴး အျပစ္ကင္းစြာ ေတြးလိုက္သည္။ 'ဒီအန္႐ူက စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာပဲ'
က်ားခ်န္ရဲ႕ သူေဌးျဖစ္တဲ့ ခ်န္က်မ္းဟာ တရားေတာ့မွ်တေပသည္။
အန္႐ူအတြက္ ေနာက္ဆံုးထြက္ေပါက္ခ်န္ထားေပးသည္။ က်ားခ်န္ကေနထြက္သြားခဲ့ရရင္ေတာင္ တျခားသူေတြ အန္႐ူကို အလုပ္ခန္႔ရန္လိုအပ္ေသးသည္။ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ မိသားစုအေၾကာင္းကိစၥေၾကာင့္ အန္႐ူ ႏိုင္ငံျခားကိုထြက္သြားရတာလို႔ အသိေပးထားသည္။ မထြက္သြားခင္မွာ သူမကို ႏွစ္တိုးလစာတႏွစ္စာနဲ႔ အပိုဆုေၾကးေတြကို သူမရဲ႕ ကုမၸဏီအေပၚအက်ိဳးျပဳခဲ့တာေတြကို ေတြးၿပီး ေပးလိုက္သည္။