I hate you.. right? || Bankzitters

Hoofdstuk 17 <3

'Ik ga jullie binnenkort alles uitleggen, maar nu even kort. Ik heb een auto-ongeluk gehad en daarom lig ik hier nu dus. Morgen mag ik gelukkig weer naar huis.' zeg ik. 'Oh, dat is fijn! Wil je dat wij je komen ophalen?' vraagt Raoul. Een glimlach verschijnt direct op mijn gezicht. 'Ja tuurlijk!' antwoord ik. 'Oke, dan zien we je morgen. Rust nu nog maar even lekker uit.' zegt Rob. 'Ga ik doen, tot morgen!' 'Tot morgen!' En dan hangen we op.

*Volgende dag*
Ik zit nog steeds met onrust in mijn hoofd. Ik kon vannacht gewoon niet slapen door alles, dus nu ben ik zo moe. Ik merk dat mijn ogen steeds zwaarder worden en dan val ik in slaap.

Als ik weer wakker word zie ik de jongens in mijn kamer zitten. Ze hebben een ballon, bloemen en chocola meegenomen. Ik word gelijk weer blij. 'Hee je bent wakker!' zegt Rob zodra hij ziet dat ik wakker word. 'Hoe is het met je?' vraagt Raoul gelijk. 'Ik heb nergens last van gelukkig, dus ik voel me wel goed.' zeg ik. 'Gelukkig maar!' En dan geven ze mij alle 4 om de beurt een knuffel.

We stappen in de auto. Alles is nu geregeld met het ziekenhuis en ik mocht gaan. Ik zit met Koen en Rob bij Koen in de auto en Milo en Raoul zitten in Raoul zijn auto. 'Wil je mee naar ons of naar je eigen huis?' vraagt Koen. 'Ik wil graag naar mijn eigen huis.' zeg ik vastberaden. Rob kijkt mij vragend aan, maar ik leg mijn hoofd op zijn schouder en geniet even van dit momentje.

Als we bij mijn huis aankomen pak ik mijn sleutel en draai ik de deur open. Eva is weg denk ik, want ik zie haar jas niet hangen. De jongens doen hun jas uit en lopen naar de bank. Ik vraag of ze wat willen drinken. 'Koffie graag.' zegt Raoul. 'Maak er daar maar 2 van.' zegt Milo. '3' zegt Rob. '4' zegt Koen dan ook. Ik moet lachen en maak de koffie. Voor mezelf maak ik een kopje thee.

'Nou, ik zou jullie even het hele verhaal uitleggen.' zeg ik zodra ik ook op de bank ga zitten. En zo vertel ik aan 1 stuk door wat er allemaal gebeurd is gisteren. Van het appje van Merel, alles in het café en wat daarna gebeurde. En dus ook het ongeluk.

'Wacht wat?! Een weddenschap? Die jongen is niet goed bij zijn hoofd, dat hij denkt jou zo te kunnen gebruiken.' zegt Rob redelijk boos. 'Ik had dit nooit van hem verwacht.' zegt Koen dan. 'Maar Yara, ik denk wel dat hij serieus was over dat dat voor alles was wat tussen jullie gebeurd is de afgelopen tijd.' zegt Rob. 'Wat is er gebeurd dan?' vraagt Raoul. Ik kijk Rob aan, natuurlijk moet hij zich weer verspreken. Maar nu ik toch alles vertel, vertel ik dat ook.

'Matthy en ik zijn niet helemaal eerlijk geweest tegenover jullie. Er speelt of speelde wat tussen ons en daar waren we ons bewust van. We hebben namelijk een paar keer samen geslapen en dan ook meer gedaan dan slapen.' vertel ik voorzichtig. De jongens, behalve Rob kijken mij verbaasd aan. 'Oke, wij wisten dat er wat speelde, maar dat wisten wij niet.' zegt Koen lachend. 'Hoe bedoel je? Hoe wisten jullie dat?' vraag ik terwijl ik naar Rob kijkt. Heeft Rob het wel verteld? Hij schudt meteen zijn hoofd.

Koen laat een foto zien van een raam. Eerst snap ik het niet, maar dan zie ik Matthy en mij in de weerspiegeling staan. Hij heeft zijn armen om mijn heupen en geeft mij een kus. Precies op dat moment heeft Koen de foto gemaakt. Ik krijg automatisch een glimlach op mijn gezicht als ik de foto zie. 'Wij hadden jullie allang door, maar we wisten niet dat jullie ook samen sliepen en andere dingen daar samen deden.' zegt Koen. 'En iedereen zag dat er wat tussen jullie was.' vult Milo Koen aan.

'Maar hoe gaan we het nu doen dan? Want ik snap dat je geen zin hebt om Matthy elke dag te zien, maar eigenlijk vonden wij het wel heel gezellig dat je zovaak bij ons was.' zegt Milo dan. 'Ik weet het niet, sorry jongens. Jullie zijn natuurlijk altijd hier welkom, maar ik weet dat dat niet altijd kan vanwege werk.' zeg ik zuchtend. 'Ja dat is wel kut.' zegt Rob dan. 'Maar we kunnen in de weekenden wel komen, wanneer dat uitkomt.' zegt Koen. 'Ja dat is een goed idee.' zeg ik.

'Zouden jullie misschien dan de volgende keer als jullie hier komen mijn kleren en spullen willen meenemen? Het meeste ligt in Matthy zijn kast en het kan zijn dat er nog wat in de was ligt. Al mijn make-up enzo ligt in de tweede la van de kast in Matthy zijn badkamer.' zeg ik. 'Ja tuurlijk, komt goed!' zegt Rob. 'Top! Dankjewel jongens.' zeg ik. 'Geen probleem!' zeggen ze alle 4 tegelijk. We schieten in de lach.

De jongens zijn weer weg, helaas. We hebben nog even een film gekeken, met daarbij natuurlijk een borrel. Ik mis de aanwezigheid van Matthy nu al. Maar het is misschien ook beter zo, ik weet het niet.

Ik hoor de deur dichtvallen en ik ren naar de gang. 'Eva!' roep ik en ik geef haar een knuffel. Ik heb haar al een tijdje niet gezien, omdat ik vaak bij de jongens thuis was. Ik kwam wel eens thuis voor werk of voetbal, maar precies op dat moment was Eva niet thuis. Een schuldgevoel komt weer op. Ze heeft gewoon de hele tijd alleen hier gezeten.

'Sorry Eef.' is het eerste wat ik zeg zodra we op de bank zitten. We hebben natuurlijk wel geappt enzo, maar toch vind ik het zielig voor haar. 'Yaar, het maakt niet uit. Jij bent gelukkig en dat vind ik fijn. Het maakt mij echt niet uit als ik soms een tijdje even alleen zit hoor!' zegt ze. 'Oke, gelukkig maar!' zeg ik en ik geef haar een knuffel.

Dan begin ik alles uit te leggen. Ik vertel alles aan 1 stuk door, want ze wist heel veel nog niet. Als ik klaar ben met mijn verhaal geeft ze mij een knuffel. 'Ach meisje, dit verdien jij helemaal niet!' zegt ze dan. Dan geeft ze mij nog wat advies en dan vertelt ze haar verhaal aan mij en praat ze mij bij over wat ik gemist heb de afgelopen dagen.

Oh oh, komt het nog goed???