Właśnie razem z Arthurem dojechaliśmy do naszego hotelu w Maranello, gdzie mieliśmy spotkać się z Charlesem. Poszliśmy, więc od razu do recepcji odebrać klucze od naszych pokoi. W trakcie czekania za uzupełnieniem wszystkich formalności Arthur wydawał się być trochę zestresowany.
- Ej co ci jest?- zapytałam przyjaciela kładąc mu rękę na ramieniu
- Jak mam mu to powiedzieć? Będzie zadowolony? Pewnie będzie zły, że się jako pierwszy nie dowiedział- mówił bardzo szybko z wyczuwalnym stresem w głosie
- No nie no, nie mów mi, że to cię właśnie martwi w tym momencie- powiedziałam wzdychając. Nie miałam pojęcia czemu stresuje się przed przekazaniem bratu dobrych wieści- Charles będzie napewno tak samo szczęśliwy jak ty, więc przestań mi tu takie numery odwalać zrozumiano- powiedziałam w stu procentach przekonana co do prawdy moich słów
Arthur stał przez chwile patrząc na mnie i chyba przetwarzając to wszystko, bo jego mina była bezcenna. Parsknęliśmy śmiechem i oboje zaczęliśmy się śmiać.
- Masz racje nie potrzebie sobie tym głowę zawracam- westchnął Arthur
- Oczywiście, że mam racje- zaśmiałam się- jak zawsze z resztą- dodałam
Odebraliśmy nasze karty pokojowe i wsiedliśmy do windy. Arthur miał pokój piętro niżej, więc pożegnaliśmy się i umówiliśmy na 17:00 na obiad, gdzie ogłosi swojemu bratu dobrą wiadomość.
Wyszłam z windy i kierowałam się w stronę mojego pokoju. Otworzyłam drzwi i weszłam powili do środka, ponieważ zauważyłam czyjeś buty w krótkim korytarzu prowadzącym do salonu. Zostawiłam walizkę przy drzwiach i z wyraźnym zmieszaniem weszłam do salonu, gdzie zostawione były też inne rzeczy.
- Co jest do cholery- powiedziałam cicho praktycznie szeptem sam do siebie
Wtedy otworzyły się inne drzwi, zapewne prowadzące do sypialni, z których wyszedł z dziwnie bardzo zadowoloną miną Charles. Zaskoczenie na mojej twarzy musiał być bardzo dobrze widoczne, bo chłopak tylko się zaśmiał i szybkim krokiem podszedł do mnie i mocno mnie przytulił.
- Też bardzo miło cię widzieć Abby- powiedział roześmianym głosem i pocałował mnie
- Człowiek chyba może być trochę zdziwiony, kiedy zobaczy czyjeś rzeczy w swoim pokoju- odpowiedziałam sarkastycznie lekko się śmiejąc
- No wiesz bardzo możliwe- odpowiedział droczą się i ponownie całując. Tak się cieszę, że znowu jesteśmy razem, że mogę czuć jego zapach i dotyk, być z nim.
- Bardzo się stęskniłam- powiedziałam odsuwając się dosłownie na milimetr, tak, że poczułam jego uśmiech na swoich ustach
- Uwierz, że też mi cię cholernie brakowało-odpowiedział, w między czasie delikatnie mnie całując
Nagle usłyszałam szczekanie i przypomniałam sobie, że przecież Ros też tu jest i krząta się pod moimi nogami. Szeroko sie uśmiechnęłam i schyliłam, żeby przytulić mojego pupila.
- No hej kochanie ty moje- powiedziałam do psiaka nadal go tuląc- mama tak bardzo się za tobą stęskniła- dodałam odstawiając bardzo uradowanego Rosa na ziemie
- No widać za kim się bardziej stęskniła- skomentował Charles
- Bardzo śmieszne- powiedziałam wstając i całując go w policzek- Na 17:00 jesteśmy umówieni na obiad- dodałam idąc po swoją walizkę
- A z kim?- zapytał zdziwiony
- Niespodzianka- odpowiedziałam zadowolona, że niczego się nie domyśla i poszłam do sypialni się rozpakować. Na szczęście nie miałam dużo ubrań, bo jesteśmy tu tylko do weekendu- A tak w ogóle to wyjaśnisz mi może jak to się stało, że dostałam ten sam pokój co ty?- zapytałam, bo chciałam usłyszeć jego wyjaśnienia, chociaż i tak znałam odpowiedz
- A widzisz nie mam zielonego pojęcia- powiedział uśmiechając się i objął mnie w talii
- Yhymm zapewne- dobrze wiedziałam, że maczał w tym palce. Wtuliłam się w jego tors, zamykając na chwile oczy, żeby nacieszyć się tą chwilą.
Resztę wolnego czasu przeleżeliśmy w łóżku. W między czasie wzięłam szybki prysznic, zrobiłam makijaż, ułożyłam włosy i przebrałam się w błękitna sukienkę i szpilki.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wybiła równo godzina 17:00 i razem z Charlesem pojawiliśmy się w hotelowym lobby, w oczekiwaniu za „tajemniczym gościem".
- To na kogo czekamy- zapytał Charles, a ja tylko się uśmiechnęłam i kiwnęłam głową w stronę windy, z której właśnie wychodził uśmiechnięty Arthur
Bracia uścisnęli się na powitanie. Było widać, że obaj są bardzo szczęśliwi.
- Co jest grane?- zaśmiał się Charles
- Dowiesz się w swoim czasie- odpowiedziałam- a teraz możemy już iść- dodałam łapiąc Charlesa za rękę i kierując się w stronę wyjścia
Wzięliśmy taksówkę i dojechaliśmy do zarezerwowanej przeze mnie restauracji. Zajęliśmy stolik i zamówiliśmy jedzenie, plus ja jeszcze dyskretnie poprosiłam kelnera o szampana, który zaraz zjawiła się na stole.
- Świętujemy coś?- zapytał zdezorientowany Charles spoglądając to na mnie, to na brata
- Tak się składa, że tak- odpowiedział niepewnie Arthur, a ja tylko szeroko się uśmiechnęłam i nalałam każdemu z nas po kieliszku szampana- Dostałem fotel w F2 i będę jeździł razem z Abby w zespole- dodał po chwili ze szczęściem wymalowanym na twarzy
Charlesa jakby na chwile zacięło. Siedział nieruchomo, z szeroko otwartymi oczami skierowanymi w stronę brata. Za chwilę, która dłużyła się niczym wieczność na jego twarzy wyrósł szeroki uśmiech i w końcu się odezwał.
- Nie mogę w to uwierzyć. Niesamowita wiadomość. Gratulacje. Zasłużyłeś na to- dodał dumnym głosem i przytulił brata
- Dziękuję. Sam nie mogłem w to uwierzyć- odpowiedział mu równie przejęty Arthur
- W takim razie wznieśli toast za mojego nowego zespołowego partnera- zaśmiałam się i wniosłam swój kieliszek
Wypiliśmy toast i usiedliśmy z powrotem na swoje miejsca. W między czasie przyniesiono nam też zamówione jedzenie.
- Czekaj, czekaj to ty o wszystkim wiedziałaś- bardziej stwierdził niż zapytał Charles wskazując na mnie widelcem
- A tak się właśnie składa, że tak wiedziałam od samego początku- zaśmiałam się dumnie
- I nic nie powiedziałaś- dodał mój chłopak
- Nic a nic- odparłam dalej się śmiejąc, a chłopak pokręci tylko głową i spojrzał na brata
- Abby wiedziała od początku bo przecież jeździ w tym zespole- wyjaśnił obronnie Arthur
Resztę wieczorku po powrocie z restauracji spędziliśmy opijając kontrakt Arthura w hotelowym barze. Trochę przed północą wróciliśmy do swoich pokoi i pogrążyliśmy się w głębokim śnie.
