Unexpected love - Connor Ball

Chapter 42

P.o.v. James.

"Dus. Jullie gaan zo op het vliegtuig naar?" "Naar Zwitserland. Morgen daar een concert daarna meteen weer naar Noorwegen." "Ogh. Drukte dus." Ze knikken. Iedereen is wat stil en ongemakkelijk.

"Ik moet morgen weer naar de arts. Wens me sterkte..." "Sterkte schatje, en je laat het me weten hé?" "Tuurlijk lieverd. Jouw altijd." Ik kijk op de klok die op de lelijke hotelmuur hangt. Half 11. Ik sla mijn ogen neer. Ik ben chagrijnig en verdrietig. Blij en teleurgesteld maar boven alles echt in een klote stemming.

Iedereen zet zijn koffers bij de deur en we gaan met z'n allen nog 1 laatste rondje door Amsterdam doen. We hebben nog een half uur om op het vliegveld te staan. Joe neemt onze koffers mee en chekt ons uit. Sky is al een tijdje stil en ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet vinden... Ze is sinds ik haar ken altijd een vrolijke flapuit geweest. Altijd grote praatjes en een grote mond tegen mensen die ze niet mag. Ze weet altijd iedereen te dissen en komt altijd voor haar vrienden op.

Connor merkt het ook op en kijkt een aantal keer bezorgd naar haar. Ze zijn echt geweldig samen. Ik ben benieuwd wat dat voor invloed heeft op Connor als ze straks een tijdje uit elkaar zijn. We zien het wel. we lopen langs de koopgoot een parkje in. Dan pakt Bradley zijn mobiel en drukt op het camera pictogram. "hey, kom allemaal even in de spot." Lacht hij. Iedereen komt op de meeste gestoorde wijze het beeld in duiken en als de foto gemaakt is bekijken we deze. "Oh god ik sta hier zo slecht op." Grinnikt Sky.

"Sky dat is zo niet waar!" Zegt Connor, helemaal smoorverliefd. "Jawel! KIJK NAAR ME!" "Dat doe ik, en al wat ik zie is het mooiste meisje op de wereld dus stil." "Maar..." "STIL" "Oke, jij je zin..." Ze lacht ondeugend naar hem en Connor bijt op zijn onderlip.

P.o.v. Sky

Connor bijt zacht op zijn onderlip en ik voel grote verleiding. Ach, waarom ook niet, ze hebben het ook al zo vaak gezien. Ik zie Connor ongeduldig in mijn ogen kijken en ik begin te giechelen. Langzaam trekken onze hoofden elkaar aan als magneten. Ik voel hoe onze lippen elkaar zachtjes raken. Ik geef zijn tong toestemming nog voor hij het gevraagd heeft. Mijn krukken vallen maar het kan me niks schelen.

Hij bijt me zachtjes op mijn onderlip en ik kan mijn lach niet meer inhouden. Een grote glimlach tussendoor, dat gebeurd zo vaak. Onze relatie is vooral veel lol hebben, lachen en van elkaar genieten. Langzaam trekken we terug, maar ik voel me aangestaard. Ik kijk om me heen en zie achter een muurtje een klein groepje fans staan. Daar heb ik nu dus echt geen zin in...

"Jongens, ik denk dat jullie even moeten..." Ik wijs naar de groep fans en zet een nep lach op. Ik weet dat Connor die vaak doorheeft, hoe hard ik het ook voor hem probeer te verbergen. "Wij moeten niks, wij zijn net als ieder ander en ook wij hebben rechten." Lacht Brad. Is mijn nep lach dan altijd echt zo duidelijk?

We lopen met zijn allen verder en ik voel me schuldig. Die fans droomden ervan deze 4 geweldige jongens te ontmoeten en ik heb dat voor ze verpest. Ik vind het sneu, maar ik wil ook wel eens alleen met ze buiten zijn. Niet alleen in het hotel, bij mij thuis in de achtertuin of op mijn slaapkamer. Ik wil me ook met ze uitleven en al helemaal de laatste 10 minuten waarin we met zijn allen naar het hotel terug lopen. Daar staat de auto nog.

De auto is in zicht, ik, Damen en Connor weer in de corvette en de rest in die van James. Of eigenlijk, een huurauto van vlakbij het vliegveld. Ik ga tegen Connor aan liggen en voel de warmte van zijn lichaam. Ik voel hoe zijn armen om mijn lichaam schuiven en me stevig tegen hem aan klemmen.

Soms... Ik denk wel eens diep na over onze relatie. Ik ben bang... Bang dat ik hem niet kan geven wat hij verdient en dat iedereen zich dan tegen me keert. Ik wil dat niet. Misschien zijn we niet voor elkaar bestemd... Ik probeer me vaak voor te stellen hoe onze relatie er over een paar maanden uit zal zien. Meestal lukt dat niet en die gedachtegang maakt me er bang om. Ik schrik op als Damen begint te vloeken. Een auto voor ons trapt vol op de rem en het moment schiet voorbij. Er gebeurd niks, maar de auto achter ons knalt vol op de auto voor ons wanneer wij er net op tijd tussen weg schieten. Damen heeft al een paar keer rijles gehad van formule 1 racers en heeft daar wat van opgestoken blijkt nu.

Damen zet de corvette aan de zijkant van de weg en doet zijn gordel af. "Bel het alarmnummer, ik kijk even hoe het met de mensen gaat en dan moeten we ook echt weer verder, anders komt Connor te laat." "Connor, bel de jongens." Zeg ik meteen. Hij knikt en belt James.

