Chapter 110 (Zawgyi)

1K 26 1

by user42978263

by user42978263

သူတို႔ေတြးထားတာထက္ေတာင္ က်ဴးက်ဴးကပိုအလုပ္ႀကိဳးစားေနၿပီး ပထမဆံုးရက္မွာတင္ ေလ့လာရန္အတြက္ ကုမၸဏီမွာ အခ်ိန္ပိုဆင္းေလသည္။ သူမ မျပန္ေတာ့ တုႏြမ္လည္း မျပန္ရဲေပ။ 'ဒ႐ိုင္ဘာကို မရီးကို ျပန္ပို႔ေပးဖို႔ေျပာရေတာ့မွာပဲ' ဒီလိုမ်ိဳး ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ တုႏြမ္ ပိုလို႔ေတာင္ ခါးသက္သြားသည္။ ' ဒီအတဲြက ႏွစ္ေယာက္လံုး အခ်ိန္ပိုဆင္းရတာႀကိဳက္ၾကတာလား။ ကံေကာင္းလို႔ ငါေလးအသက္ရွင္ေနတာပဲ!'
ဖုန္းသံ က်ယ္ေလာင္စြာျမည္လာသည္။
ခ်န္က်မ္း ။ "မၿပီးေသးဘူးလား?"
တုႏြမ္ တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ "ခဏေနရင္ ျပန္လႊတ္လိုက္ပါမယ္" က်ဴးက်ဴးအခ်ိန္ပိုဆင္းတာေၾကာင့္ ကုမၸဏီရဲ႕ လူပ်ိဳထဝက္ေလာက္က စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔အတူတူအခ်ိန္ပိုဆင္းေနၾကေၾကာင္း တုႏြမ္ ခ်န္က်မ္းကို မေျပာရဲေပ။
'ဒါလည္း ေကာင္းတာပဲ။ သူေဌးရဲ႕ ဇနီးကို သူတို႔ ဖြင့္မေျပာၾကရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းအုန္းမွာ'
က်ဴးက်ဴး အရင္ကခ်ထားတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ၊ ဂိမ္းရဲ႕ေနာက္ခံကေန ဒီဇိုင္းတခုလံုးရဲ႕ စတိုင္ေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ဇာတ္ေကာင္တခုခ်င္းစီရဲ႕ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ တေခါက္ၿပီး တေခါက္ဖတ္ရင္း သူမရဲ႕ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေလးေတြကိုလည္း လိုတဲ့ေနရာမွာ ျဖည့္ရင္း အလုပ္မ်ားေနသည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ တေယာက္ေယာက္က တံခါးကို ေခါက္လာသည္။ က်ဴးက်ဴး ခါးေၾကာဆန္႔လိုက္ကာ ေလာင္မန္႔လို႔ထင္ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ တုႏြမ္ျဖစ္ေနသည္။
"မင္းရဲ႕ ဒီေန႔တိုးတက္မႈက အေတာ္ေကာင္းေနပါၿပီ။ အိမ္ျပန္နားလိုက္ၿပီး မနက္ျဖန္မွ ဆက္လုပ္ေပါ့" တုႏြမ္ျပံဳးရင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။ "ကိုယ္ခႏၶာက အဓိကပဲ။ ငါတို႔က တေျဖးေျဖးခ်င္းနဲ႔ တိုးတက္လာတာကိုပဲ လိုခ်င္တယ္။ တခါတည္းနဲ႔ အားအင္ေတြ အမ်ားႀကီး မျဖဳန္းမိေစနဲ႔"
က်ဴးက်ဴး ေခါင္းညိတ္မိလိုက္သည္။ အဲေတာ့မွ သူမရဲ႕ ပုခံုးေတြဟာ ေတာင့္တင္းၿပီးေတာ့ ကိုက္ခဲေနေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။
"ဒ႐ိုင္ဘာကို မင္းကို ျပန္ပို႔ဖို႔အတြက္ ငါေျပာထားတယ္။ ဒီေလာက္ ေနာက္က်ေနရင္ မိန္းကေလးေတြ တေယာက္တည္း ျပန္ရင္ မသင့္ေတာ္ဘူး"
"အားနာစရာေတြ ျဖစ္ကုန္ပါၿပီ..."
"ရပါတယ္။ ကုမၸဏီမွာလည္း မိန္းကေလးဝန္ထမ္းေတြ အနည္းအက်ဥ္းရွိတယ္။ သူတို႔ကိုလည္း ဒီလိုပဲ ဆက္ဆံတာပဲ" 'အထူးသျဖင့္ မရီးျဖစ္ေနရင္ လံုးဝကို သူမ်ားထက္ သာေနရမွာေပါ့'
က်ဴးက်ဴး လံုးဝထိသြားေတာ့သည္။ "တကယ္ကို က်ားခ်န္ပါပဲ။ ဝန္ထမ္းေတြကို ဆက္ဆံတာက အရမ္းေကာင္းတာပဲ"
တုႏြမ္ ႐ုတ္တရက္ အျပစ္ရွိစိတ္နဲ႔ အေနရခက္စြာ ျပံဳးလိုက္သည္။
တုႏြမ္ဖုန္းကေန သီခ်င္းသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ က်ဴးက်ဴးကို အျပင္လူလို႔ မသတ္မွတ္တာေၾကာင့္ ေရွ႕တင္ ဖုန္းကိုင္လိုက္ၿပီး ေျဖလိုက္သည္။ "ဇူးမာ?"
ဇူးမာ နာမည္ကို ၾကားၿပီးေနာက္ က်ဴးက်ဴး ေတြးလိုက္မိသည္။
'တကယ္လို႔ ငါမွတ္မိတာသာ မွန္ရင္ အခုခ်ိန္မွာ ဇူးမာဟာ အေလးနက္ဆံုး ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနမွာပဲ...'
ဖုန္းတဖက္က ဇူးမာရဲ႕ အသံဟာ တိုးေလ်ာ့ေနသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထိခိုက္သြားလို႔ ၿပိဳင္ပဲြမွာ ဝင္မၿပိဳင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္.."
က်ဴးက်ဴး ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္စဥ္တုန္းက ဒီဇာတ္ေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အံ့အားသင့္ခဲ့ရတယ္။ တေလွ်ာက္လံုး ဘာအခက္အခဲမွ မရွိပဲ စီးဆင္းေနတဲ့ေရလိုမ်ိဳး ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာင္းလဲမႈမရွိပဲ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ဇာတ္လမ္းက သြားေနသည္။ ဇာတ္လိုက္ ထိခိုက္တဲ့ တခ်ိန္ပဲ နည္းနည္းဇာတ္ေၾကာင္း အတက္အက်ရွိတာေပ။ ဝတၳဳေရးသူက အဲအေၾကာင္းကို အမ်ားႀကီး ထည့္မေရးတာေတာင္ ဇာတ္လိုက္ရဲ႕ နာက်င္မႈကို သူမလံုးဝကိုယ္ခ်င္းစာေပးႏိုင္သည္။
E-sports ကစားသမားေတြဆိုတာ အလုပ္သက္တမ္းတိုၿပီး အသစ္ေတြအဆက္မျပတ္တဲ့ေလာကေပ။ ဇူးမာဟာ ဒီမတိုင္ခင္လည္း ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕အေအာင္ျမင္ဆံုးထိပ္ဆံုးက္ု မေရာက္ခင္ အတက္အက်ေတြ အမ်ားႀကီး ၾကံဳခဲ့ရေသးသည္။