Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 22 ||

POV ELLE
(De volgende dag)
Heartbroken. Ik kijk hoe Lando zijn koffer uit mijn kofferbak haalt. Het doet zoveel pijn. Alles is verandert sinds het telefoon gesprek van gisteren. Lando praatte niet meer, nou ja, het enige wat hij me vertelde is dat hij naar huis wilde. Vannacht heeft hij zichzelf in slaap gehuild en vanmorgen is hij al vroeg opgestaan. Ik probeerde nog een fatsoenlijk gesprek met hem te voeren, maar Lando was zichzelf allang niet meer. Ik snap wel dat het hem geraakt heeft, Ik zou het ook echt niet chill vinden als zijn broer zulke dingen over mij zou zeggen. Dat is echt vreselijk. Hoe kan Max zo zijn? Denk maar niet dat ik ooit nog naar Nederland ga. Ik start de motor. Waarom moet Max het nou weer verpesten? Het ging zo goed, met ons allebei. Verlaat hij me voor altijd, of is dit maar tijdelijk? Waarschijnlijk voor altijd, hij wil niks meer met ons te maken hebben na dit. Ik rijd de oprit van mijn huis op. Huh, er staat ook een andere auto. Kut, ik herken het meteen. Hoe durft hij.... Ik stap uit de auto en loop direct naar de auto toe. Ja, inderdaad. Max. Hoe durft hij zich hier nog te vertonen. Max kijkt op en stapt uit. "Oh je bent al terug." Ik rol met mijn ogen. "What the fuck doe jij hier?" Max glimlacht. "Ik kom je ophalen om naar Nederland te gaan." Ik schud mijn hoofd. "Nee, je hebt al genoeg verpest, ik wou je nooit meer zien remember?" Max knikt. "Het is niet mijn schuld hé, dat Lando vertrok hé. Ik zei nog dat hij je hart ging breken." Zit hij nou de schuld op Lando te leggen? "Nee, jij hebt hem gekwetst." Max lift zijn wenkbrauwen op. "Sorry hoor, ik wist ook niet dat hij ernaast zat." Ik rol met mijn ogen. "Nee Max, zulke dingen zeg je ook gewoon niet. We weten beiden dat het niet waar is." Max zucht en opent de auto deur. "Aangezien Lando toch vertrokken is kan je het beste maar mee. Pap en Mam willen je ook wel graag zien." Ik schud mijn hoofd. "Je blijft gewoon uit mijn buurt." Max rolt met zijn ogen. "Oké sorry. Nu goed? Kom gewoon mee, iedereen mist je. Wil je zo graag alleen zijn?" Nee, ik wil niet alleen zijn. Maar met Max opgescheept zitten is nog veel erger. "Kom Elle, pak je koffer. We moeten zo weg." De tranen staan in mijn ogen. "Je moet je niet bemoeien met shit dat je niet aangaat Max." Max zucht weer. "Kom nou gewoon. Open de deur, dan pakken we je koffer." Ik glimlach, niet omdat ik blij ben. "Nee Nee, jij komt mijn huis niet in. Ik ga wel mee, maar jij blijft uit mijn buurt. Ga maar naar Monaco ofzo." Max wrijft in zijn ogen. "Prima. Maar Pap en Mam missen je echt Elle. Vergeet Lando gewoon. Hij komt toch nooit meer terug." Ja dat gaat werken. Lando 'gewoon' vergeten. Hoe kan Max nou denken dat dat zo makkelijk gaat? En Lando komt toch wel weer terug? Hij zou me toch niet zomaar zo achterlaten zonder iets te zeggen? Misschien is het inderdaad wel het beste als ik naar Nederland ga, even mijn familie zien. Maar hoe ga ik doen alsof ik het goeie blije kind ben terwijl ik nu vanbinnen echt dood ga?