Chapter 116 ( Zawgyi)

961 21 0

by user42978263

by user42978263

အဲဒါဒီအတိုင္းလိပ္ျပာေတာင္ပံခတ္သလို ခဏတာပဲျဖစ္ဖို႔ သူမဆုေတာင္းမိေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ကီးကိုက္တဲ့ျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ၿပီးေနာက္ ႐ွဳဘီယင္႐ုတ္တရက္ ပူပန္လာသည္။
'ခ်န္ကုမၸဏီက ပိုေစာၿပီးေဒဝါလီခံသြားရတယ္။ ခ်န္က်မ္းကလည္း မကြာရွင္းဘူး။ ဇူးမာကလည္း အခုခ်ိန္အစအနေတာင္ေကာက္မရဘူး။ ျပန္လွည့္စရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူး'
သူမဘဝရဲ႕ကယ္တင္ရွင္က ခ်က္ခ်င္းပိုးေကာင္တေကာင္လိုမ်ိဳး ေလ်ာ့က်သြားတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွၿပီးဆံုးမယ္မသိရေပ။
႐ွဳဘီယင္႐ုတ္တရက္ ဆိုးရြားတဲ့ကိစၥတခုကိုစဥ္းစားမိသြားသည္။ 'တကယ္လို႔ ဇူးမာသာ ျပန္နလန္မထူႏိုင္ခဲ့ရင္ေကာ? သူလံုးဝလက္ေလ်ာ့လိုက္ရင္ ငါဘာလုပ္ရမွာလဲ?'
ဇူးမာဟာ အခုခ်ိန္မွာ ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ျဖစ္ေနၿပီး အခက္အခဲအမ်ားႀကီးနဲ႔ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ သူ ဘုရားရဲ႕အမိန္႔ကိုနာခံၿပီး ကုမၸဏီရဲ႕သာမန္ဝန္ထမ္းျဖစ္လာၿပီလို႔ ႐ွဳဘီယင္ေတြးခဲ့ေပမဲ့ သူမႏွလံုးသားထဲမွာရွိတဲ့အေပါက္က အဆံုးမရွိပိုႀကီးလာသည္။
အထူးသျဖင့္ သူမ က်ဴးက်ဴးကိုျမင္ၿပီးခ်ိန္မွာေပ။ 'သူမက႐ိုးရွင္းပံုေပၚေနေပမဲ့ Brand ေတြကို တကိုယ္လံုးမွာ ဝတ္လိုက္ ဆင္လိုက္ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္၊ ႏူးညံၿပီး ခ်ိဳသာေနတယ္။ ေသခ်ာေပါက္ ျပည့္စံုတဲ့ဘဝမွာေနေနရတာပဲ'
'နင့္အေျခအေနနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္စမ္း။ ငါ့မိသားစုအေျခအေနက ပံုမွန္အတိုင္းပဲ။ ဇူးမာက ငါ့ကို တခါတေလပစၥည္းေတြဝယ္ေပးေပမဲ့ တန္ဖိုးႀကီးတာေတြမဟုတ္ဘူး'
႐ွဳဘီယင္အနည္းငယ္ ခ်မ္းစိမ့္စျပဳလာသည္။ 'ငါျပန္လွည့္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဇူးမာကိုပဲဆက္ၿပီးကပ္ထားရေတာ့မွာပဲ'
ေလွကားအဆံုးမွာရပ္ေနတဲ့ ခ်န္က်မ္းဟာ က်ဴးက်ဴးၾကည့္ေနတဲ့ဘက္ဆီ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔အၾကည့္ကို စိတ္မဝင္စားစြာနဲ႔ ျပန္႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္။
