Maxim (manxman)

20

Sorry, dit is een heel saai hoofdstuk ik weet het. Maar ik heb wel officieel mijn vwo-diploma nu. Ik heb trouwens nog genoeg ideeën voor het verhaal, maar dat komt allemaal veel verderop. Trust the process.

Pov Maxim

Ik was al een week lang in de wolken. In de auto zong ik hard mee met de muziek en op mijn werk danste ik haast door het lab heen. Mijn collega’s keken me verbaasd lachend aan. Dit waren ze niet van me gewend, vooral niet zo snel na mijn uitval van een week geleden. Het kon me allemaal geen moer schelen. Ik had een vriend. Ik hield van hem en hij hield van mij.

Daarnaast was ik volledig over mijn gevoelens voor Viktor heen. Dit betekende dat ik bereid was om weer contact te zoeken met Viktor, Oscar en Sol. Ik moest alleen nog controleren of Viktor had gedaan wat ik van hem had gevraagd. Als de groepsapp daadwerkelijk was verwijderd en er geen nieuwe was aangemaakt, kon ik ze weer terug in mijn leven nemen.

Eerlijk gezegd had ik al vanaf het moment dat ik ze de laan uitstuurde de behoefte om ze direct weer terug mijn huis in te sleuren. Maar ik had sterk moeten blijven. Ik wilde niet nog eens zo door ze gekwetst worden. Hopelijk hadden ze dat nu zelf ook goed door. Ik opende de chatsite en zag tot mijn grote geluk dat de groepsapp daadwerkelijk weg was. Ik logde uit en vulde Oscars gebruikersnaam in.

Ik had ooit meegekeken toen hij zijn wachtwoord invoerde, dus met een beetje geluk was het na al die jaren nog hetzelfde. Ik vulde het wachtwoord in en kwam terecht in zijn account. Hij was sinds de dag dat ik hem voor het laatst had gesproken niet meer online geweest. Er was geen nieuwe groepsapp aangemaakt via deze site. Ik sloot zijn account af en haalde opgelucht adem. Nu moest ik genoeg moed verzamelen om een appje in onze groepsapp te sturen om te vragen of ze binnenkort alle drie langs konden komen.

Ik besloot het uit te stellen tot na mijn werk. De deur van mijn werkkamer ging open en verschrikt keek ik op. ‘Hallo dromer,’ zei dokter Lemans. ‘Hallo,’ mompelde ik een beetje beschaamd. ‘Goede week?’ Vroeg hij glimlachend en ik knikte. ‘Goed zo. Zo was ik ook toen ik net een relatie had met mijn vrouw,’ zei hij. Ik glimlachte. ‘Ik ben homo,’ antwoordde ik schouderophalend. Hij knikte. ‘Weet ik.’ Ik keek hem verbaasd aan. ‘Oh?’ Hij glimlachte. ‘Maar ik kwam eigenlijk kijken hoe ver je was, maar…’ hij liet zijn stem wegsterven.

Ik keek naar mijn werk. Ik was nog maar amper begonnen. ‘Excuses,’ mompelde ik. Nu haalde hij zijn schouders op. ‘Het is geen probleem. Wat dacht je ervan om naar huis te gaan? Ik maak het wel voor je af, je hebt per slot van rekening vorige week het meest gewerkt van al het personeel hier. Ga lekker naar je vriend en rust wat uit, morgen is er weer een dag,’ zei hij. Stomverbaasd keek ik hem aan. ‘Serieus?’ Vroeg ik voor de zekerheid. Had ik hem verkeerd verstaan ofzo? Hij knikte. ‘Ja, Maxim, ga die vriend van je eens verrassen, hij wacht vast al op je.’ Na deze woorden bedankte ik hem en verliet ik het ziekenhuis.

Ik stuurde Samuël een appje waarin ik vroeg of hij bij mij wilde komen eten vanavond. Onderweg naar huis ging ik langs de supermarkt om eten te kopen en daarna hopte ik ook nog even bij de bloemenwinkel naar binnen om een boeket voor Samuël te kopen. Thuis begon ik alvast met het snijwerk van de Griekse Kofta. Ik kon maar beter vroeg beginnen, want ik was echt een kookkluns.

Wonder boven wonder ging alles in één keer goed. En gelukkig had Samuël laten weten dat hij graag lang kwam. Ik dekte de tafel netjes en schonk twee wijnglazen vol met rode wijn. Ik stak twee lange kaarsen aan en wachtte geduldig tot Samuël zou komen.

De bel ging en ik haastte me naar de deur. Toen ik open deed stond hij voor me met een fleurige bos bloemen voor zijn hoofd. Ik lachte om het feit dat we allebei bloemen voor elkaar hadden gekocht. Ik nam de bloemen aan en liet hem binnen. We liepen de keuken binnen, waar mijn gekochte boeket lag. ‘Ik heb ook bloemen voor jou,’ zei ik. ‘Schattig,’ glimlachte hij.