Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 33 ||

POV LANDO
"Je houd echt van haar, of niet Lando?" Vraagt Max uit de diepe stilte. Ik knik voorzichtig. "Ja, klinkt dat raar?" Ja, voor mij wel. Ik hou van haar, met heel mijn hart. Max knikt en lacht kort. "Het zou voor mij nog wel een tijdje apart blijven klinken ja." Wat doet Max, geeft hij alles nou op? Alles waar hij afgelopen maanden zolang voor gevochten heeft? Ik begin te stamelen. "Max... ik.." Max laat me niet uitpraten. "Ja Lando, het is prima. Ik moest me niet zo bemoeien met jullie zaken en dat spijt me. Je hebt bovendien ook wel echt bewezen dat je vecht voor Elle. Jullie staan namelijk nog steeds, na alles. Ik had me hier echt niet mee mogen bemoeien." Ik glimlach. Best apart besef momentje is dit eigenlijk. Max en ik, zitten samen op een strandje, ergens in Brazilië. Elle en de raar van de familie zitten al bij de vuurkorf. "Excuses zijn van mijn kant wel aanvaart Max. Je wilt gewoon het beste voor je zusje. Moet je niet met Elle gaan praten?" Max knikt. "Maar ik wil echt duidelijk maken dat het me echt spijt, die crash, die vervelende woorden. Ik bedoelde het echt niet zo.." ik glimlach naar hem. "Ik begrijp het Max, en ik denk dat het nu gewoon het beste is om alles achter ons te laten." Ik wil nooit meer aan deze maanden herinnert worden, alle pijn. Max glimlacht terug. "Ja, je hebt gelijk Lando. Laten we maar gewoon genieten van deze vakantie, zonder ruzies." Ik lach en sta op. "Precies." We lopen samen terug naar de vuurkorf en Max spreekt daar Elle aan. Meteen al. Het voelt opeens alsof er een grote last van mijn schouders af vliegt. Alles is normaal, zoals het hoort in een relatie. Ik kan genieten van mijn vakantie, zonder enige zorgen. Ja, ik moet een beetje wennen aan familie Verstappen, maar ik heb er vertrouwen in. Zij hebben toch niet aan me getwijfeld? Alleen is het nu nog de vraag of Elle Max zo snel al zo vergeven. Ik denk het niet, maar misschien is ze wel net zo blij als ik, dat dit gezeik eindelijk klaar is. Ik word aangesproken door Elles vader. Hier word ik wel een beetje zenuwachtig van. "Hey Lando." Zegt hij terwijl hij een hand naar me reikt. "Ik ben Jos, Elles vader." Ik neem zijn hand aan. "Ja Lando dus.." zeg ik glimlachend. Hij lacht. "Ik dacht dat jij naar een shoot van McLaren moest..." ik lach terug. "Ik heb snel mijn plannen even gewijzigd. Redenen genoeg." Jos lacht weer. "Hoe gaat het verder met je?" Ik haal mijn schouders op. "Afgelopen maanden waren vrij chaotisch, maar ik heb het overleefd, WIJ hebben het overleefd." Ik kijk om naar Elle, die zich op hetzelfde strandje bevindt met Max als ik net. Jos glimlacht. "Ik vind het echt nog wel knap hoor, hoe jullie dit volgehouden hebben. Al heeft het wel wat tranen gekost."