Unexpected love - Connor Ball

Chapter 13

P.o.v. Tristan :)

Brad is echt stik jaloers op Connor. Maar hé, mag Connor niet ook eens gelukkig zijn met een meisje? Bradley is toch zo te zien haar type niet. Ik bedoel, tuurlijk vond ik dat Brad ook het recht had om even snel naar Sky te gaan om te vragen wat er aan de hand was en of hij iets kon doen, want dat zou iedereen met een gezond verstand doen. Ik wilde er ook naartoe. Dat is het natuurlijk instinct zoals velen dat noemen.

Connor zit gewoon bij Sky lekker in zijn vel, en Brad heeft dat gewoon bij elk mooi meisje dat hij ziet. Dan is het meteen: oh hey daar, wil je met me uit? Zo is hij gewoon... niks aan te doen. Dat hoort bij hem.

En tuurlijk vind ik Sky ook wel een beetje leuk. Ze is knap en aardig. Maar ik bedoel, ze is niet echt mijn type en ik de hare niet. Al zouden we misschien wel goede vrienden kunnen worden. Ze heeft lef, Bradley zo verschrikkelijk onderuit te halen in het water en hem af te wijzen. Dat mag ik wel. Meisjes met veel lef. Stoere meisjes, die niet bang zijn om teruggepakt te worden. Met zulke meisjes kun je lol hebben, daar kun je mee lachen.

Daar valt Connor ook wel voor. Meisjes met lef. Aardig en lieve meisjes. Meisjes die hem op kunnen vrolijken wanneer nodig. Sky is dat meisje...

P.o.v. James.

Ik vind ze echt heel leuk samen. Connor en Sky. Ik had wel al een beetje verwacht dat ze bij elkaar zouden passen. Zo te zien had ik gelijk. En niet zo'n beetje ook. Ze zijn smoor.

Ze kijken elkaar aan, met een blik vol gevoelens die anderen niet kunnen ontdekken. Brad is al vanaf het begin stinkend jaloers. Maar we weten allemaal dat dat niks gaat worden. Ze passen niet als puzzelstukjes.

P.o.v. Sky.

Ik zie ze allemaal kijken. Alleen Brad kijkt jaloers, de rest lijkt blij. Vrolijk. Ik leg mijn hoofd terug op Connor's schouder en hoor zachtjes zijn hartslag. Alsof je iemand een ritme hoort slaan vanaf een afstand.

"Voel je je weer wat beter?" Vraagt Connor voorzichtig. Hij verbreekt de stilte omdat hij doorheeft dat het me irriteert. Ik knik. "Ja. Veel beter..." ik kijk op. "Dus, kom." Ik trek Connor mee naar het zwembad. Hij lacht en duwt me erin. Hij springt er meteen achteraan. "Nou! Connor! Niet duwen ja!" "Oké. Zal het nooooit meer doen." Lacht hij. James stopt de laatste hap ijs in zijn mond en zet de emmer ook weg. Hij springt bovenop ons. Bam. Tristan volgt en ook weer op mij en Connor. Ah... lekker. Maar Brad heeft zijn ijsje al langer op. Wat is er met hem?

Omdat hij jaloers is hoeft hij toch niet alleen te zijn? Nee dat vind ik een beetje heel erg sneu. Ik kijk naar James en dan naar Connor. Van Connor naar Tristan en van Tristan naar Brad. Ik klim op de rand en werp nog snel een blik op Connor. Hij lacht naar me en ik loop naar Brad. Hij zit daar maar. Hij kijkt nu niet eens naar me. Is hij boos?

Ik ga zorgen dat hij niet meer jaloers hoeft te zijn. Ik ga op zijn schoot zitten. "Heey Bradleyyy." "Ehh... heeey." Hij is verbaasd. Ik zit liever nu bij Connor maar dit is een goede vriend van Connor James en Tristan. Hij hoort niet afgezonderd van ons te zitten. Hij hoort juist popie jopie uit te hangen. En dat doet hij niet. Jammer....

"Kom je ook?" Ik zit flirterig aan zijn haar en ik zie hoe hij een vragende blik op Connor werpt. Dan zucht hij. "Ja oké. Ik kom." Ik lach naar hem. Maar ik had niet verwacht dat hij me op zou tillen... Ik begin te lachen en hij springt zo het zwembad in. Dan laat hij mij los. Ik beland een meter verder dan hem. "Dankjewel hé?" Roep ik. "Ja geen dank Sky." Lacht hij.

Zo makkelijk kan het dus zijn.... Ik heb het er wel voor over.

Ik haal een bal uit de schuur. Deze smijt ik tegen James aan. Van achteren. Ik begin keihard te lachen als hij raak is. "Hé!" "Heey James, alles goed?" Lach ik. Hij kan er ook wel om lachen. "jaja, ik heb zin om een spelletje te spelen. Ja mezzzz, help ff." "Yo." James klimt het zwembad uit en loopt mee. Ik pak het volleybalnet en de palen. De palen zijn niet groot of zwaar. Ik zet de palen in de grond en James zet het net vast. "Eey maar dat is niet eerlijk! Dan is het 3 tegen 2!!" Roept Tristan. "Ik en James tegen de rest. Dat is eerlijk genoeg." Lach ik. "deal." Zegt Connor.

"Jullie hebben bal." Geeft Brad aan. "Okeeey." Hij gooit de bal naar mij en ik sla op. James staat bij het net. Meteen met de 1e bal heeft ons team een punt. Ik begin te lachen "prutserrrs!!" Roep ik. Connor kijkt me heel zielig aan. Ik bijt op mijn lip en knipoog naar hem. Hij lacht weer en ik sla de bal weer op. De bal komt terug over het net maar james red het net niet. Ik sla de bal zo hard mogelijk over het net Bradley slaat de bal ook weer over het net en James slaat met de bal weer een puntje.

We hebben een uurtje gespeeld. 15 - 14 voor mij en James. We hebben alles weer opgeruimd en chillen nu even langs de rand. Ik sta, zoals jullie misschien wel al kunnen raden, naast Connor. Hij heeft weer zijn arm om me heen. Maar Brad staat aan mijn andere kant en kijkt voor het eerst niet jaloers. Brad praat met Tristan en James met Connor. Ik luister naar het accent van Connor. Schattig.

Ik ben dol op accenten. Aan de meeste kun je meteen horen waar ze vandaan komen. Maar Connor heeft een appart accent. Nou weet ik natuurlijk, hij is geboren in Schotland maar woont in Engeland. Dus met 2 weken is hij weer gevlogen. Dat doet me wel even slikken. Dan zijn ook James, Brad en Tristan weg. Maar als ik iemand vertel over het feit dat ik ze persoonlijk ken, wil iedereen mijn vriend zijn. Om the Vamps. Geen behoefte aan. Totaal niet.

Tuurlijk mogen ze weten dat ik met ze om ga, met ze afspreek en lol met ze heb. Maar ik zit liever in mijn eentje binnen dan dat ik alleen maar nep vrienden heb.

Alleen hier hebben ze niet constant fans aan hun hoofd zoals in het hotel. En als ik hun zou zijn... zou ik deze momenten omarmen want voor je het weet weten ze waar je uithangt en ben je de sjaak...