17

15 2 1
                                    

Pov Maxim

De deurbel ging en ik opende de deur voor Viktor. ‘Hey,’ zei hij toen hij naar binnen stapte. ‘Hoi,’ mompelde ik. Ik deed de deur dicht en liep achter hem aan de woonkamer in. ‘Wil je wat drinken?’ Vroeg ik hem. Hij knikte. Ik probeerde de tijd die we met z’n tweeën hadden zo kort mogelijk te maken.

Ik liep naar de keukesn en schonk twee glazen vol, één met ice tea voor mezelf en een met cola voor Viktor. Ik liep naar de woonkamer en zette de twee glazen neer op de koffietafel. ‘Max, over die berichten,’ begon hij en hij beet nerveus op zijn lip. ‘Het was niet de bedoeling om zo achter je rug om te praten, maar-’ hij werd onderbroken door de deurbel. Ik liep naar de deur en liet Oscar binnen.

‘Wil je wat drinken?’ Vroeg ik ook aan hem. Hij knikte. ‘Ja, graag.’ Ik pakte een glas water voor hem. Ik wist van ze alle drie wat ze het liefst dronken. Ik lette echt wel goed op. Ik wilde ze kennen, maar nu leek het alsof ze vreemden van me waren. Klopte het wel dat dit hun favoriete drinken was, of deden ze maar alsof bij mij?

Ik luisterde hun gesprek stiekem af. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Oscar aan Viktor. ‘Hij heeft de berichten gelezen,’ antwoordde die. ‘Ik weet niet hoeveel, maar eigenlijk denk ik dat hij ze allemaal heeft gezien. Hij is volgens mij echt heel boos.’ Ik liep de woonkamer weer in en Oscar keek me betrapt aan. Ik zette het glas voor hem neer en maakte toen oogcontact met Viktor. ‘Klopt,’ zei ik enkel. Oscar vloekte binnensmonds.

Voordat er ook maar iets gezegd kon worden ging de deurbel weer. Zelfs Sol was direct gekomen. Ik liet hem erin, liep naar de keuken en zette daarna een glas fanta voor hem neer. In de korte tijd dat ik weg was, had Viktor Sol op de hoogte gebracht van het feit dat ik wist van de berichten. Ook hij keek me schuldig aan. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek ze aan.

‘Waarom? En nee ik wil niet horen dat jullie je zorgen maakten,’ zei ik tegen ze. Ze bleven alle drie stil. Ik zuchtte, dit was zo fucked up. ‘We wisten niet zo goed hoe we het aan je moesten vertellen,’ begon Sol. ‘Dus jullie waren van plan het de hele tijd stil te houden?’ Vroeg ik hem. ‘Nee natuurlijk niet!’ zei hij direct.

‘We waren bang dat je het verkeerd op zou vatten,’ zei Oscar nu. ‘Dus het lag aan mij?’ Vroeg ik hem. ‘Dat is niet wat ik zeg,’ reageerde hij. ‘Dat is precies wat je zegt,’ ging ik ertegenin. Ze hadden kennelijk geen goed excuus. Oscar zuchtte. ‘Nee het lag niet aan jou, wij waren bang voor je reactie,’ zei hij.

‘En jullie hadden niet bedacht dat ik het mogelijk zou kunnen lezen en dat mijn reactie dan veel erger zou zijn?’ Vroeg ik ze. Ze bleven weer stil. ‘We wilden het je echt wel vertellen, maar er moest een beter moment komen,’ zei Sol. Ik zuchtte. Hadden ze überhaupt door hoe stom ze klonken?

‘Jij en Oscar hebben letterlijk gezegd dat jullie je zorgen maakten om me en dan laten jullie allebei de onderwerpen van jullie berichten achterwege? Wat voor beter moment willen jullie?’ Vroeg ik Sol en Oscar. Ze bleven akelig stil.

‘Hoe denken jullie dat dit voor mij is? Dit is niet zomaar van de baan, lik m’n reet,’ beet ik ze toe. ‘Graag,’ grapte Sol. Ik zond hem een vernietigende blik. ‘Nee natuurlijk niet, goorlap,’ zei hij daarna. Het bleef even stil. ‘Maar Viktor wil dat wel graag,’ zei Sol. ‘Gast what the fuck?’ reageerde Viktor verbijsterd.

Sol maakte me zo fucking kwaad. Ik balde mijn vuisten en sprong op hem af. Hij haalde het bloed onder mijn nagels vandaan. Waarom begreep hij niet hoe kut ik me voelde? Ze hadden me wekenlang bedrogen en hij deed alsof het niets was. Voordat ik uit kon halen, schoot Oscar overeind. Hij greep mijn polsen vast en draaide ze op mijn rug.

‘Rot op, fucking klootzak,’ schreeuwde ik tegen Sol. ‘Donder op, nu!’ herhaalde ik mezelf. Zonder weerwoord stond hij op en verliet hij mijn huis. ‘Laat me los,’ snauwde ik daarna naar Oscar. Hij luisterde niet. ‘Laat me los zei ik, Oscar,’ zei ik nog eens. Hij hield me alleen maar steviger vast. Ik worstelde om uit zijn greep te komen. Viktor, die nog op de bank zat, keek haast in shock toe.

Maxim (manxman)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu