Maxim (manxman)

21

Pov Maxim

Stomverbaasd keek ik Samuël aan die rustig van zijn thee nipte en naar me opkeek. ‘Hey, Max,’ groette hij me rustig. Ik keek van Samuël naar mijn moeder en weer terug. ‘Ik kwam Samuël toevallig tegen en herkende hem van vroeger. We raakten aan de praat en toen heb ik hem gevraagd of hij thee wilde drinken. Toen hij binnenkwam, herkende hij jou op een foto. Hij vertelde dat jullie vrienden zijn en misschien wel meer dan dat,’ ze glimlachte naar me.

Had Samuël haar verteld dat we een relatie hadden? Hij leek mijn gedachten te lezen. ‘Ik dacht eerlijk gezegd dat ze het al wist,’ bekende hij. Ja dus. Nu mengde Vito zich ook in het gesprek. ‘Jullie twee hebben een relatie?’ Vroeg hij. Samuël knikte. Vito keerde zich naar mij. ‘Hoe lang al? Wanneer was je van plan om het mij te vertellen?’ Hij klonk geïrriteerd. ‘Pas een week ongeveer,’ antwoordde ik. ‘Ik had het nog aan niemand verteld, ik wilde eerst kijken of het zou werken,’ verdedigde ik mezelf. Vito rolde met zijn ogen en liep vervolgens naar de oven om de schaal eruit te halen voor het eten zou verbranden.

Samuël stond op en keek me aan, maar ik staarde enkel voor me uit. Dit was niet de manier waarop ik Vito en mijn moeder bekend had willen maken dat ik een relatie had. Ik baalde ervan, vooral omdat het kennelijk bij Vito in het verkeerde keelgat was geschoten. Samuël merkte dat ik hem bewust ontweek dus zei hij mijn moeder gedag en daarna in het algemeen. Mijn moeder liet hem uit en kwam daarna fronsend terug.

‘Alles goed?’ Vroeg ze me onderzoekend. Ik haalde mijn schouders op. Vito trok zijn wenkbrauwen op. ‘Als hij je vriend is, zeg je wel op een kille manier gedag tegen hem,’ merkte hij op. ‘Je zei niet eens gedag tegen hem.’ Ik wilde het liefst direct naar huis gaan, maar als ik dat deed liet ik zeker zien hoe zwak ik werkelijk was. Kon ik dan echt nul kritiek hebben? Ik zuchtte en besloot niet te reageren. Het was laf, maar beter dan wegvluchten. ‘Idioot,’ mompelde Vito.

‘Sorry? Sinds wanneer mag ik niet meer zelf bepalen wanneer ik jullie iets vertel?’ Vroeg ik hem. ‘Je hebt ons helemaal niks verteld,’ ging hij er tegenin. ‘Ja en hoe komt dat? Hoe had ik nou kunnen weten dat Samuël hier ineens fucking thee gaat drinken en dan zegt dat we een relatie hebben?’ Snauwde ik Vito toe. Hij sloeg zijn ogen ten hemel, maar reageerde niet. En dan moest hij me ook nog eens thuis gaan brengen straks. In stilte begonnen we te eten. Het was behoorlijk ongemakkelijk.

‘Is het eigenlijk al goed met Viktor, Oscar en Sol?’ Vroeg mijn moeder uiteindelijk. ‘Nee. Nou ja, ik heb Oscar weer gesproken en heb voor morgen met hem afgesproken,’ antwoordde ik, nadat ik mijn mond had leeg gekauwd. ‘Ga je ze alle drie apart benaderen?’ Vroeg Vito nu. Ik knikte. ‘Dat is wel het plan, ja.’ Hij knikte. ‘Ga je na Oscar eerst Viktor of Sol opzoeken?’ Wilde hij vervolgens weten. Ik haalde mijn schouders op. ‘Dat weet ik nog niet echt,’ gaf ik toe.

De rest van de tijd lulden Vito en mijn moeder over de dingen die ze allemaal gedaan hadden. Ik luisterde ernaar, maar mengde me verder niet echt in het gesprek. Het liefst wilde ik naar huis om mijn bed in te kruipen en er voorlopig niet meer uitkomen. Toen ik na het eten op mijn telefoon keek, zag ik een bericht van Samuël.

Samuël: Sorry het spijt me echt heel erg dat ik tegen je moeder had gezegd dat we een relatie hebben! Ik had echt gedacht dat ze het al wist, anders had ik het je zelf natuurlijk laten vertellen wanneer jij wilde. Ik hoop dat je het me kan vergeven x

Ik liet me zakken op de bank en borg mijn telefoon weer op in mijn broekzak. Wat er deze avond was gebeurd zat we bepaald niet lekker. Vito en mijn moeder waren in de keuken bezig met de afwas, waardoor ik een moment alleen was. Ik genoot van de rust en sloot mijn ogen. Het was niet voor heel lang, want niet veel later trilde mijn telefoon alweer in mijn broekzak. Ik wist zeker dat het Samuël weer was. Twijfelend haalde ik mijn telefoon weer tevoorschijn en las ik het bericht dat Sam me had gestuurd.