Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 13 ||

POV ELLE
Ik stap uit het bed in Lando's jogging pak. Gaan we die zoen van gisteravond vergeten? We hebben vannacht toch samen in een bed geslapen. Je zou denken dat een 2 persoonsbed groot genoeg is, maar toch maakten Lando en ik de hele tijd contact. Het maakte me gek, terwijl hij gewoon rustig sliep. Ik hoop dat ze me hier zo snel mogelijk verlossen, ik wil die gevoelens kwijt. Wat wilt Lando van me? Ik gaap en kijk op mijn Apple Watch. Het is al 10.00. Ik hoor de badkamer deur open gaan. Lando komt uit de badkamer gelopen. "Hee Elle, lekker geslapen?" Ik haal mijn schouders op. "Valt wel mee, jij dan?" Lando glimlacht. "Ik heb eigenlijk wel lekker geslapen denk ik." Ik glimlach terug. "Mooi. Zullen we de Pizza van gister avond eten?" Lando knikt. "Goed idee." Hij pakt de Pizza's uit de dozen en ik steek de stekker van de magnetron in het stopcontact. Lando legt een van de Pizza's in de magnetron en ik zet hem aan. Lando en ik hebben de hele tijd oogcontact. Voelt hij misschien hetzelfde voor mij als ik voor hem voel? Ik begrijp zijn signalen niet, de ene keer is het wel, de andere keer niet. Misschien gaan we wel een beetje te snel. Maar ik heb toch al lang genoeg gewacht? "Waar denk je aan?" Vraagt Lando glimlachend. Ik haal mijn schouders op. "Niet echt ergens aan. Ik vraag me eigenlijk wel af wanneer ze ons gaan bevrijden." Lando steekt zijn hand in zijn zakken. "Ja ik ook." De magnetron piept. Ik pak de Pizza's eruit, omdat ik niet het gevoel heb dat het goed zou komen met Lando's blaren als hij het zou doen. Ik leg het in de doos op het bed neer en Lando en ik gaan allebei op het bed zitten. We staren elkaar aan, terwijl de tijd op de klok gewoon door tikt. Wie gaat het eerste stuk pakken? Lando moet ondertussen lachen. "Ga je nog pakken of wat?" Ik lach ook. "Ja ik zat te wachten op jou." Lando haalt zijn schouders op en pakt een stuk. Hij neemt er een grote hap van. "Nu goed?" Zegt hij met volle mond. Ik knik en pak ook een stuk. "Ja hoor." Het is best raar, Lando en ik zijn het hier gewoon samen aan het overleven, zonder internet, bereik, feesten, races of andere vrienden. We zijn gewoon met z'n tweeën. Ik kan me niet eens een leven zonder social media voorstellen, maar toch leid ik er nu een. Veelste apart dit. Ik kijk op mijn Apple Watch. 11.30, nog steeds niemand die opgemerkt heeft dat we hier zijn en niks van ons laten horen. Het lijkt net een dom experiment, alsof het de bedoeling is dat we hier opgesloten zitten en dat we er dan achter komen wie ons zouden missen en wie niet. Nou, blijkbaar mist dus zegmaar niemand ons. Maar maakt dat heel veel uit? Nee, het is nu 'gewoon' Lando en ik tegen de wereld.