Unexpected love - Connor Ball

Chapter 29

p.o.v. Bradley

Ik voel me echt beroerder dan ooit. Alsof ik een bom in mijn maag heb zitten. Van het een op het andere moment kreeg ik buikpijn, zo erg dat ik bijna door mijn knieën zakte. Vreselijk.

Sky kijkt me meerdere malen bezorgd toe, maar ik blijf in een soort trans voor me uit kijken, uit hoop de pijn zo te verhelpen. Zonder enig succes. Ik gooi mijn hoofd in mijn nek en kijk meteen weer op door een soort geluid. Ik weet niet wat het is, en de rest lijkt het ook niet gehoord te hebben. Verbeelding. Vast en zeker.

Even is de buikpijn weg en ga ik rechtop zitten. Het eten word voorgeschoteld. Max had al een aantal steaks en spareribs op de barbecue gelegd voor ons. Te beginnen met de steaks. Per-fect. Dan die uitstekend gemarineerde spareribs. Lekker.

Een aantal hamburgers en worsten gaan de barbecue op. Eten komt en gaat en de vader van Sky is echt heel aardig. Ik kan het goed met hem vinden, net als de rest van de jongens. Hij is betrokken en voorzichtig met vragen stellen, hij toont interesse in de band. Hij is gewoon net mijn vader. Ik moet lachen om de gedachtes maar tegelijk houd ik mijn lach in.

~2 uur later~

De barbecue is uit. Heerlijk gegeten. Het is nu 8 uur. Wij slapen straks, als het goed is, gewoon weer in het hotel. Morgen zou die jongen, hoe heette hij ook alweer? Damen. Hij zou morgen op bezoek komen en ik heb werkelijk geen idee wie het is.

Na een tijdje krijg ik weer buikpijn. erger. Alles komt erbij kijken. Ik sta op en ren de tuin uit. Op straat ga ik stilstaan en komt alles eruit. Zonde van de steaks, worstjes, hamburgers en spareribs. Ik hoor de krukken van Sky. Ook sneu, het is net een koe met een bel met die krukken te zeulen elke keer.

Tot mijn verbazing is het alleen Sky. Ze heeft de anderen vast tegengehouden. Ze dachten vast dat ik nu weg zou lopen. Uit jaloezie ofzo. Tuurlijk niet. Ik ben dol op de jongens en de band, dat laat ik niet zo achter, en ik weet dat het voor Connor ook een moeilijke beslissing was geweest dat te zeggen.

Ik word duizelig. Ik heb al niet zo heel veel gegeten vandaag, en dan toch alles er weer uit gooien. Sky ziet het en gooit haar krukken neer. Ze loopt zonder na te denken naar me toe. Moet ze niet doen. Nu moet ze waarschijnlijk nog langer op die krukken lopen. Ze grijpt me vast en houd me rechtop. Ik ga dubbel zien. Waar de hel komt dit alles vandaan? Ik snap het niet meer. Ik zie nu 3 Sky's. Dit slaat echt alles.

Ik sla mijn handen voor mijn ogen. Ik wil dat het stopt! Dat het gewoon ook niet meer terug komt! Ik wil om me heen kijken maar heeft geen zin. Ik zie dubbel en wazig. Ik heb me nog nooit zo roekeloos gevoeld. Vreselijk.

Ik hoor een gil en daarna is alles zwart.

P.o.v. Sky.

Ik gilde. Had ik dat niet moeten doen? Ik had al helemaal mijn krukken niet neer moeten gooien, Connor en Papa gaan zo boos worden. En dan heb ik het nog niet eens over James. Tristan zal er wel niet zo veel over zeggen.

Ik hoor Connor. Hij rent naar me toe en ik houd Brad niet meer. Ik leg hem voorzichtig op de grond. Hij ligt hier op de weg, wie weet komt er een malloot die over hem heen rijd. Tranen glijden over mijn wangen. Waarom? Waarom heb ik nooit eens een keertje geluk? Er gebeurd altijd wel weer iets. Dit moet anders.

Connor kijkt me verbaasd aan. Hij kijkt van mij naar de krukken die een paar meter verderop liggen en van de krukken weer naar mij. Hij kantelt zijn hoofd. Ik kijk hem kwaad aan en kijk naar Brad. Ik ga hem hier in mijn uppie niet weg krijgen. "Connor, wil je misschien even helpen?" Zeg ik dan geïrriteerd. Ook James komt aan gerend en Tristan, Papa, Léon en Sarah volgen. "Ik haal een glas water." Zegt Sarah meteen. Ik knik. Léon en James lopen naar Brad en tillen hem de tuin weer in. Ik kijk weer kwaad naar Connor terwijl ik Tristan bedank voor het aangeven van mijn krukken. "Ja ik liet ze vallen om Brad te vangen, nou en?!" Roep ik pissig en ik kruk met enorme sprongen de tuin weer in.

Ongelooflijk dat hij Brad niet wilde helpen. Ik dacht dat ze zulke goede vrienden waren. 'Bronnor for live' Las ik ergens. Nou blijkbaar was het 1 groot leugen. Wat ben je voor vriend als je alleen nog maar oog hebt voor je vriendin en haar krukken. Ga toch weg.

Connor komt naar me toe gerend en biedt zijn excuses aan. Ik negeer hem. Ik ben echt boos en als ik er nu op in ga dan is onze relatie vanavond nog weer verbroken. Dan blijkt het voor hem niet te werken. Ik heb dit al zo vaak gezien. Ik walg ervan. Ik laat mijn krukken niet zomaar vallen en dat zal hij weten ook. Ik heb er letterlijk alles, maar dan ook echt alles, voor over om mijn vrienden te beschermen. Dat zou iedereen moeten doen. Ik heb een hekel aan mensen die zichzelf boven anderen stellen, zoals Carla. En Darren. Jakkes.

Connor is niet zo en dat weet ik, maar nu moet ik gewoon even nergens op reageren. Niks wat hij zegt moet me nu raken want anders ben ik hem kwijt.

Sarah komt de tuin in met een glas water en geeft deze aan James. Wat niemand had verwacht gebeurd, nu denk je vast hij word wakker, nee, of, ongeveer? James gooit het glas water in zijn gezicht en hij schrikt op. "W-wat is er gebeurd?" Stottert Brad. Ik zucht opgelucht, Connor nog steeds negerende. Als hij nu maar niet denkt dat het uit is...
__________________________________

Heeyheey!! Ja.. ik ben gisteren vergeten te uploaden en ook vandaag was ik het bijna vergeten... Maar! Ik heb hoofdstuk 35 & 36  extra extra lang gemaakt. Als soort van sorry. Lovejullieee xx