Unexpected love - Connor Ball

Chapter 30

P.o.v. Connor.

Wat is dit?! Waarom negeert ze me nou weer? Wat deed ik verkeerd? Ik heb mijn excuses aangeboden voor, ja weet ik eigenlijk niet. Ik weet niet eens wat ik fout deed!!

Ze kijkt opgelucht naar Brad en wat ik ook zeg ze negeert het. Waar slaat dit nu weer op? Heeft ze nu net de relatie stopgezet? Dan heb ik toch op z'n minst het recht te weten waarom? Ik leg mijn hand op haar schouder om haar om te draaien maar ze duwt mijn hand ruw weg en James krijgt ook argwaan als hij de klets van haar hand op mijn arm hoort. Hij kijkt om met een vragende blik.

"Je bent gewoon nog steeds bij mij thuis Brad." "W-w-wat is er gebeurd? waarom heb ik zo'n hoofdpijn?" "Je bent flauwgevallen nadat je hebt staan kotsen op straat. Weet je dat niet meer?" Hij schud zijn hoofd en merkt dan dat hij zeiknat is. "Wat? Waarom ben ik nat?" James kijkt weg en krijgt een kleur. Ik moet erom lachen. "James heeft een glas water over je heen gesmeten." Zegt Léon plagend. Sky schiet in de lach. Doet ze dit nou echt? Waarom? Ja dat zal ik wel niet te weten komen denk ik. Ik heb het verprutst. Lekker bezig Ball...

Sky ademt diep in en dan weer uit. Dan draait ze zich naar me om en ben ik bang voor wat er komen gaat. Ik kijk kort naar mijn schoenen en schraap mijn keel. dan kijk ik haar recht in haar ogen. "Connor..." "Sky..." Ze grinnikt. Wat is hier aan de hand. Eerst helemaal pissed-off en nu mij beetje lopen uitlachen? Bekijk het even. Ik draai me om en ga naast James staan.

P.o.v. Sky.

Wil ik MIJN excuses aanbieden loopt hij weg... Lekker dan. Dan zet hij de eerste stap maar hoor. Ik heb hier geen zin in hoor. Ik vermaak me wel met de andere jongens hier. Brad is inmiddels weer helemaal zichzelf, denken we, en zit weer rechtop. Ik plof neer en heb moeite niet in tranen uit te barsten. Waarom negeert hij me nu? Dacht hij dat ik hem uit lachte? Ik vond het schattig dat is alles.

Ik doe net of interesseert het me niet en Connor gaat helemaal op de andere hoek van de bank zitten. Ik leg mijn krukken naast de bank en kijk om me heen. Het is rustig op straat. Geen auto's, de vogels zijn stil en ook tussen ons hangt een verschrikkelijke stilte. Het begint te schemeren en ik krijg het koud. Ik laat niks merken want straks zit hij hier weer en ik wil geen watje zijn. Hij speelt een spel en ik speel niet graag mee. Een smerig spel

Hij heeft me in een uur tijd niet 1 keer aangekeken. Hij is hier goed in... Ik krijg steeds meer moeite mijn tranen binnen te houden. Ik heb al een traan laten gaan maar omdat hij niet naar me om kijkt heeft hij er niks van gemerkt. Ik begrijp hem helemaal, hij is boos omdat ik hem negeerde, maar dat deed ik voor onze relatie. Toen ik mijn excuses aan wilde bieden kreeg ik een rug naar me toe omdat ik hem schattig vond. What the f???

"Wij gaan zo naar huis, Connor, ga je mee?" Ik wacht af wat hij zegt. "Ja, best." Zegt hij luchtig. Mijn mond valt open. Hij staat op en ik ga ook staan. Ik geef James, Bradley en Tristan een dikke knuffel. Connor kijkt me recht in mijn ogen met een kille blik. "Tot kijk hé? Sky?" Zegt hij en hij gaat voor naar de auto. James blijft staan en ik kijk met tranen toe hoe Connor met Brad en Tristan wegloopt.

