ျပန္လည္ေမြးဖြားလာကတည္းကေန ႐ွဳဘီယင္ဟာ ခ်န္က်မ္းကို ဘယ္ေတာ့မွမဆက္သြယ္ရန္ သံဓိ႒ာန္ခ်မွတ္ထားသည္။ 'အဲလူက အဆင္းသာရွိၿပီး အခ်င္းမရွိတဲ့သူပဲ။ သူ႔မွာရွိတာဆိုလို႔ အလွအပတရားပဲရွိတယ္။ ဇူးမာနဲ႔ယွဥ္လိုက္ရင္ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးလိုပဲ။ ငါဘာကိုမွ စိုးရိမ္ေနစရာမလိုဘူး'
ဒါေပမဲ့ စဥ္းစားေလေလ ႐ွဳဘီယင္တေယာက္ အရင္ဘဝရဲ႕ ခါးသီးတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ပိုျပန္မွတ္မိေလျဖစ္ေနသည္။
'အရင္ဘဝရဲ႕အခ်ိန္အရဆိုရင္ အခုခ်ိန္ထိ ခ်န္က်မ္း ေရာင္းမစံြတဲ့အိမ္ပ်က္ႀကီးထဲမွာ ေနလ်က္ရွိေနမွာပဲ။ သူ႔ဇနီးေဟာင္းစီမွာလည္း ေငြေတြလိမ္ခံလိုက္ရၿပီး အနာဂတ္မရွိတဲ့ ဘဝနဲ႔ေနေနမွာပဲ'
႐ွဳဘီယင္တကယ္ပဲ သူဘာမွမရွိတဲ့အျဖစ္ကို ျမင္ခ်င္မိသည္။
႐ုတ္တရက္ သူမအနည္းငယ္ေက်နပ္မိသြားသည္။
ခ်န္က်မ္းရဲ႕က်႐ွဳံးေနမဲ့ပံုစံကိုေတြးမိလိုက္ေတာ့ သူမေရြးခ်ယ္မႈ မွန္ကန္ေၾကာင္း ပိုလို႔ေသခ်ာလာသည္။
'ဒါမွမဟုတ္ ခ်န္က်မ္းကို အေဝးကေန တခ်က္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အရင္ဘဝရဲ႕တြယ္တာမႈေတြကို အကုန္ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရမယ္'
ဒီေန႔ႏွင္းစတင္က်ေလၿပီ။
လိေမၼာ္ေရာင္သန္းေနတဲ့ ေမွာင္စျပဳေနတဲ့ေကာင္းကင္အျပင္ တကမ႓ာလံုး အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနသည္။ ေလက အရမ္းကိုေအးစက္ေနတာေၾကာင့္ က်ဴးက်ဴးအျပင္ကို လံုးဝမထြက္ခ်င္ေပမဲ့ အိမ္ကေရခဲေသတၱာက ေျပာင္ရွင္းေနတာေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ရေတာ့သည္။
သူမ ခ်န္က်မ္းနဲ႔အတူသြားလိုက္သည္။က်ဴးက်ဴးရဲ႕အျမင္မွာ ခ်န္က်မ္းဟာ အျပင္မထြက္တာ တပတ္ေလာက္ေတာင္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
'ဒီေန႔က ႐ုံးပိတ္ရက္ေတာင္ျဖစ္သြားၿပီ။ သူကေတာ့ အိမ္မွာေသေနတုန္း။ ေနမေကာင္းျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ ဝွီးခ်ဲနဲ႔သြားေနရေတာ့မလားေတာင္ ေၾကာက္ေနၿပီ'
အျပင္သြားရင္ ကုတ္အက်ႌဝတ္သြားဖို႔မစဥ္းစားထားတာေၾကာင့္ ခ်န္က်မ္းတေယာက္အနက္ေရာင္ဆြယ္တာပါးေလးက္ုပဲဝတ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ က်ဴးက်ဴးမ်က္ႏွာေသႀကီးနဲ႔ တံခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ သူမရဲ႕အမဲေရာင္အက်ႌရွည္ကိုယူလိုက္သည္။ သူမေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိဝတ္လို႔ရတဲ့အက်ႌဟာ ခ်န္က်မ္းနဲ႔ေတာ့ကြက္တိျဖစ္ေနသည္။
