Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 56 ||

POV ELLE
(Lang deel oops)
Ik klop angstig op zijn deur, hopend dat hij hier nog is. Dat hij nog niet in Monaco zit. Na enkele seconden word de deur geopend. Godzijdank. Ik kijk recht in zijn gezicht en er gaat een tinteling over mijn lijf.
"Lando."
"Elle?"
Hij kijkt me vragend aan. "Wat doe jij hier?" Ik ben mijn hele tekst nu al weer vergeten. Fuck. "Ik uh..." Lando kijkt me bezorgd aan. "Elle?" Ik haal diep adem. "Ik wist niet dat je hier nog was." Wat een bullshit kraam ik ook weer uit. Dat wist ik inderdaad niet nee, maar ik kwam hier om een simpel dingetje te zeggen, ik draai er weer omheen. Doe ik altijd. "Haha nou ik ben er wel hoor." Zegt Lando terwijl hij ongemakkelijk lacht. "Dat weet ik, maar uh Lando.." Lando kijkt me met scheef hoofd aan. "Ja Elle?" 1.2.3 go. "Ik uh wou je bedanken.. voor wat je hebt gedaan." Lando glimlacht. "Ach dat hoeft helemaal niet.. ik.." Oogcontact. Lando valt weer stil. Ik durf geen eens meer te bewegen. Het lijkt wel alsof zijn ogen tegen me praten, en ik wacht graag tot ze uitgesproken zijn. Lando verbreekt de stilte. "Ik moet uh eigenlijk mijn koffer in pakken." Hij beweegt de deur langzaam. Ik hou de deur tegen. Waarom ik dat doe? Geen idee, ik heb mijn tekst al gesproken. "Lando wacht." Lando kijkt me vragend aan terwijl hij de deur weer iets naar achter beweegt. Ik ben weer helemaal vergeten wat ik wou zeggen. Wou ik überhaupt nog iets zeggen? Wat is er toch aan de hand met me? Ik stap op hem af en zoen hem. What the fuck. Lando duwt me vrijwel direct van hem af. "Elle wat doe je?" De tranen staan niet alleen in mijn ogen, maar ook in die van hem. "Ik weet het niet Lando.. ik.. het spijt me." Ik heb geen idee wat hier gebeurd, of wat ik uitkraam. Er rolt een traan over Lando's wang. Waarom doen we elkaar altijd zoveel pijn? Waarom doe ik hem zoveel pijn? En sowieso waarom ben ik hier en wil ik dingen altijd zo moeilijk maken? Opeens gebeurd er iets wat ik ook niet had kunnen verwachten. Lando zoent mij? Voelt hij zich hetzelfde? Lando trekt me verder mee naar binnen en doet de deur achter zich dicht met de hand die hij nog over heeft. Ik weet niet wat hier gebeurd, en wat we doen, maar t voelt goed. Nou ja, ik voel dat de tranen bij Lando over zijn wangen stromen. Voelt hij wel echt hetzelfde? Of doet hij alleen zo? Ik stop de zoen. "Lando ben je oke?" Vraag ik het terwijl hij snikkend tegen over me staat. Lando veegt zijn tranen weg met zijn mouw. "Ja, ik snap alleen even niet meer waar we mee bezig zijn Elle, we wouden elkaar vergeten toch? Omdat dat het beste zou moeten zijn? Nou geloof me, we zijn nu 2 maanden uit elkaar en volgens mij zit het heel anders. Ik hoor ook de hele tijd dingen van mensen waarvan ik denk, Elle waarom heb je dat niet gewoon verteld?! Maar ik heb je nodig, en dat weet je ook." Nu rollen mijn tranen ook. Weet ik dat? Heeft Lando me nodig? "Ik wou je niet afleiden van je baan en ik.. ik wou je ook beschermen, van jezelf van.." Lando laat me niet uitpraten. "Maar we hoeven elkaar toch niet te beschermen?! Ik weet wat er tegen je gezegd is, maar Elle niets van wat Zak zei is waar oké?! Ik snap sowieso niet waarom je dit niet overlegd hebt met me! Maar we zitten, uhhh zaten in een relatie en dan kan je niet zomaar dingen achterhouden." Lando heeft een punt. Ik huil weer, net zo hard als ik 2 maanden geleden deed. Ik wil Lando, maar ik wil geen relatie met zoveel discussies en moeilijkheden. "Nou ik ga weer.. ik moet mijn vlucht halen." Zeg ik om weer weg te vluchten uit dit gesprek. Lando kijkt me verbaasd aan. Hij is het niet met me eens. "Hoezo, 'je gaat?'. Zo werkt het niet hè Elle, je komt even, je maakt jezelf kapot en je gaat weer? Wat is deze logica Elle?" Lando is nogal boos, ik snap het ook wel, ik heb hem pijn gedaan. Ik haal mijn schouders op. "Geen idee, maar zo werkt het niet." Ik open de deur. "Nee Elle je gaat niet, niet nu. Er is duidelijk een reden waarom je hier bent, en die weet je zelf waarschijnlijk niet eens, maar die ga je uitzoeken en aan mij vertellen. Je laat me niet weer zo achter." Ik kijk Lando met tranen aan. "Kom op Elle, doe me dit niet aan." Voegt Lando toe. "Het spijt me, het spijt me, het spijt me, het spijt me, het spijt me, maar ik kan dit niet." Zeg ik bijna smekend om deze kamer te mogen verlaten. Lando haalt zijn schouders op. "Waarom ben je hier dan? Waarom zoende je me dan?" Ik wrijf in mijn ogen. "Ik weet het niet, ik moest je gewoon even zien.." Lando lacht kort. "En zoenen?" Ik kijk naar de grond. "Het ging te automatisch oké?" Ik begin te hyperventileren, zo hard huil ik dus. Lando loopt naar me toe en doet de deur, die ik net nog vast had, dicht. Zijn ogen slaan om, van huilend naar zorgzaam. Hij zet zijn handen op mijn boven armen, het geeft me kippenvel. "Elle, doe eens rustig. Het spijt me, dat ik zo vel reageerde oké? Het komt goed." Ondanks het wel helpt zak ik door mijn knieën. Kut, ik heb vandaag nog geen eens gegeten. Lando heeft een snelle reflectie en tilt me op. "Ssst.. het is oké." Fluistert hij in mijn oor. Het geeft me weer een voelbare tinteling. Lando zet me op het bed neer en kijkt snel om zich heel. Ik tril helemaal en ik zie zwarte vlekken. Het is lang geleden dat ik zo'n erge paniekaanval gehad heb. Oh wacht laat maar, twee maanden geleden nog. Haha.