Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 53 ||

POV LANDO:
Ik loop achter haar aan. "Elle, wacht nou even." Elle draait zich om en trekt een scheef hoofd. "Wat is er Lando?" Ze weet dondersgoed wat er aan de hand is, want haar mascara is uitgelopen en de tranen staan nog in haar ogen. Ik weet even niet wat ik moet zeggen, de tranen staan ook alweer in mijn ogen. "Het spijt me Elle, het spijt me zo erg." Ze lacht kort terwijl ze een traan wegpinkt. "Waarom, voor wat?" Ik kijk naar de grond. "Ik wist echt niet dat je achter me stond, ik wou je niet kwetsen." Elle glimlacht. "Je hebt me niet gekwetst.. het is gewoon.." ik kijk haar aan met een scheef hoofd. "Gewoon?" Elle schud haar hoofd. "Laat het maar.." ze loopt weg, en ze laat me voor de zoveelste keer verward achter. Ik wil achter haar aan rennen, en haar zeggen dat ze het moet uitleggen, en me niet zo kan achterlaten. Maar ik doe mezelf alleen maar pijn. Ik draai me weer om, om terug te keren naar het paddock. Ik wil niet terug, ik wil niet weer oog in oog staan met Zak. Ik wil eigenlijk maar 1 ding, ik wil naar de hotelkamer en daar in diepe slaap vallen. Zodat ik alles ff vergeet. Ik voel dat ik tegen iemand aanloop, ach ja. Boeie. "Hee Lando, heb jij Elle gezien?" Hoor ik een iets te bekende stem vragen. Ik kijk op. "Uh ze uh liep... die kant op volgensmij." Ik wijs random ergens naartoe. Ze liep daar niet eens heen volgensmij, maar ja , het maakt mij allemaal niet meer uit. Max knikt. "Oke dankje Lando." Ik laat mijn hoofd weer hangen en ik loop moeizaam vooruit. Elke stap lijkt steeds zwaarder te voelen en mijn lichaam trekt steeds meer weerstand. Misschien help racen wel om mijn hoofd heel even te kalmeren. Ik wrijf in mijn huilende ogen. Eerst toch maar even langs de hotelkamer lopen? Zak mist me toch niet. Ik hem ook niet. Hij heeft alles verpest. Alles. Het ging niet al te best nee, in de relatie, maar Zak had zich er nooit mee mogen bemoeien. Elle en ik hadden het zelf wel kunnen oplossen. Eerst zei hij het tegen mij, en omdat ik niet luisterde moest hij het Elle maar dwingen. Hij komt hij überhaupt aan Elles nummer? Ik ben zo confused, nogsteeds. Ik weet dat ik moet stoppen met nadenken hierover, het heeft geen zin, het is al veelte laat. We zijn nu 2 weken uit elkaar, maar het voelt als 2 uur, zo kut als ik me voel. Mijn vrienden doen hun best wel om me iets op te vrolijken, maar ik heb er geen eens aandacht voor. Ik stap de lift in, naar de hotelkamer. Het huis in Monaco, het is zo leeg zonder al Elles kleding en spullen. We hadden ook niet zo snel samen moeten gaan wonen, dan was dit alles misschien wel helemaal nooit gebeurd.