Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 24 ||

POV LANDO
Oh, Elle belt. Ik neem op. "Hey Elle."
"Oh hey Lando." Komt uit mijn telefoon. "Hoe gaat het?" Vraagt ze. Ik knik, alsof ze dat kan zien. "Ik denk dat een weekje met familie me wel goed doet." Shit Lando, wat zeg je nou? Nu klinkt het net alsof je het kut vond bij Elle. "Ik bedoel.. ik.." Er valt een stilte. "Lando, ik snap eigenlijk niet helemaal wat er gisteren nou gebeurde." Wat er gisteren gebeurde... weet ik het zelf wel? Nee, ik voelde me opeens niet meer op mijn gemak. Oh wacht. Ik weet het wel, Max zei van die rare dingen en diep van binnen ben ik doodsbang dat Elle alles ook nog gelooft. Dan verlaat ze me, oh ja. En ik wil niet weer heartbroken achterlaten worden. Dus dan breek ik mijn eigen hart maar? Ik snap deze logica ook niet meer. "Ik.. Elle het is niet mijn bedoeling geweest om je zo achter te laten, maar ik ben gewoon een beetje gekwetst en ik heb even tijd nodig om na te denken over een oplossing." Elle stemt in. "Ja dat snap ik, neem je tijd Lando. Veel plezier daar hé." Ze klinkt niet alsof ze van plan is me te verlaten? Ze hangt op. Kut, ik ben helemaal vergeten haar te vragen hoe het met haar gaat in Nederland. Nou ja, ik hoef dat niet meer te vragen. Tuurlijk gaat het slecht, ze klinkt niet al te best namelijk. Haar stem was schor, een beetje trillerig ook. Heb ik haar hart gebroken? Hoezo breken we elkaars harten ook de hele tijd? Hebben we niet genoeg gegeven? Ik zucht en leg mijn telefoon neer. Ik voel mijn moeders ogen in mijn rug branden, ik heb haar alles vertelt, hopend dat zij een oplossing heeft. "Was dat Elle?" Vraagt ze geïnteresseerd. Ik knik. "Ja, ze belde om te vragen hoe het met me gaat volgens mij." Ze fronst. "Gaat het Lando?" Ik schud mijn hoofd. "Ik weet het even niet meer, ik wil zo graag gewoon bij haar zijn." Mijn moeder heeft me een knuffel. "Het is wel lief van haar dat ze je even belt. Ze denkt vast net zo veel aan jou dan jij aan haar denkt." Ik knik en snik. "Wilt ze wel met iemand zijn die haar hart breekt?" Mijn moeder knikt. "Elle klinkt niet als iemand die je zomaar zou verlaten. Ze klinkt namelijk als een best eigenwijs meisje die niet snel naar haar familie luistert." Ik schud mijn hoofd. "Is ze ook, maar wat als ze het nou opeens wel begint te geloven?" Mijn moeder schud haar hoofd ook. "Dan laat je gewoon zien dat het niet zo is, niet alleen aan haar, maar aan haar familie. Die broer zou waarschijnlijk het daar in de familie ook wel gek gemaakt hebben." Ik kijk naar de grond. "Maar hoe..." Ze schud haar hoofd weer. "Geen gemaar, als ze het niet accepteren is dat hun probleem maar. Doe in iedergeval je best Lando."