Maxim (manxman)

5

Pov Maxim

Ik miste zijn lach. Ik miste zijn ogen. Ik miste zijn mond. Ik miste zijn lichaam. Mijn god wat miste ik hem. Het was alweer een maand geleden dat ik hem voor het laatst had gezien en ik miste hem ontzettend. Ik had nooit verwacht dat ik iemand zo intens zou kunnen missen. Ondanks dat ik wist dat hij iets voor me verborg en de laatste keer dat ik hem zag hij vreemd deed, hield ik van hem.

Ik verlangde naar hem. Ik verlangde ontzettend veel naar hem. Ik verlangde naar zijn lach. Ik verlangde naar zijn ogen. Ik verlangde naar zijn mond. Ik verlangde naar zijn lichaam. Mijn god wat verlangde ik naar hem. Mijn lichaam hunkerde naar hem, al leek hij het niet te merken. Misschien wilde hij het ook helemaal niet merken. Misschien wilde hij mij niet. Misschien zag hij mij gewoon niet staan. Misschien wist hij dat ik zielsveel naar hem verlangde en hield hij daarom de boot af. Misschien vond hij me maar helemaal niks en wilde hij er niks van weten. Maar één ding wist ik zeker, ik hield van hem en ik wilde hem dolgraag voor mezelf.

'Aan welk lekker wijf denk jij nou weer?' Klonk het lachend naast me. Ik schrok op uit mijn gedachtes. Sol keek me aan met de grootste grijns die ik ooit had gezien. Zijn ogen schoten naar beneden en ik volgde zijn blik. Ik hield mijn adem in en staarde naar de bobbel die duidelijk zichtbaar was in mijn broek. Ik beet op mijn tong. Gênant. Ik wist niet wat ik moest zeggen of doen, dus bleef ik onwennig naar mijn eigen opwinding kijken. Ik hoorde Sol grinniken. 'Dit zouden Vik en Os vast leuk vinden om zo meteen te zien,' zei hij. Geschrokken keek ik op. Ik schudde wild met mijn hoofd. 'Echt niet,' ging ik ertegenin. Sol lachte nogmaals. 'Onze lieftallige vriend is binnenkort geen maagd meer.' Hij leek er veel plezier in te hebben. Het schaamrood stond me op de kaken, terwijl ik aan mijn nagels pulkte. Het zou moeilijk worden om ervoor te zorgen dat hij dit voor zich hield. Ik slikte moeizaam en keek Sol voorzichtig aan. 'Alsjeblieft vertel ze hier niks over,' smeekte ik hem. Hij leek even na te denken. Ik merkte dat de bobbel steeds kleiner werd en kon me weer ietwat ontspannen. Nu moest Sol echt zijn mond erover houden.

Sol was een keer vroeg gekomen. Gewoonlijk kwam hij altijd veel te laat. Ik heb vaak op hem gemopperd. Maar nu hij een keer op tijd was, wenste ik dat hij weer zoals altijd te laat zou zijn gekomen. Oscar en Viktor zouden elk moment voor de deur kunnen staan. Ik had er een gemengd gevoel over. Ik hoopte dat ze er snel zouden zijn, zodat ik niet meer alleen met Sol zou zijn. Maar aan de andere kant wenste ik vurig dat ze weg zouden blijven, ik wilde absoluut niet dat Sol ze zou kunnen vertellen wat er net gebeurd was. Wat moesten ze wel niet van me denken. Ik had helemaal niet aan een vrouw gedacht, zoals Sol had geclaimd. Ik dacht aan een man en niet zomaar een man. Ik dacht aan Viktor! Ik vroeg me af of Viktor ook wel eens aan mij dacht op de manier waarop ik aan hem dacht. De kans was erg klein.

'Hé, nu denk je weer aan dat lekkere wijf van je. Laat eens een foto zien, ik wil wel eens zien waar jij zo opgewonden van wordt,' Sol schoof dichter naar me toe. Ik merkte dat de bult inderdaad weer groter was geworden. Ik probeerde snel aan andere, minder aantrekkelijke dingen te denken. 'Nou?' Drong Sol ongeduldig aan. Ik schudde mijn hoofd. 'Een andere keer,' reageerde ik een beetje schor. De bobbel was zo goed als verdwenen toen de bel ging. Haastig stond ik op om de deur te openen. Daar stonden ze, Viktor en Oscar. Ik stapte opzij zodat ze langs me heen naar binnen konden stappen. Viktors arm streek kort langs die van mij en kippenvel verspreidde zich razendsnel over mijn lichaam. Ik voelde de opwinding opnieuw door mijn lichaam trekken en ongeveer in het midden vestigen. Ik haalde diep adem en probeerde Viktor met alle macht uit mijn hoofd te zetten. Wanneer ik merkte dat ik weer rustig was, draaide ik me om en liep achter Viktor en Oscar aan de woonkamer in.

Ik had spijt van mijn kledingkeuze. Ik had een witte blouse aangetrokken, en hoewel hij niet te strak om mijn lichaam gespannen zat, scheen hij wel degelijk door. Ik wilde indruk maken op Viktor, maar op deze manier zou ik het nooit voor elkaar krijgen. Ik maakte het mezelf alleen maar moeilijker. Ik was naast Viktor gaan zitten, Oscar zat naast Sol op de bank. Sol keek me af en toe grijnzend aan, terwijl Viktor en Oscar vertelden wat er was gebeurd onderweg hiernaartoe. Ik luisterde er maar met een half oor naar. Sol maakte me meer dan zenuwachtig met zijn continue blikken.