"Ik app je zo, dit gaat nergens over." Ik schud mijn hoofd en als Connor kijkt knik ik en geef ik James een kus op zijn wang. Dat smerige spel van hem ga ik nu ook spelen. Als hij dat leuk vind, prima. Doen we dat. James geeft me nog een knuffel en loopt dan ook naar de auto. Als ze weg zijn wil ik alleen zijn. Léon staat op en geeft mijn krukken aan. Hij gebaard me dat ik kan gaan.

Ik kruk behendig naar boven en gooi mijn krukken in een hoek. Ik laat me op bed vallen en pak mijn telefoon. Ik ontgrendel hem en zie het gesprek tussen mij en Connor vanmiddag. Ik voel een traan over mijn wang en smijt mijn telefoon op het bed. Ik ben er klaar mee. Ik wacht op bericht van James.

J: kun je me uitleggen wat er gebeurd is? Moet ik anders even bellen?

S: ja is goed.

Niet veel later gaat de telefoon.

"Heey meid. Wat is er aan de hand? Connor heeft in de auto geen woord gezegd en hij is meteen naar zijn kamer gegaan." Ik slik de brok in mijn keel weg. "We... hebben ruzie." "Waarover?"

"Over dat ongeval met Brad. Brad lag daar midden op straat en hij was alleen maar kwaad omdat ik dat kleine stukje zonder krukken had gedaan." "Ik begrijp dat je daar boos om bent. Jij geeft nou eenmaal meer om anderen dan om jezelf. Maar luister..." "wacht heel even. Zit jij bij Connor nu? Luistert hij mee? Want dat heb ik liever niet nu." "Nee. Hij slaapt bij Brad vannacht."

"Maar luister... Connor geeft ook veel om anderen. Maar jij bent ook een ander als hij, dus hij was bezorgd om je." "Weet ik. En als ik hem niet genegeerd had was ik niet te genieten geweest en was onze relatie hoe dan ook beëindigd geweest. Ik ben niet altijd de lieve leuke Sky James, en dat moet hij accepteren." "Weet ik Sky. Maar hij zit nu even niet lekker in zijn vel. Hij met zijn pols, die uren die hij achter elkaar non-stop heeft gerend, het nieuws over je blessure. Hij zit er gewoon even mee."

"Snap ik ook wel, maar toen ik sorry wilde zeggen draaide hij zich om en liep en weg. Nu heb ik ook zoiets van wil je dat het niet meer goed komt ofzo?" Ik voel teleurstelling en verdriet, al sinds dit gesprek begon. Ik heb er een hekel aan.

"Ik snap het Sky, maar hij snapt het niet, en jij snapt hem niet..." "Dat is waar. Ik weet dat ik sorry moet zeggen maar hij wil het niet. Morgen ben ik alweer vroeg op het vliegveld want om 8 uur staat Damen in Nederland. Ik weet ook niet of ik hem morgen zie, ik weet het allemaal niet meer." "In ieder geval, als je morgen Damen ophaalt kun je mooi even alles vergeten en even afleiding bij hem zoeken." "Ja, zal ik doen James, maar alsjeblieft, dit gesprek hoeft Connor niet te weten toch?" "Ik houd mijn mond..." "Bedankt. Welterusten." "Welterusten Sky." Ik hang op. Ik ben kapot.

Moet ik Connor dan misschien toch een berichtje sturen? Ik besluit het te doen. Maar wat? Mijn excuses over de telefoon is wel laf...

S: Heey Connor... ik wil dat je weet... Ik heb je nooit uitgelachen, ik ben niet boos op je, ik wilde alleen sorry zeggen toen je wegliep. Ik hou van je, en ik hoop jij ook nog van mij... Xx

~half uur later.~

Nog geen antwoord van Connor... Hij heeft het niet eens gelezen... Waarom moet ik dan ook altijd eigenwijs zijn? Zou hij me niet meer willen? Zou hij het uitmaken de eerstvolgende keer dat we elkaar weer zien? Ik haat mezelf. Ik barst in tranen uit en val na uren huilen eindelijk in slaap....

___________

Heeyheey!! Hoofdstuk 30 ^^ hebben jullie nog ideetjes??? Ik hoor het graag! Jullie meningen lees ik ook graag! Xx