SUDDENLY, REINCARNATED INTO NOVEL

CHAPTER: 38

Nathan P. Aveilor POV

Masigla  akong pumasok sa dorm namin ni Mariane. Tumingin ako kila Kuya at Aileen. "Dito nga pala yung dorm ko! I mean namin ni Mariane." Masaya kong saad at pinapasok sila.

Mukha namang nag-taka si Aileen sa binaggit ko.

"Magkasama kayo ng babaeng yun dito sa dorm?" Kunot noo nitong tanong. Masaya naman akong tumango.

"Oo, napagdesisyunan kasi namin ni Mariane nun na sa iisang dorm na lang kami mag-stay." Nakangiti kong saad. Mukha namang hindi natuwa si Aileen sa sinabi ko habang si Kuya ay inaayos na lang ang mga gamit ko. Alam naman na kasi ni Kuya na magkasama kami sa dorm ni Mariane.

"Nathan? Nahihibang kaba? Bakit mo hinayaan na magkasama kayo sa iisang dorm ng babaeng yun?" Kunot noo nitong tanong. Halatang hindi nito nagustuhan ang narinig.  Nagtataka ko naman siyang tiningnan.

"Eh? Ano bang mali dun Aileen? Magkasama lang naman kami dito sa iisang dorm." Saad ko habang nakakunot na ang aking noo. Wala naman akong nakikitang mali ah. Ano bang problema dun?

Mas lalo naman nagsalubong ang kilay nito. "Anong mali dun? Babae siya at lalake ka. Hindi mo alam kung ano ang pwedeng isipin ng iba!" Seryoso nitong saad. Kinunutan ko lang ito ng noo.

"Aileen? Ano bang pinagsasabi mo? Wala naman akong nakikitang mali dun. Tsaka wala naman kaming ginagawang masama." Mahinahon kong saad.

Bigla naman sumabat si Kuya.

"Ano bang problema dun Aileen? Tama naman si Tantan. Wala naman akong nakikitang mali dun. Hayaan mo na lang." Sabi ni kuya at umupo sa sofa namin. Kumunot din ang noo nito sa pag-tataka.

"Hindi niyo ba nakikita? Base sa sinasabi ng mga tao, masama ang ugali ng babaeng yun! Baka makaimpluwensya sayo Nathan. Marami akong naririnig tungkol sa babaeng yun na hindi maganda." Sabi nito at tumingin sa akin ng seryoso.

Medyo bigla naman akong nainis sa sinabi niya. "Aileen? Ano bang pinagsasabi mo? Hindi naman ganun si Mariane. Oo ganun siya dati pero nagbago na siya. Bakit ka ganyan makapagsalita ngayon? Hindi ka naman ganyan dati ah?" Malumanay kung tanong ngunit medyo bakas sa aking boses ang iritasyon. Ngayon lang ako nairita sa kanya ng ganito. 

"Nathan! Hindi mo ba naiintindihan? Alam ng lahat na malandi ang baba-..." Bago pa niya matuloy ang dapat niyang sabihin, sumabat na ako. Alam kong hindi maganda ang sasabihin niya.

"Aileen!" Hindi ko na napigilan ang hindi mapag-taasan siya ng boses. Tumingin ako sa kanya ng masama. Hindi ko mapigilan ang hindi siya pag- taasan ng boses na hindi ko pa nagagawa sa kanya. Hindi ko alam, pero ayoko na sinasabihan ng ganyan si Mariane.

"Kung wala ka ng ibang magandang sasabihin sa kanya, pwede bang manahimik ka na lang? Waka kang karapatan na pag- sabihan siya ng ganyan. Hindi mo pa siya nakikilala ng lubusan. Hindi ko alam kung bakit ka na lang bigla nang-huhusga ng ganyan. Hindi ka naman ganyan dati ah? Hindi ba dapat na masaya ka dahil nagkaroon ako ng bagong kaibigan?" Sabi ko na ikinagulat niya. I glare at her one last time before entering my room. I'm clearly upset to her.

Umupo ako sa aking kama at bumuntong hininga. Hindi ko alam kung bakit ganun na lang naging reaksyon ko sa mga sinasabi ni Aileen. Bigla ko na lang siyang napapag- taasan ng boses na hindi ko pa nagagawa sa kanya. Alam kong nagulat siya pero sa ngayon ang mas inaalala ko ay si Mariane. Para kasing may hindi maganda sa naging aksyon niya sa akin kanina. Hindi maganda ang pakiramdam ko tungkol dito. 


