Haven't i given Enough ~ Ft. Lando Norris

|| 35 ||

POV ELLE:
"Hee Lily!" Ik geef haar een knuffel. "Hoe gaat het?" Lily knikt. "Ja goed! Met jou?" Ik knik. "Ja prima." Ik geef ook Alex een knuffel. "Hey Elle, lang niet gezien." Ik glimlach naar hem. "Nee precies!" Lily kijkt rond. "Komen jullie zo mee naar deze coole bar? Volgens mij is hij echt super vet!" Lando glimlacht. "Elle en ik moeten eigenlijk nog naar de hotelkamer dus uh haha..." hij wijst naar de koffers. Ik knik. "Ja klopt." Waarom doet Lando zo ongemakkelijk? Wat is er met hem? Alex knikt ook. "Ja tuurlijk, ga maar. Dan vinden we elkaar wel in de bar." Ik glimlach weer. "Ja is goed! Tot zo!" Lando en ik lopen samen richting de lift. "Een beetje zin in?" Vraag ik aan Lando om de stilte een beetje te doden. "Ja dat weet je toch al." Snauwt Lando. Ik knik. "Nou sorry hoor." Waarom zo boos? Lando laat zijn hoofd hangen. "Sorry Elle Ik..." gaat hij me nou eindelijk vertellen wat er hier gaande is? Lando maakt zijn zin niet af. "Lando?" Vraag ik om het hem te laten herinneren. Lando kijkt op. "Laat maar zitten." Zegt hij weer op die boze toon. Hij loopt vooruit, alvast de lift in. Zeur ik teveel? Dit keer ga ik de stilte niet opvullen, dat moet hij zelf maar doen, al kan ik raden dat hij dat niet doet. Ik kijk ondertussen goed naar hem. hij kijkt naar zijn schoenen. Diep nadenkend. Waar denkt hij over na? Lando is zo ver weg dat hij niet eens door heeft dat we aangekomen zijn op de juiste verdieping. Pas na 2 seconden merkt hij het en stapt hij snel uit de lift. Hij lacht het ongemakkelijk weg, omdat hij weet dat ik het gezien heb. Ik reageer er niet echt op, ik zit zelf ook te diep in mijn gedachtes. Ik moet echt stoppen met me zo'n zorgen te maken over alles, maar ik ben gewoon zo'n type die dat gewoon niet kan. Ik had vroeger een vriendinnetje, Clara. Zij was altijd chill en relaxt. 'Fuck Life.' Zei ze altijd. Niks boeide haar echt. Ze mocht niet schelden van haar ouders, maar ze deed het gewoon. Dan kreeg ze straf, maar dat boeide haar niet. Ik ben altijd het tegenover gestelde geweest. Ik kan niet echt chillen, ik ben altijd bezig geweest met vluchten voor mijn problemen, en daardoor maak ik me altijd zo'n zorgen. Ik ben wel echt een vluchter, maar dat maakt niet uit. Als je maar goed vlucht, zodat niemand je meer terug vindt. Helaas is dat niet zo makkelijk, ik vluchtte naar Engeland, zodat ik wat minder met mijn bemoeizuchtige familie te maken had, maar dat heeft ook niet zo lekker uitgepakt. Maar dat maakt niet uit, want dan zie je misschien wel in dat je een oplossing moet zoeken. Ik heb de oplossing gevonden, hoe ik dat gedaan is nou nog de vraag. Alleen weet ik wel dat het te maken heeft met 1 specifiek persoon: Lando, Lando Norris.