Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 7 ||

POV ELLE
Ik loop het ziekenhuis binnen. Wat een kaal kut ziekenhuis is dit. Alleen de receptie al. Ik loop naar de balie. "Ik zoek naar Lando Norris." De vrouw achter de balie kijkt op. "Meneer Norris bevind zich in E6. Verdieping 6 afdeling E dus." Ik knik. "Oké Dankjewel." Ik stap in de lift. Ben ik nog steeds boos op Max? Ja. Dat ben ik. Hoe kan hij nou zoiets doen? Ik heb het nog een keer teruggekeken en het begint er steeds meer op te lijken dat het expres was. Het duurt niet lang voordat de lift aankomt bij de 6e verdieping. "E..." mompel ik. "Je mag met mij mee hoor, zoek je een specifiek persoon?" Vraagt een verpleegster die toevallig bij de lift staat. Ik glimlach. "Ik zoek Lando Norris." Ze knikt. "Oh ja, Meneer Norris is nu nog aan het slapen maar je mag wel komen hoor." Ik kijk op mijn Apple Watch. Het is al 11 s'morgens, maar Lando heeft natuurlijk veel slaap nodig nu. Ik loop achter de verpleegster aan. Door de gang, door de plek waar mensen misschien wel zijn overleden. Nou misschien, het is gewoon zo. De vrouw gaat voor een van de kamertjes staan. "Hier is hij hoor. Het gaat extreem goed met hem, hij is niet verzwakt, ik denk wel dat hij een maand of 3 moet herstellen omdat zijn hoofd getroffen is bij de crash zelf. We houden hem nog 2 dagen hier, dan mag hij naar huis." Ik knik. "Ja is goed." Gelukkig kan hij misschien ooit nog een keer racen. Ik loop het kamertje binnen. Ik zie Lando daar liggen met allemaal draadjes aan hem. Hij lijkt weer zo levenloos. Slaapt hij echt? Ik pak een uitvouw-stoeltje en het het naast het bed neer. Zelfs dit kamertje is zo saai. Gelukkig heb ik een kaartje meegenomen. Ik pak een punaise voor het prikbord en bekijk voor de laatste keer het kaartje. "Veel beterschap Lando!" Staat er op met een smiley. Ik hang het op en dan ga ik zitten. Mijn ogen vallen meteen op Lando's handen. Ik til er een op en bekijk het voorzichtig. Het zit onder de blaren, hij had toch handschoenen aan? Opeens zie ik twee knipperende ogen voor me. Ik leg snel zijn hand weer neer. Lando glimlacht. Terwijl hij zich uitrekt. "Auw.." mompelt hij. "Deed ik je pijn?" Vraag ik geschrokken. Lando schud zijn hoofd. "Nee, mijn hele arm zit onder de brandblaren." Ik knik. "Oh ja sorry." Lando lacht. "Waarom zeg je sorry, is nergens voor nodig." Ik glimlach naar hem. "Ja ik weet niet ik..." Lando glimlacht terug. "Heb je de race gisteren gekeken?" Vraagt Lando. Ik knik. "Ja, je wilt niet weten hoe bang je me gemaakt hebt." Lando kijkt naar zijn dekbed. "Ik weet ook niet hoe dat kan, dat ik crashde." Ik wel, maar ga ik dat aan Lando vertellen? No way. Lando vertelt verder. "Ik weet wel dat ik echt in paniek was, ik kwam de auto niet meer uit en het vuur werd steeds hoger en erger. Ik werd levendig verbrand daar. Ik had ook contact met de teambaas, je tot mijn radio uitviel, en ik zelf dus ook. Hoe de fuck ga ik ooit nog terug komen in de formule 1 als ik zolang moet herstellen?" Ik haal mijn schouders op. "Ach Lando, dat komt wel goed. Je bent verder niet verzwakt ofzo, en ja, je moet dan wel veel trainen om weer bij te komen maar dat kan jij wel."