Napa-buntong hininga na lang ako bago tumingin sa labas ng bintana.


MARIANE ROSE TRAVIS POV


Napakamot na lang ako ng aking ulo at bumuntong hininga habang inililibot ang aking tingin sa bagong dorm na aking nilipatan. I deeply sigh and starts to think if I did was right. I thought about Nathan and his reaction kapag nalaman niya itong ginawa ko. 


Well ginagawa ko to' para sa kanya. Ayoko lang na mapahamak siya ulit ng dahil sa akin. I can't bear to lose him since he was my friend and I really genuinely care for him. I will do this for his own sake.


Napa- upo na lang ako sa sofa at sumandal. Malalim ulit akong bumuntong- hininga. Wala akong ginawa kung hindi tumitig lang sa kisame at nag- iisip ng malalim. I slightly flinch when someone knocks the door. I stare for a seconds before standing up. I was a bit hesitant to open it but I sighs at binuksan ko na lang.


When I open the door someone suddenly hugs me tightly. My eyes gets wide and look who was it. To my surprised, it was Nathan. He's shedding in tears while hugging me tightly. I heard his sobs while he's burying his face on my chest.

"Mariane...Hic..I'm sorry! Galit kaba sa akin kasi nag- sinungaling ako sa nangyari? I'm really sorry. Please forgive me... Come back to our dorm...Wag mo'ko iwan!" He said while sobbing. He hugs me tightly. He clings to me like he's scared to lose me. I tried to push him but he was persistent.

"Nathan, I'm not mad about that. Please, understand that I'm doing this for your own sake." I calmly said and gently push his shoulder. But he just shakes his head and cling to me. Napabuntong- hininga na lang ako at tumingin sa kanya ng malalim.


"For my own sake? Pero bakit? Please, I'm sorry.'" He pleads and continue to cling on my arm. I look at him and sighs. I just gently caress his head.  Napakamot na lang ako ng aking ulo at bumuntong hininga. Hindi ko matiis ang lalaking to when he's this adorable while crying.


"Listen Nathan, Please also understand our situation. Napapahamak ka ng dahil sa akin." Kalmado kong saad. I gently strokes his hair.

"I don't care about that. I'm not even blaming you sa mga nangyayari! Please! Come back to our dorm!" He said and cried like a child. He whines. This kind of action with him is a bit shocking. Inuntog ba ni Sapphire ulo nito at nagkaganito? But I find it cute. He looks like a child who needs some attention. I just scratched my head again before gently wiping his tears. It bothers me.


"Fine fine. Tch! Pumasok ka nga muna at baka mapagakamalan kang bata dahil sa iyak mo." I jokingly said before letting him enter my new dorm. I closed the door and locked it when he entered. I deeply sighs. 

Dali dali naman ito umupo sa sofa while me, pinagmamasdan ko lang siya. I can't believe I can't resist him. Who wouldn't if he's using heis charms which his cry that I found adorable. I look down at him before sitting in front of him. Damn! My plan was definitely failed. I lean back on my couch and rolled my eyes.

"I can't believe na hahanapin at pupuntahan mo ako kaagad once na nalaman mo na lumipat ako. Hindi pa nga ako nakaka- isang linggo dito." I said and pinch his nose. But he just giggles and pout. From what I see, he's more becoming comfortable being with me. I tilted my head and smiles a bit.

"Of course. At first I'm incredibly shock that you leave the dorm. Hindi ko inaasahan yun. I thought may ginawa akong masama which is ang paglilihim ko sa about sa nangyari..." He said and look at me with his pleading eyes. "Ayoko ko lang na mag- alala ka."

"Don't look at me like that. It's just feel like you're in danger when you're with me." I deeply sighs stare at him. "You know my reputation, kaya hindi ko maiwasang mag- alala." I said and look away.


I noticed him pout. I just shakes my head until I heard a knock from the door. I glance at him. "Just stay here." I said before I stood up and lazily open the door and notice a pretty girl. She looks at me up and down as if she's judging me. I raise my right eyebrow. Problema nito?

"Where's Nathan?' She suddenly ask. I tilted my head and crossed my arms. 

"Who are you?" I ask. 

"I said where is he? Answer my damn question!" She snapped and glares at me. I tilted my head. Hindi maganda pakiramdam ko sa babaeng to'. Who is she? At bakit niya hinahanap si Nathan?

TO BE CONTINUED...