Ölümün Gözleri

Bir Hayal (Özel Bölüm)

Merhabalar efendim..

Nasılsınız iyi misiniz?

Aman aman, iyi olun..

Bu bölümü niye yazıyorum bilmiyorum.

Geçen gece başımı yastığa koydum ve sadece hayal ettim.

Dedim acaba tüm bu olanlar yaşanmasaydı hayatları nasıl olurdu??

Düşünürken duygulandım biraz.. :)

Bilmiyorum. Belki de onlara haksızlık etmişimdir..

Ben mutlu sona inanmam. Bu nereye gidersem gideyim öyle olacak. Mutlu sonla biten bir şeyin içinde mutlaka bir burukluk vardır.

Mutluluk sadece hayallerde var benim için.

Kitaplarımı yazarken de hiç mutlu sonla biteceğini düşünmeden sadece o ana odaklanıp yazıyorum.

Hayal etmek çok güzel...

Bu yazacağım bölümde bir hayal zaten... Belki de Duygu'nun kavuşmadığı hayalidir.. :)

Ya da basir bir rüyadan ibarettir.

Ama ne olursa olsun bu bölümü Duygu'ya adadım.

Bir kezciğine de Duygu'nun acılarını değilde mutluluğunu okuyalım istedim.

Bölümü okurken bana sövmeyin rica ediyorum! İAHSJHİSBSOSHSODHKDHDKD

İyi Okumalar Dilerim...

__________________________

Bölüm şarkıları:
Şenay - Hayat bayram olsa
İrem - Hayal et sevgilim
Magdrigal - Seni dert etmeler

___________________________

"Kızım hadi şu salatayı karıştır." Elimdeki telefonu bırakıp anneme baktım. Salata tabağını alırken göz devirerek karıştırmaya başladım.

"Et neredeyse hazır." dediğini duydum babamın. Abim ise mangalın başında telefona bakıyordu. Kaşlarımı çattım. "O niye birşey yapmıyor!" diye sordum sitemle.

Annem bana döndü. "Kızım babana yardım ediyor ya!" dedi annem. Omuz silktim. "Telefona bakıyor! Aslı ile konuşuyorsun biliyorum ben!" diye seslendim ona.

Annem abime baktı. Sonra bana döndü. "Ee konuşsun kızım." dedi. "Of anne ya!" dedim. "Anneye oflanmaz!" dedi.

Babam yanımıza et ızgarası ile yaklaştı. "Ne oldu kızım gene?" diye sordu.

"Gene derken baba? Ben sorun mu çıkartıyorum!? Mızmız mıyım ki ben! Öyle olsun. Ağzımı açmayacağım. Siz konuşursunuz kendi aranızda." dedim.