POV ELLE:
"Wat is er mis met je?" Vraagt mijn vader boos. "Ik snap dat je boos bent op Max en we staan volledig aan je kant, maar dit kan echt niet. Het is en blijft je broer Elle!" Denken ze nou echt dat ik dit expres deed? Ik staar gevoelloos voor me uit. "Het was niet expres." Mijn moeder kijkt naar de grond. "Maar je hebt het wel gedaan. Max kan er ook niks aan doen dat Lando.." ik laat haar niet uitpraten. "Laat Lando hierbuiten." Zeg ik geïrriteerd. Mijn moeder zucht. "Elle, wat is er nou precies gebeurd tussen Lando en jij?" Gaat ze nu ook nog geïnteresseerd doen? "Niks. Jullie hoeven nu echt niet te gaan doen alsof het jullie ooit geboeid heeft. Laat ons gewoon met rust. Ik heb jullie steun echt niet meer nodig." Mijn vader kijkt me boos aan. "Serieus Elle, ik weet niet wat er aan de hand is, maar je hoeft ons niet de grond in te trappen omdat dat vriendje van je niet op komt dagen." Nu word ik echt boos. "Kijk! Daar ga je al! Jullie doen precies alsof jullie weten wat er de laatste maanden gebeurd is! Nou surprise, jullie hebben geen fucking idee! Dus stop met Lando de hele tijd de fucking schuld te geven van al mijn problemen! Misschien moeten jullie eens nadenken waarom ik eigenlijk naar Engeland verhuisd ben! Doei Pap, doei mam!" Schreeuw ik, terwijl ik wegloop. "Elle doe eens normaal!" Schreeuwt mijn moeder me na. Ik steek mijn middelvinger naar ze op. Fuck life, ruzie met mijn broer, ruzie met mijn ouders, en geen steun van mijn vriend. Dit is het leven pas echt, je moet het zelf maar uitzoeken. Ik kijk op mijn telefoon. Ik boek mijn vliegtuig terug naar Engeland. Ik heb echt geen zin meer in deze familie. Nieuw FaceTime gesprek, Lando.
"Hee Elle." Hoor ik over de telefoon.
"Hoi Lando." Zeg ik glimlachend, best fake ben ik eigenlijk. Tegen mijn eigen vriend.
Lando heeft het wel door. "Gaat het wel Elle?" Ik schud mijn hoofd. "Alleen
ruzie met deze kut familie, maar verder goed. Met jou?" Lando kijkt me met een scheef hoofd aan. "Ruzie? Wat is er gebeurd?" Ik haal mijn schouders op. "Wacht heel even Lando." Ik open een kastje, van mijn jeugd weet ik nog dat er altijd drank staat in het kasje boven de tv in de woonkamer. Ik pak een fles Bacardi en schenk het in een fles. Ik zet mijn telefoon neer, zodat ik mijn glas Bacardi makkelijker kan atten. Ik drink het glas in een keer op en schenk het nieuwe glas meteen in. "Max bemoeide zich weer met shit waar hij zich niet mee moet bemoeien." Lando kijkt me verward aan terwijl ik het derde glas inmiddels achterover gooi. "Elle, doe eens even rustig." Ik schud mijn hoofd. "Maak je geen zorgen Lando, ik vlieg vanavond terug naar Engeland. Maar hoe gaat het met die kut shoot van McLaren dan?" Lando glimlacht. "Ja daarover.." ik onderbreek hem. "Nou eerlijk gezegd hoef ik het niet te weten. I don't care." Ik hang op. Ik kijk naar de fles Bacardi, het is nu al op, heb ik zo snel gedronken?

JE LEEST
Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris
Fanfiction"Elle, maak een keuze, breek me of heel me." Vanaf dat moment wist ik het zeker, Elle was doodsbang om keuzes te maken. Misschien omdat alles zo fucking Toxic is. Hoihoi! Leuk dat je dit boek aangeklikt hebt! Dit boek bevat geen voorwoord, er valt...