Unmemorable

EP 12 : គេជា omega ⚠️

" ជេគ..ក្លិននេះ!!  ជា..."

"  កុំសួរច្រើនអីលោកជួយខ្ញុំផងទៅ ហឹក..."  ជេគលើកដៃអង្អែលដងខ្លួនរបស់ខ្លួនឯងទាំងរវើរវាយមិនដឹង ស្មារតី ទើបប្ដូរទៅស្ទាបអង្អែលខ្លួនរបស់អ្នកម្ខាងទៀត ទាំងអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោល
ស្រៀវស្រើបជាខ្លាំងដូចជា មនុស្សត្រូវថ្នាំសម្រើបអញ្ចឹង។

" ជេគជាអូមេហ្គាមែនទេ ??...អឹម " សួរមិនទាន់ចប់ ផងបបូរមាត់របស់រាងក្រាស់ក៏ត្រូវបានគ្របដណ្ដប់ដោយ បបូរមាត់ស្ដើងរបស់
ជេគ មុនបាត់ទៅហើយនាយក៏ លើកដៃទៅឱបចង្កេះតូចមួយក្ដាប់នោះរួចទាញអាវស្តើង ចេញពីចង្កេះខោលូកដៃចូលទៅអង្អែលសាច់ខ្នងរលោង ស្រិលរបស់គេ។

" ទៅបន្ទប់វិញទៅ!! " សុងហ៊ុន ដកបបូរមាត់ចេញ បើកទ្វារចុះរួចដើរទៅបើកម្ខាងទៀតលើកបីរាងកាយតូច ស្ដើងស្រាលដូចជាសំឡីឡើងទៅបន្ទប់ខន់ដូរបស់គេ។ អារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោលស្រេវស្រើបញ័រសព្វសាច់របស់ នាក់ទាំងពីរកំពុងតែធ្វើទុក្ខទាំងសងខាងហើយ។ ជេគលើកដៃទាញប្រលេះឡេវអាវរបស់ សុងហ៊ុន ចេញអង្អែល សាច់ទ្រូងគេនិងលូកដៃចូលទៅច្របាច់ដើមទ្រូងសុទ្ធតែ សាច់ដុំរបស់នាយលេងយ៉ាងណែនដៃទៀតផង។

ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់សុងហ៊ុនសម្លឹង មើលមុខស្រស់ស្អាតរបស់ជេគយូរបន្តិចរួចទើបអោនមុខ ទៅថើបបបូរមាត់របស់ជេគ ។

ថើបបណ្ដើរញក់ញីនៅលើបបូរមាត់ស្តើងនោះ បណ្ដើរ ការថើបកាន់តែរោលរាលទៅនៅពេលដែល ជេគថ្ងួចថ្ងូរចេញពីបំពង់.កតិចៗ រួចទើបបើកភ្នែក សន្សឹមៗសម្លឹងមើលមនុស្សធំដែលកំពុងតែជញ្ជក់ បឺតច្រូតបបូរមាត់របស់ខ្លួន។ មិនយូរប៉ុន្មានជេគក៏ តបតទៅនាយវិញ បើកប្រអប់មាត់ឲ្យអណ្តាតអ្នក ខាងនោះលូកប្រឡែងលេងជាមួយគេនៅខាងក្នុង

បបូរមាត់គិតតែពីក្អួតខាំគ្នា បាតដៃមាំរបស់សុងហ៊ុនក៏លូកទៅទាញសម្រាតខោខ្លីត្រឹមភ្លៅរបស់ ជេគចុះរួចគប់ចោលទៅម្ខាង មុននឹងងើបមកសើយ អាវយឺតរបស់នាយតូចឡើងត្រឹម.ករួចទម្លាក់បបូរ‑មាត់ ចុះប្រឡែងលេងជាមួយចុងស្រួចក្រហមស្រស់ ទាំងគូដែលពើកឡើងយ៉ាងស្រស់ស្អាត

" អាសស...អឹមមម សុងហ៊ុន..." ជេគថ្ងូរចេញមក តិចៗទាំងមមីរ
មមើរ  ដៃស្រឡូនទាំងគូក៏លើកទៅខ្ញាំសក់របស់នាយ បើកដៃ ឲ្យរាងក្រាស់មានឱកាសប្រឡែងលេងបឺតជញ្ជក់អា ទាំងគូនោះយ៉ាងងប់ងល់ ពោរពេញដោយទឹកមាត់ របស់នាយនៅពាសពេញទ្រូងរបស់គេ
។ សុងហ៊ុនទាញទម្លាក់ខោរបស់នាយចុះត្រឹម ជង្គង់រួចចូលទៅក្នុងចន្លោះជើងរបស់រាងតូច .... នាយលូកដៃទៅស្ទាបចាប់កាន់សាប់ដំបងសាច់ធំ វែងរបស់នាយតិចៗរួចរំកិលខ្លួនស៊កវាបញ្ចូលទៅ ក្នុងមាត់ច្រកតូចក្រញឹបរបស់នាយតូច