Maxim (manxman)

13

Pov Maxim

Ik draaide me vermoeid om in mijn bed. Het was zaterdag en eindelijk kon ik uitslapen. Ik wierp een blik op de wekker naast mijn wekker, zes uur. Verdomme, waarom werd ik nou zo vroeg weer wakker? Ik sloot mijn ogen en liet mezelf weer wegzakken in een diepe slaap.

Het was niet mijn biologische wekker maar mijn ringtoon die me om half negen voor een tweede keer wekte. Ik rekte me uit en griste mijn telefoon van het nachtkastje af. Oscar. Ik drukte het toestel tegen mijn oor nadat ik had opgenomen. 'Hey, Max,' begroette hij me. 'Hey,' mompelde ik terug. 'Heb ik je wakker gebeld?' Vroeg hij lachend, maar ergens hoorde ik het schuldgevoel in zijn stem. 'Ja, maar het maakt niet uit hoor,' antwoordde ik. 'Gelukkig. Heb je zin om mee te gaan naar het strand met Sol, Viktor en mij?' Vroeg Oscar. 'Hoe laat?' Geeuwde ik. 'Half elf, als je dat redt?' Stelde hij voor. 'Prima.'

Om tien voor half elf propte ik een handdoek in mijn tas, gevolgd door een boek, zonnebrand, een flesje water, een pakje kaarten, een pak wafels en een zonnebril. Ik stapte op de fiets en reed naar Oscars appartementencomplex. Bij de ingang stonden ze alle drie al op me te wachten. Ik was ietsjes te laat. Kennelijk had ik mijn fiets tempo overschat en was ik langzamer dan normaal. Ik verweet het aan de drukke werkweek die ik had gehad.

We fietsten naar het strand en zetten onze fietsen neer op het achterste deel van de parkeerplaats. We liepen het strand op en zochten een goed plekje op op het strand. Tegen de duinen aan op het mulle zand spreidden we onze handdoeken uit. We gingen alle vier op onze handdoek liggen en babbelden wat over de afgelopen week.

Na een tijdje gepraat te hebben, pakte ik mijn boek en besloot ik te gaan lezen. De zon verwarmde mijn lichaam en niet veel later smeerde ik mezelf in met zonnebrand.

Een uur later vroeg Sol wie er mee de zee in ging. Ik klapte mijn boek dicht en duwde mezelf overeind. 'Yes, ik dacht dat jullie allemaal bleven liggen hier,' zei hij opgewekt tegen me. Ik stond op en liep voor hem uit het strand over. Bij de zee aangekomen liep ik langzaam steeds iets verder het water in. 'Fuck wat koud zeg,' zei Sol achter me. Ik keek hem even aan en zag hem naar me grijnzen.

'Sol nee,' zei ik waarschuwend tegen hem toen ik doorhad dat hij iets van plan was. 'Laat dat!' Zei ik nog een keer toen hij een schijnbeweging maakte. Hij sprong naar me toe en duwde me om, waardoor we allebei in het water vielen. 'Sol, fucking eikel,' riep ik proestend uit toen ik weer boven water kwam. Hij lachte er zelf hard om.

We liepen iets terug en na een tijdje ging Sol zitten in het water, waardoor hij tot zijn navel in de zee verdween. Ik bleef een stukje voor hem staan. Er was verder niemand bij ons in de buurt. Sol keek me met half dichtgeknepen ogen tegen de zon in aan. 'Gaat alles wel goed met jou?' Vroeg hij uiteindelijk. Verbaasd keek ik hem aan. 'Je lijkt zo afwezig de laatste tijd,' verduidelijkte hij zichzelf. Ik zei niks en keek langs hem heen. Ik wilde het hem niet vertellen. Ik durfde het niet. Ik was bang dat ik alles zou verpesten als ik zei dat ik verliefd was op Viktor en daarom uit het voetbalteam was gestapt. Dat ik mezelf wilde afzonderen, om mezelf te beschermen tegen de komende afwijzing. Dat ik het liefst als een kluizenaar in mijn huis bleef. Voor altijd.

'Maxim, ik ben niet gek. Ik zie en merk dat er iets is. Alsjeblieft, vertel het me. Ik wil je niet zo zien, wegkwijnend in je gedachten. Alsjeblieft vertel me waar je steeds zo aan denkt.' Smekend keek hij me aan.

Ik wist niet wat ik moest zeggen en keek langs hem heen het strand op. 'Max, alsjeblieft,' probeerde Sol nog een keer. Ik slikte en keek hem aan. Hij keek me gepijnigd aan. 'Ik, ik weet het gewoon niet. Ik ben zo verward en ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen om alles op orde te krijgen. Het is gewoon een puinhoop hierboven,' zei ik uiteindelijk en ik wees naar mijn hoofd.

'Wat is er dan zo verwarrend?' Vroeg Sol begripvol door. Ik wist dat hij me wilde laten praten. Hij wilde dat ik hem alles vertelde. 'Alles,' gaf ik toe. Ik zuchtte en wreef over mijn gezicht. 'Jij en Viktor verzwijgen van alles met z'n tweeën, ik weet niet wat ik van de hele voetbal situatie moet denken op het moment en ik probeer hém uit mijn hoofd te zetten en te vergeten.'