သူ ေျဖးေျဖးေျပာလိုက္သည္။ "သြားမယ္"
အခုခ်ိန္ဆိုရင္ ၂၄ နာရီဖြင့္တဲ့စတိုးဆိုင္မွာ ထမင္းဘူးလည္းဝယ္လို႔ရေနၿပီျဖစ္သည္။
ခ်န္က်မ္းကေတာ့ သူဘာစားခ်င္တာလဲဆိုတာကို စဥ္းစားလို႔ေတာင္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္သည္။
တဖက္လူေၾကာင္အၿပီးအံ့ၾသေနတာကိုေတြ႕ခ်ိန္ က်ဴးက်ဴးပိုေသခ်ာသြားသည္။ 'အဲမိန္းမက ႐ွဳဘီယင္ပဲျဖစ္ရမယ္။ သူမမွတ္ဉာဏ္ထဲမွာေတာ့ ငါကကြာရွင္းၿပီးတာၾကာေလာက္ၿပီ။ အခုလိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူမဘယ္လိုမ်ိဳးခံစားေနရမလဲ မသိေတာ့ဘူး'
သူမ႐ွဳဘီယင္ကို ေၾကာက္ေနစရာမလိုဘူးလို႔ က်ဴးက်ဴးေတြးလိုက္သည္။
'႐ွဳဘီယင္မွာ အနီေရာင္စာအိတ္လည္းမရွိဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ေနရာလည္းမရွိဘူး။ အလွအပေျပာင္းေပးတဲ့စနစ္လည္းမရွိဘူး။ ျပန္လွည့္ႏိုင္မဲ့ အခြင့္အေရးလည္းမရွိဘူး။ သူမရဲ႕တခုတည္းေသာနည္းလမ္းက ႏြယ္ပင္ေတြ မေသဖို႔အေရး ေဘးနားကအရာကို တြယ္တက္သလိုမ်ိဳး ဇူးမာကိုပဲ ေသခ်ာတြယ္ကပ္ထားတာပဲ'
က်ဴးက်ဴးဇာတ္ေၾကာင္းကိုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ၿပီးေနာက္ သူမ သိတဲ့ဇာတ္ေၾကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း ပိုေသခ်ာသြားသည္။
"ျမန္ျမန္သြားရေအာင္၊ ခဲၿပီးေသေတာ့မယ္"
သူတို႔အေဝးႀကီးေလွ်ာက္သြားၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္မသြားခင္ထိ ႐ွဳဘီယင္ဟာ ေၾကာင္အေနတုန္းေပ။
'ငါဘယ္လိုလုပ္ ဒီလမ္းကိုဆက္ေလွ်ာက္ရေတာ့မွာလဲ?'
......
က်ဴးက်ဴး လက္ကို အိတ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီး အနည္းငယ္အေတြးလႊင့္ေနသည္။
'ေျပာရရင္ ငါဇာတ္လိုက္နဲ႔ဇာတ္လိုက္မကိုေတြ႕လိုက္တိုင္း အက်ိဳးဆက္က မေကာင္းဘူး'
သူမေဘးက ခ်န္က်မ္းဟာ ႐ုတ္တရက္ေျပာလိုက္သည္။ "သူမနဲ႔ေဝးေဝးေန"
"သူမ?" ခ်န္က်မ္းဘယ္သူ႔ကိုေျပာေနတာမွန္း က်ဴးက်ဴး ခ်က္ခ်င္းနားလည္လိုက္သည္။
က်ဴးက်ဴး ။ "နင္သိလို႔လား?"
ခ်န္က်မ္းေခါင္းခါလိုက္သည္။
'တကယ္လို႔႐ွဳဘီယင္သာ ဒါကိုၾကားရင္ ေဒါပြေလာက္တယ္။ ဘယ္လိုေတြေတာင္လုပ္ထားလို႔ ခ်န္က်မ္းက သူမကိုမွတ္ေတာင္မမိရတာလဲ?'
အေရးအႀကီးဆံုးက ခ်န္က်မ္းက သူ႔ေခါင္းကို အေလးအနက္နဲ႔ခါတာျဖစ္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။