Ik bel met de alarmlijn. "Goedemorgen, kan ik u helpen?" "Ja, er heeft zich hier zojuist een auto ongeluk plaatsgevonden." Mijn stem trilt en mijn adem stokt. "Rustig mevrouw, waar bevind u zich?" Ik kijk om me heen. een bord met straatnaam kan ik niet ontdekken. Ik zie een restaurant aan het einde van de straat. "Bij restaurant Bridges, in Amsterdam." "Ambulance en politie onderweg vanaf een vestiging 5 minuten van de bestemming." "Bedankt." Ik hang op en zie Damen terugkomen. "Met 5 minuten zijn ze hier." Hij knikt en rent weer terug naar de auto's.

Als de ambulance aankomt legt Damen snel uit wat er is gebeurd en springt hij de auto weer in. "En nou maar hopen dat ik niet word aangehouden." Damen trapt keihard het gaspedaal in en scheurt naar het vliegveld. Op wegen waar je maar 80 mag rijd hij dik 150. Hij heeft kans dat hij zijn rijbewijs verliest maar zo te zien vind ie het nog grappig ook. Sukkel

Ik tril van top tot teen en mijn lichaam schokt aan alle kanten. Ik krijg kippenvell en de tranen stromen over mijn wangen. Dat hadden wij kunnen zijn...

Connor kijkt me bezorgd aan en slaat uiteindelijk zijn armen om me heen. Ik zie dat hij het moeilijk heeft omdat we zo afscheid moeten nemen. Ik wil ook niet. Damen remt keihard af en niet veel later staan we stil in een parkeer vak... Het is zover...

Ik stap uit en kruk naar binnen. Ik zoek de hal af naar de jongens maar ik zie ze niet. Het is smoordruk hier en ik zie door de bomen het bos niet meer. Plots zie ik niks meer. 2 handen bekken mijn ogen. Het laatste wat ik zag was de ring van Bradley. "Heey Brad!!" "Hoe wist jij dat nou weer?" lacht hij als hij zijn handen weghaalt. "Je ring apenkop." Hij schiet in de lach. Ik kijk op mijn horloge. Nog 15 minuten voor vertrek.

"Ik ga jullie missen schatjes..." Snik ik. "Ahw... Wij jou ook. Alleen ik denk dat ik wel weet wie jou het meest gaat missen.." Grinnikt Tristan. "Ik weet het... Ik hem ook..." Ik kijk snikkend naar Connor. "Ik houd van je... Il wil dat je dat echt nooit, maar dan ook echt nooit vergeet..." Ik barst in tranen uit en vlieg Connor om de hals. Hij slaat langzaam zijn armen om mijn middel en het voelt alsof hij me nooit laat gaan. Ik hou ervan...

***VLUCHT 5 KLAAR VOOR VERTREK! 10 MINUTEN VOOR INLADEN!*** Word omgeroepen... Ik veeg mijn tranen weg en kijk naar de jongens... "Laatste groepsknuffel??" Vraag ik dan lachend. Ik zie er niet uit... Lachend sluiten ze me in een knuffel. "Ik hou van jullie... Ik ga jullie missen kleine freaks..."

Ze laten me los en Brad, Tris en James doen een paar grote stappen achteruit. Ik lach en kijk naar Connor. "Jou nog het allermeest..." Zonder iets terug te zeggen drukt hij een kus op mijn lippen. De meest prettige manier om me de mond te snoeren...

"Connor, jongens jullie moeten gaan, voordat jullie de vlucht missen." Ik loop met ze mee naar de douane. "Tot over een dikke 3 weken, ik spreek jullie nog..." "tot over 3 weken Skyyy!" Hoor ik in koor. Dan komt Connor naar me toe met een prachtige roze roos. "Een roos laat zijn bladen na 2 weken vallen, en het duurt een week voordat alle blaadjes gevallen zijn. Op de sag dat je komt, zal de roos kaal zijn... Ik hou van je Sky. Zorg goed voor jezelf." "Ik hou ook van jou, en voorzichtig met je hand. En ne doet dat ding alleen 's nachts af totdat ik aangekomen ben. Deal?" "Deal babe." "Mooizo schatje. En dan nu dat vliegtuig in, voordat ik me vastklem aan je been en je niet laat gaan." Hij lacht kort. Ik zie zijn ogen vochtig worden.

"Afscheid nemen blijft moeilijk... Tot over 3 weekjes en ik skype je vanavond als de wifi er goed genoeg voor is. Ik bel je als ik ben aangekomen..." "is helemaal goed schat. Vergeet niet plezier te maken met de 3 meesg geweldige jongens op aarde die je alles gunnen." Een glimlach onderbreemt mijn tranen...

P.o.v. Connor.

Nu is het tijd. Tijd om in te stappen. Ik voel hoe ze nog een laatste kus op mijn wang drukt en vervolgens een paar stappen achterwaarts zet. Ik draai me langzaam om en laat mijn paspoort chekken.

Ik loop de slurf van het vliegtuig in en kijk nog 1 laatste keer achterom, im te kijken of ik haar nog kan vinden. Ik ben de laatste die instapt dus ik houd niemand op. Ik zie haar staan. Met haar hoed op en haar prachtige bruine haar over haar schouders. Ze is mooi. Het mooiste wat ik ooit heb gezien. Ik kijk haar 3 seconden aan en zeg in mezelf: dag Sky...
_____________

Ahwww.... niet leukk...