I hate you.. right? || Bankzitters

Hoofdstuk 42 <3

'We moeten een nieuwe bank kopen voor boven.' hoor ik Robbie zeggen zodra Matthy en ik naar beneden lopen. 'Waarom dan?' vraagt Raoul. 'Ik wilde Matthy halen en toen ik naar binnen liep zag ik dingen die ik liever niet had willen zien.' zegt Robbie. Matthy en ik schieten in de lach. 'Als je het over de duivels hebt.' zegt Robbie zodra hij ons opmerkt.

'Serieus? Op kantoor?' vraagt Koen met een vies gezicht. 'Ja soms heb je gewoon zo je behoefte, hebben we allemaal wel eens.' zegt Matthy alsof het niks is en hij gaat bij de jongens zitten. De jongens moeten lachen en bespreken daarna nog wat zakelijke dingen.

Ik kijk op de klok en ik zie dat het tijd is om te gaan, anders kom ik te laat. 'Mannen, ik ga er vandoor. Tot morgen, dan kom ik weer gezellig langs!' zeg ik en ik geef ze allemaal een knuffel. 'Succes schatje, je kan dit!' zegt Matthy tegen mij. Ik geef hem nog een kus en dan ga ik er vandoor.

Ik stap in de auto en ik ga onderweg naar Amsterdam. Daar zit het bureau namelijk. Ik zet muziek aan om mezelf een beetje af te leiden. Hoe dichterbij ik kom, hoe zenuwachtiger ik word.

POV Matthy:
'Yara heeft een gesprek bij een modellenbureau. Ik mocht het eigenlijk niet zeggen van haar, maar ik snap niet waarom ze dit niet tegen jullie zegt.' zeg ik zodra ik zie dat Yara weg rijdt. 'Een modellenbureau? Maar hoe komt ze daar dan bij? Ik heb haar nog nooit daarover gehoord.' zegt Rob.

'Dat dacht ik dus ook, maar er was nog iets. Ik had het gevoel toen we net boven zaten en ze dat tegen mij vertelde, dat ze iets achterwegen liet. Ik snap niet waarom ze niet alles verteld, ik bedoel wij merken de hele week al dat er wat is en ik wil haar gewoon helpen en er voor haar zijn, maar als zij niet aan ons verteld wat er is gaat dat moeilijk.' zeg ik met een zucht.

'Doen wij dan iets verkeerd? Of ik zelf? Ik vind het zo vervelend dat ze doet alsof er niks is, terwijl dat er duidelijk wel iets is.' zeg ik nu gefrustreerd en ik laat mezelf op een stoel vallen. 'Matt, doe even rustig. Het ligt vast niet aan ons, maar als ze zo zenuwachtig is kan ze het misschien moeilijk vinden om het er over te hebben.' zegt Raoul.

'Ja dat is ook wel weer zo.' zeg ik. 'Het komt wel goed Matt.' zegt Raoul en hij klopt op mijn schouder. Raoul heeft gelijk, ik stuur haar vanavond gewoon een appje en we zien het allemaal wel. Ik moet me gewoon niet zo druk maken.

POV Yara:
Ik stap weer in de auto en er valt gelijk een last van mijn schouders. Alle papieren die ik heb meegekregen leg ik op de bijrijdersstoel en dan doe ik mijn gordel om. Ik haal nog even een keer diep adem zodat alle spanning rustig uit mijn lichaam verdwijnt.

Het gesprek zit er op en ik heb alle informatie gekregen die ik wilde. Ze waren allemaal erg vriendelijk en enthousiast. Ik dacht zelf dat het altijd heel serieus er aan toe ging op zulke bureaus, dus daarom was ik zo gespannen. Maar het viel uiteindelijk allemaal wel mee.

Als ik terug naar huis rijd beginnen mijn twijfels al. Als ik deze klus aanneem en ik ga naar Amerika, dan ben ik voor 2 maanden daar. Ik krijg daar een eigen appartement in New York, volledig vergoed door het bureau. Ik twijfel vooral over de tijd, ik bedoel 2 maanden valt opzich wel mee. Alleen ik zit natuurlijk met het productiewerk etc. van de Bankzitters.

Zodra ik thuis ben aangekomen en binnen ben besluit ik eerst even te douchen. Ik pak een joggingpak, schoon ondergoed en 2 handdoeken. Ik zet nog even mijn box aan en verbind deze met mijn telefoon. Dan stap ik onder de douche en de warme stralen gaan over mijn lichaam.

Als ik klaar ben loop ik naar de woonkamer. Op de eettafel liggen de papieren en ik besluit alles nog een keer goed door te lezen. Ik moet tenslotte wel weten waar ik aan toe ben.

Met een zucht leg ik de papieren weer aan de kant. Ik wil het aan de ene kant heel graag, want het lijkt me een super gave ervaring. Maar aan de andere kant zit ik met mijn werk bij de jongens en hoe ga ik überhaupt 2 maanden zonder hun en Eva overleven? Ik kan wel appen en bellen met ze, maar het tijdsverschil maakt dat nou niet erg makkelijk.

Weet je wat? Ik ga het gewoon doen, zo'n kans ga ik waarschijnlijk niet nog een keer krijgen en ik verdien daar veel geld. Tuurlijk ga ik de jongens heel erg missen, maar het komt vast goed. Het zijn maar 2 maanden en die zijn zo weer om.

Ik hoor Eva weer thuiskomen van haar werk en als ze de woonkamer in komt lopen val ik gelijk met de deur in huis. 'Ik ga naar Amerika.' is het eerste wat ik zeg. 'Oh mijn god! Wat gaaf!' zegt ze enthousiast en ze geeft me een knuffel. 'Maar hoe zit het met de jongens?' vraagt ze dan.

'Ik ga morgen naar ze toe en dan ga ik het vertellen. Ik vind het wel spannend, maar ik verwacht niet dat ze moeilijk gaan doen. Misschien Matthy een beetje, maar dat is dan waarschijnlijk meer om het feit dat we 2 maanden zonder elkaar moeten.' zeg ik. 'Ja, dat snap ik ook wel.' zegt ze. 'Ja ik ook, daar niet van. Ik ga het zeker ook heel moeilijk krijgen, dat weet ik nu al. Ik mis hem al na 2 dagen, laat staan 2 maanden.' zeg ik lachend.

Ik vertel Eva nog het een en ander over het gesprek en over de klus. Ze reageert erg enthousiast, wat moet ik ook zonder Eva? We besluiten om samen te koken vandaag zodat we nog even verder kunnen kletsen. We maken een salade met wat gebakken aardappels en vlees. Niet heel bijzonder.

Na een lange, gezellige avond gekletst te hebben met Eva lig ik in bed. Wederom spoken er veel gedachten door mijn hoofd. Morgen ga ik het aan de jongens vertellen, dat wordt nog wat..

Ohhh spannenddd. Niet vergeten te stemmen :)