I hate you.. right? || Bankzitters

Hoofdstuk 16 <3

De wereld om mij heen lijkt stil te staan. Merel trekt haar hand weer terug en leunt voorover. 'Het was allemaal een spel, Yara.' zegt ze dan. 'Yara?' hoor ik Matthy zeggen. 'Yara, alsjeblieft. Je moet me geloven. Dat was voor alles, voordat ik je leerde kennen.' zegt hij. Tranen staan in mijn ogen. Ik kijk het groepje rond en iedereen is stil. 'En jullie wisten het allemaal?' vraag ik.

Ik kijk Matthy aan en dan sta ik op. Ik probeer zo snel mogelijk weg te komen. Ik loop de deur uit en ik hoor dat iemand achter mij aan loopt. 'Yara wacht!' hoor ik achter mij. 'Yara!' Ik draai me om. 'Dus wat heb je ze precies verteld dan?' vraag ik. 'Niks.' antwoordt hij. 'Niks van dit was echt. Ik dacht echt.. Ik dacht.' Ik kom niet verder uit mijn woorden. Allerlei gevoelens gaan door mij heen, maar vooral woede.

'Je bent gewoon een leugenaar.' zeg ik en tranen stromen over mijn wangen. 'Dat was voor alles Yara.' zegt hij. 'Voor wat?' 'Voordat-' 'Voordat je in je vingers knipte en het klaar was?' onderbreek ik hem. Matthy krijgt ook tranen in zijn ogen, maar het boeit me nu helemaal niks.

'Jij zei dat niks je gevoel naar mij ooit kon veranderen.' zegt Matthy. 'Tja, dan denk ik dat we allebei leugenaars zijn Matthy.' Ik draai me om en loop weg. Het regent keihard, maar ik moet hier gewoon weg. Snel ren ik naar mijn auto die om de hoek staat. Ik kijk nog 1 keer achterom en zie hoe Matthy maar gewoon toe kijkt en daar staat in de regen. Snel stap ik in de auto.

POV Matthy:
Ik heb het verpest. Het meisje van mijn dromen rent weg, van mij. Mijn haat voor Merel is niet te beschrijven nu. Het liefst loop ik terug dit café in en sla ik haar zo hard dat ze in het ziekenhuis belandt. Maar dan laten haar vrienden mij nooit met rust, ze is echt gek in haar hoofd.

Dus daar sta ik dan. In de stromende regen met mijn handen in mijn haren te beseffen wat er zojuist gebeurd is. Ik kan en wil dit gewoon niet geloven. Alles ging zo goed. Ik dacht eigenlijk dat ik het helemaal voor elkaar had. Alles geregeld in mijn leven. Leuke vriendin, naja ze was mijn vriendin nog niet maar het ging de goede kant op. Goeie familie. Leuke vrienden waarmee ik fantastische dingen mag doen. Leuk werk. Alles. Maarja misschien moet alles niet zo perfect zijn..

POV Yara:
Ik rij terug naar huis. Naar mijn eigen huis. Ik hoef Matthy voorlopig niet meer te zien, ik kan het gewoon niet. Ik nodig de andere jongens binnenkort bij mij uit om ze alles uit te leggen, als Matthy dat nog niet heeft gedaan dan. Ik vind het zo oneerlijk tegenover ze.

Ik ben er helemaal niet meer bij met mijn hoofd en voor ik het weet botst er een andere auto vol tegen mij op. Ik hoor nog van alles en dan wordt alles zwart..

Als ik mijn ogen open weet ik even niet waar ik ben. Alles is wit, ik kijk om mij heen. Ziekenhuis? Wat doe ik hier? Dan komt er een arts binnenlopen. 'Hey meisje, je bent wakker. Hoe gaat het met je?' Ik ben totaal afgeleid door hoe deze arts eruit ziet. Hij is heel mooi. 'Halloo?' Hij gaat met zijn hand voor mijn ogen waardoor ik opschrik uit mijn gedachten.

'Uh- ja eigenlijk voel ik me wel goed. Alleen een beetje hoofdpijn.' antwoord ik. 'Oke gelukkig maar, je hebt geluk gehad.' zegt hij dan. Ik volg elke beweging die hij maakt. Hij heeft de mouwen van zijn doktersjas opgerold en zijn aderen zijn goed te zien. Mijn god, ik denk dat ik dadelijk nog flauw val.

De arts en ik zijn in een gesprekje beland. Zijn naam is Tim en hij werkt hier nu 3 jaar. Verder woont hij in een appartement net buiten Rotterdam. We vervolgen ons gesprek totdat het tijd is voor hem om naar de volgende patiënt te gaan. Hij belooft vanavond nog even terug te komen voor een check.

Ik ga weer liggen op mijn bed en draai me op mijn zij. Dan komen alle herinneringen van gisterenavond weer terug. Tranen lopen weer over mijn wangen. Een gevoel van schuld kruipt op. Ik hou van Matthy, maar wat hij heeft gedaan kan echt niet. Maar ik zit hier ondertussen met mijn arts te flirten. Het voelt als vreemdgaan, terwijl we helemaal niks hadden. Nouja, helemaal niks. Er was wel iets tussen ons, maar we hadden geen relatie. En op dit moment weet ik ook niet of ik dat nog wel met hem wil..

Een paar uurtjes zijn voorbij en Tim komt weer binnenlopen. Ik durf hem niet eens aan te kijken. 'Hee Yara, hoe is het met je?' vraagt hij vrolijk. 'Goed.' lieg ik. 'Oke, dat is mooi.' zegt hij en dan begint hij met wat standaard dingen die hij moet doen. Als hij klaar is pakt hij wat uit de gang. 'Ik heb nog wat voor je.' zegt hij als hij terug komt lopen. 'Ik denk dat deze van jou is?' vraagt hij terwijl hij mijn telefoon omhoog houdt.' 'Ja dat klopt.' zeg ik en hij geeft mij mijn telefoon.

'Vanavond en vannacht nog even goed rusten en dan kan je morgen weer naar huis. Je auto staat bij de garage trouwens.' zegt hij. 'Oke fijn, dankjewel!' zeg ik en dan loopt Tim weg. Ik zet mijn telefoon aan en besluit als eerste Robbie te bellen. Ik FaceTime hem.

'Hee Yaar!' zegt hij vrolijk als hij opneemt, maar al snel verandert zijn gezichtsuitdrukking als hij ziet in wat voor toestand ik lig. 'Yara lig je in het ziekenhuis?!' roept hij verbaasd. 'Huh, wat?' hoor ik Koen zeggen. Ik zie alle jongens, behalve Matthy, voor het beeldschrem verzamelen.

'Waar is Matthy?' vraag ik gelijk. 'Hij is op zijn kamer, hij is daar gelijk naartoe gegaan toen hij thuis kwam. We weten niet wat er met hem aan de hand is. Wil je dat we hem halen?' vraagt Koen en hij staat al op. 'Nee! Nee, laat hem maar even daar zitten.' zeg ik. De jongens kijken mij vragend aan, maar zeggen er niks over. Ik begin te vertellen over waarom ik hier lig.

Wat een drama joh! Als dat maar goed komt.. SO naar Gio trouwens! <3 OMG AAAAAAAA ik ben afgelopen zaterdag naar de Bankzitters show geweest!! Het was een middag om nooit meer te vergeten, ik ben zo zo zo ongelofelijk trots op ze! <3