Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 29 ||

POV LANDO
(Volgende dag)
Ik geef Elle een kusje op haar hoofd. "Ik vond het heel fijn dat je er was. Vond je het wel leuk?" Elle knikt. "Ja hoor. Trouwens, ik heb volgende week een shoot in Brazilië, ik vroeg me af of je het misschien leuk vind om mee te gaan en dat we daar dan een beetje onze vakantie vieren." Dat lijkt me best leuk, Elle supporten en tegelijk op vakantie zijn? Ik knik. "Ja tuurlijk! Gezellig!" Elle glimlacht. "Okay, bedankt Lando. Deze shoot is heel belangrijk voor mij, aangezien het een heel groot merk is, en het betekent daarom ook heel veel voor me als je er bij zou zijn." Ik glimlach. "Tuurlijk Elle. Ik ben er, Beloofd." Elle knuffelt me. "Dat is zo lief van je Lan." Ik krijg een warm gevoel van binnen. Het is echt belangrijk voor haar dat ik er ben... Ik geef haar een kusje op haar hoofd. Elle laat me voorzichtig los. "Ik moet maar eens gaan, ik moet mijn vliegtuig nog halen." Het warme gevoel verdwijnt meteen. Ik was even vergeten dat onze wegen hier weer scheiden en dat we weer 1500 kilometer van elkaar verwijderd zijn. "Ja is goed." Mompel ik. Elle geeft me nog een kusje op mijn wang. "Tot volgende week Lando." Ik glimlach. "Tot volgende week El. Ik hou van je." Elles gezicht trekt weg. Is ze geschrokken? Wat is er aan de hand? Elle draait zich om en loopt weg, zonder maar een keer om te kijken naar de jongen die ze zojuist achtergelaten heeft. De jongen met duizenden vragen. Ik kijk naar de grond. Heb ik het verkeerd gezegd? Het is niet mijn bedoeling geweest om haar te laten schrikken! Echt niet! Ze moet vast ook gewoon even wennen aan het feit dat onze wegen weer gescheiden zijn. Het is een vreselijk gevoel, dat we elkaar volgende week pas weer zien. Het is oké Lando. Zeg ik tegen mezelf. Een rust momentje is ook handig, we kunnen niet altijd op elkaars lip blijven zitten? Maar is dit niet teveel afstand? De woorden van mijn ouders blijven door mijn hoofd dwalen. "Jullie moeten ook tijd hebben om aan jullie relatie te werken." Hebben we die tijd wel? Vast wel, maar nemen we die tijd van wel? Gaan we niet gewoon veelste snel? Misschien is dat het probleem wel, misschien ben ik te snel met zeggen dat ik van haar hou. Ja of ze houd niet van mij... ik heb echt geen idee wat ik moet doen. Mijn moeder zou zeggen dat ik naar mijn hart moet luisteren. Maar mijn hart wil bij haar zijn, en mijn hoofd houd het tegen. Naar wie moet ik dan luisteren? Waarom werkt niks mee? Elle heeft ook tijd voor haarzelf nodig natuurlijk. ik sluit mijn ogen. Ik moet echt stoppen met nadenken, ik word hier echt gek van.