Chapter 109 (Zawgyi)

1K 26 2

by user42978263

by user42978263

အလုပ္တက္တဲ့ ပထမဆံုးရက္
က်ဴးက်ဴးဟာ မိတ္ကပ္ကို ေသခ်ာလိမ္းၿပီး ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ထားတာေၾကာင့္ ျဖဴေဖြးေသးသြယ္တဲ့လည္တံကို ေဖာ္ျပထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ ေဒါက္တိုဖိနပ္ေတြဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တရွပ္ရွပ္အသံျမည္ေစၿပီး မနက္ကေန အိမ္ကေနထြက္မဲ့အခ်ိန္အထိ အလုပ္႐ွဳပ္ေနေလသည္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္ ခ်န္က်မ္းဟာ သူ႔မ်က္ခံုးေတြကို ပြတ္ရင္း စာၾကည့္ခန္းထဲကေန အိမ္စီးဖိနပ္ပါးကိုစီးၿပီး မ်က္ႏွာေပၚမွာ အိပ္ခ်င္ေနေသးတဲ့ပံုစံနဲ႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူ အက်င့္ပါစြာနဲ႔ ႏို႔ခ်ဥ္တဗူးယူဖြင့္လိုက္စဥ္ ဖုန္းမက္ေဆ့သံျမည္လာသည္။ အဲဒါက တုႏြမ္ရဲ႕ ဂ႐ုထဲမွာ ပို႔လိုက္တဲ့ မက္ေဆ့သံေပ။
"မရီး မလာေသးဘူးလား? ဘာလုပ္ရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းရင္ခုန္ေနၿပီ။ သူေဌး!!"
ဂ႐ုထဲကို ျပန္အသြင္းခံရတဲ့ တုႏြမ္ဟာ အပိုစကားေတြမေျပာရဲပဲ က်ဴးက်ဴးအလာကို စိတ္ရွည္စြာနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။
ေက်ာင္းဖန္ ။ "ဒီေန႔ တုႏြမ္ ေရညွိေရာင္ ဝတ္လာတယ္လို႔ သတင္းၾကားမိသလိုပဲ"
ဖုဇီခ်န္ ။ "ႏွင္းလိုမ်ိဳးျဖဴတဲ့ အက်ႌဝတ္လာတယ္"
ေက်ာင္းဖန္ ။ "ဖုဇီခ်န္ ဖိနပ္အသစ္စီးလာတယ္"
ဖုဇီခ်န္ ။ "....ညီအကို၊ မင္း ငါ့ကို ၾကည့္ေနတာေပါ့။ ဖိနပ္ႏွစ္ရံက တခုနဲ႔တခု လံုးဝကြာျခားတာ။ မင္းတေယာက္ပဲ ျမင္တာပဲ!"
ဂ႐ုထဲမွာ ဆူညံေနၿပီး တခဏအတြင္းမွာ 99+ ျဖစ္သြားသည္။
သူတို႔ျပသာနာရွာေနတာကို ခ်န္က်မ္းၾကည့္႐ုံပဲ ၾကည့္ေနၿပီး ဝင္မေျပာေပ။
အဆံုးမွာ သူတခဏေလာက္ေတြးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ "အထူးဂ႐ုစိုက္ေပးေနစရာမလိုဘူး" 'အခုခ်ိန္မွာ ဖံုးကြယ္ထားႏိုင္ေသးေပမဲ့ တေန႔ေန႔မွာ အမွန္တရားက ေပၚလာမွာပဲ။ အဲခ်ိန္က်ရင္ သူမရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြအားလံုးက ေနာက္ခံေၾကာင့္ရလာတာလို႔ ထင္သြားလိမ့္မယ္။ အဲလိုက်ရင္ မေကာင္းတဲ့အျမင္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္'
တုႏြမ္ သူ႔ကို ျပန္မေျဖႏိုင္ခင္ ေကာင္တာကေန ေအာက္ထပ္မွာ က်ဴးက်ဴးေရာက္ေနၿပီလို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ သြားလိုက္ရသည္။
အန္႐ူရဲ႕ ေနရာကို အမည္မသိအသစ္ေလးတေယာက္က ယူသြားတယ္လို႔ ကုမၸဏီမွာ သတင္းပ်ံ႕ေနတာေၾကာင့္ ပဲြႀကီးပဲြေကာင္းၾကည့္ရန္ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ေစာင့္ေနၾကသည္။
က်ဴးက်ဴး တံခါးကေန မဝင္လာေသးခင္ထိ သူတို႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို တည္ထားၾကသည္။ 'အလုပ္လား? အလွေလးလား? ေရြးစရာပဲရွိတယ္ ဒီကုမၸဏီမွာက ဝံပုေလြေတြပဲမ်ားၿပီး အသားက နည္းတယ္' ပ႐ိုဂရမ္သမားေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ဝံပုေလြေတြလို အူလိုက္ၾကသည္။ က်ဴးက်ဴးရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို ေမးခြန္းေတြေမးေနၾကၿပီး တ႐ုံးလံုး တခဏေလာက္ ဆူညံ့ေနၾကသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာင္ မတိတ္ဆိတ္ႏိုင္ေပ။
က်ဴးက်ဴးဟာ အသက္ႀကီးေပမဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဦးေလး ေလာင္မန္႔နဲ႔ တဲြေပးခံလိုက္ရေတာ့ တ႐ုံးခန္းလံုး ညည္းညဴသံေတြနဲ႔ ျပည့္သြားေတာ့သည္။
သူဟာ အက်င့္ေကာင္းၿပီး ရွင္းျပတဲ့ေနရာမွာလည္း အရမ္းစိတ္ရွည္ေပသည္။ အစပိုင္းမွာေတာ့ က်ဴးက်ဴး စိတ္ပူေနေပမဲ့ တျဖည္းျဖည္း စိတ္ပါဝင္စားလာၿပီး တခ်က္ တခ်က္ ေမးခြန္းေတြ ေမးေလသည္။
တုႏြမ္ဟာ တေန႔လံုး စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္ေပ။ သူလိုအပ္ေနတာက ေလာင္မန္႔ဆီက သတင္းျပန္တာကိုေပ။
က်ဴးက်ဴး ႐ုံးခန္းထဲမွာ ေလ့လာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေလာင္မန္႔ဟာ တုႏြမ္႐ုံးခန္းဆီ ခိုးဝင္လာၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ "ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ ဒီဇိုင္းဆဲြသူမရေတာ့ဘူးလို႔ထင္ေနတာ။ စေကးေတြက မဆိုးပါဘူး"
တုႏြမ္ ႐ုတ္တရက္ေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္။ "ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေျခရွိလား?"
"ျပသာနာမရွိပါဘူး။ သူမသာ ပင္ပန္းတာေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိရင္ ျမန္ျမန္အလုပ္စလုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္"