ခ်န္က်မ္း အက်ႌအိတ္ထဲလက္ထည့္လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕အက်ႌကိုဝတ္ထားရတဲ့အေပၚမွာ ဘာမွအထြန္႔မတက္ပဲ က်ဴးက်ဴးေနာက္ကေန ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္လာခဲ့သည္။
ႏွစ္ေယာက္လံုးသား ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေလွ်ာက္ေနၾကၿပီး ပံုမွန္လမ္းေလွ်ာက္ႏႈန္းထက္ ေႏွးေကြးေနသည္။
က်ဴးက်ဴး ေျခလွမ္းေတြကို ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔သြားေနသည္။
ႏွင္းလႊာအထူႀကီးဟာ လမ္းေတြကိုဖံုးလႊမ္းေနေပမဲ့ ကံေကာင္းတာက သူမက ႏွင္းစီးဖိနပ္စီးထားတာေၾကာင့္ ျပဳတ္မက်ေပ။ သူမ ေလွကားကေန ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ဆင္းလိုက္ၿပီး ခ်န္က်မ္းကို ေျပာလိုက္သည္။ "နင္ သတိထားေနာ္။ ေျဖးေျဖးခ်င္း..."
သူမရဲ႕ဖိနပ္ေအာက္ခံဟာ ေခ်ာ္က်သြားၿပီး သူမရဲ႕ေျခေခ်ာင္းေတြေျမႇာက္တက္သြားကာ လူတကိုယ္လံုးေလွကားေပၚကို ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။ 'ငါေအာက္ဆံုးထိ ေခ်ာ္ဆင္းသြားေတာ့ အဲျမင္ကြင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရယ္စရာေကာင္းေနမလဲ'
က်ဴးက်ဴး ဖင္နဲ႔အဆံုးမရွိ ျပဳတ္က်သြားေပမဲ့ မနာလိုက္ေပ။ အက်ႌအထူႀကီးဟာ ႏူးညံ့ၿပီး အထဲကလည္း ဝတ္ထားေသးတာေၾကာင့္ ကံေကာင္းသြားေပသည္။
က်ဴးက်ဴး စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ဘယ္ညာ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဘယ္သူမွ သူမကို မျမင္လိုက္တာ ေသခ်ာမွ သူမစိတ္ေအးသြားေတာ့သည္။ ေနာက္တစကၠန္႔ေလာက္ေနေတာ့ အေနာက္ကေန ရွင္းလင္းၿပီး တိုေတာင္းတဲ့ ရယ္သံကိုၾကားလိုက္သည္။
ခ်န္က်မ္း ။ "ဟား"
က်ဴးက်ဴး ။ '...ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေခြးေကာင္က ငါ့ကိုရယ္ရဲရတာလဲ???'
သူမအရမ္းေဒါသထြက္ေနၿပီး ထခ်င္ေနေလၿပီ။ သူမရဲ႕ဖိနပ္ေအာက္ခံေတြက အရမ္းေခ်ာ္ေနၿပီး သူမေျမေပၚ ျပန္ထိုင္က်သြားသည္။ သူမရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေခ်ာ္လဲမက်ေစတဲ့ ႏွင္းစီးဖိနပ္ေတြက အခုခ်ိန္မွာေတာ့ စကိတ္နဲ႔မျခားျဖစ္ေနသည္။ သူမထပ္ခါထပ္ခါေခ်ာ္က်ေနသည္။
YOU ARE READING
(Book 2) ဒုတိယဇာတ္လိုက္ရဲ႕ဇနီးေဟာင္းအျဖစ္သို႔ကူးေျပာင္းလာျခင္း
Humor(Book 2) (Zawgyi+Unicode)
