Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 34 ||

(TIME SKIP: 6 MAANDEN)
POV ELLE:
"Schat, wil je Starbucks?" Vraagt Lando terwijl hij de auto bij het tankstation parkeert. Ik haal mijn hand door mijn haar. "Ja is goed, jij ook?" Lando knikt. "Ja, wil jij dat dan even snel halen?" Ik knik. "Ja prima." Lando en ik zijn onderweg naar het vliegveld, we gaan zometeen naar Oostenrijk, om te skiën. Onze vrienden Alex en Lily gaan ook mee. Alex is ook een formule 1 coureur, dat is hoe Lando en Alex elkaar hebben leren kennen. Max en Kelly zouden ook mee gaan. Max en ik zijn weer helemaal chill samen, en Kelly is gewoon super aardig. Alleen komen ze niet meer, Kelly heeft wat Family stuff. Ik weet hoe dat werkt, familie stuff. Ik stap de auto uit, richting de Starbucks. Ik weet niet of ik hier heel veel zin in heb tho. Lando is de laatste weken erg onrustig in zijn hoofd. Dat is meestal niet erg, maar de laatste dagen heeft hij ook plotselinge woede uitbarstingen, en die vind ik best heftig. Ik weet ook niet waardoor hij opeens zo onrustig kan zijn. Het formule 1 seizoen is natuurlijk weer gestart, misschien vind hij dealen met de stress wel moeilijk.. Maar normaal gesproken praat hij altijd met mij over zijn gevoelens, maar ik heb hier nog niets over gehoord. Hij kan ook opeens heel stil zijn, daar raak ik zelf vaak ook best stil van, en dan is de hele sfeer verpest. Ik laat het Lando eerst zelf maar uitzoeken, hij weet het beste wat hij voelt, en als het erger word kan ik altijd nog ingrijpen. Ik bestel de drankjes en betaal. Een weekje skivakantie doet Lando vast wel goed. Over 2 weken is de volgende race pas, dus hij heeft hier tijd genoeg voor. Ik heb Alex en Lily ook al een tijdje niet meer gezien, dus ik heb wel zin om ze allebei weer te ontmoeten. Max en Kelly zag Ik dit weekend nog, op de verjaardag van mijn zusje. Ik neem de drankjes mee naar de auto, waar Lando in zit met zijn telefoon zijn hand. Ik geef hem zijn drankje en hij geeft me een kusje op de zijkant van mijn hoofd. "Dankje schatje." Zegt hij zachtjes. Ik glimlach naar hem. Ik kijk op mijn Apple Watch. "We mogen wel opschieten als we op tijd moeten komen." Lando knikt kort en begint met rijden. Ik ga alles nog een keer langs, heb ik alles bij me? Ach Elle, niet teveel nadenken. Ik kijk op mijn telefoon. De vervelende stilte is er weer. Ik haat het. Ik kijk naar Lando, hij ziet er erg geconcentreerd uit op het rijden. Het is nu 5.45 en we vliegen om 6.45, we hebben dus maar een uur. We hadden ons helaas een beetje verslapen. Het was niet mijn schuld deze keer, Lando was de wekker vergeten te zetten. Dat bedoel ik dus ook, hij vergeet alles, hij eet slecht, hij slaapt slecht en hij praat bijna niet meer. En die woede uitbarstingen nog... Ach ja, ik zeg tegen mezelf dat ik me niet zoveel zorgen moet maken, maar zo zit ik gewoon niet in elkaar. Dat bestaat niet voor mij. Blijkbaar.