BAB 34

62 6 0
                                    

“KITA nak ke mana, encik tengku?” soal aku setelah kami memasuki kereta milik Tengku Asyraf.

Dia aku lihat sedang melihat sesuatu pada telefon miliknya sebelum dia memandang aku.

“Kita lunch dulu la. Lapar pula perut ni,” kata Tengku Asyraf sambil tersengih meluahkan kelaparan dia itu.

Serbah salah pula aku mahu cakap. Ini salah Ros dan Aurelia lah ni. Sudah tahu kawan mereka yang satu ini sedang berpuasa sunat, mereka suruh lagi aku keluar. Sekarang ini siapa yang susah? Tengku Asyraf pun sudah mengajak aku makan. Takkanlah aku mahu berbuka semata-mata mahu makan berdua dengan tengku Asyraf saja?

“Miqa?” panggil Tengku Asyraf.

Aku mengelamunkah tadi? Astaghfirullah. Apalah yang aku sedang fikirkan sebentar tadi?

“Iya?” jawab aku dengan polos.

Did you have any recommend nak makan kat mana? Maklum la saya ni tak berapa sangat kalau kat Melaka,” kata Tengku Asyraf sambil ketawa.

Sorry la, tengku,” jawab aku.

Tengku Asyraf mengerutkan dahi. Pelik akan permohonan maaf aku itu.

Actually saya tengah puasa,” kata aku sambil tersengih rasa bersalah.

“Puasa? Bukan puasa lama lagi ke?” soal Tengku Asyraf dengan musykil.

Ini bukan setakat alasan saja aku mahu bagi. Sudah memang kebetulan yang aku sedang berpuasa. Tengku Asyraf yang salah timing mengajak aku makan. Bukan salah aku. Masa sekarang inilah fikiran aku tiba-tiba mahu menyalahkan Tengku Asyraf. Bukannya tengku tahu pun aku mahu berpuasa hari ini.

“Puasa sunat…,” jawab aku. Lantas aku memandang ke luar jendela.

“Habis kenapa awak tak bagitau saya awal-awal tadi?” soal Tengku Asyraf.

“Dah kawan saya yang memaksa. What should I say? Saya pun tak tau pula tengku datang nak ajak makan. Ingat nak ajak main polo,” kata aku.

Okey. Sekarang aku rasa macam mahu saja gam mulut aku. Banyak-banyak benda memang kenapalah aku cakap pasal polo pula? Cubalah cakap sukan lain macam badminton ke? Ataupun bola jaring. Bola tampar pun okey juga. Dulu aku suka mengikuti pertandingan bola jaring dan bola tampar. Eh, dah kenapa pula aku cakap pasal diri aku sendiri?

“Kenapa? Awak rasa nak main polo ke? Ke awak nak tengok saya main polo?” soal Tengku Asyraf.

I’m too sexy to play polo, am I right?” bisik Tengku Asyraf secara dekat kepada aku.

Jarak yang ada kami hanyalah 3 inci saja. Macam mana aku tahu? Sebab aku merupakan tukang jahit dan selalu akan ada pita ukur bersama aku. Masalahnya sekarang ini, Tengku Asyraf betul-betul telah membuatkan hati aku tidak keruan. Ya, Allah. Boleh batal juga puasa aku kalau macam beginilah nampak gayanya.

Dup dap… dup dap…

Cik jantung, please stop it! Kita tak nak Tengku Asyraf dengan bunyi jantung ini berdegup kencang. Jadi, kalau tidak mahu rasa malu, better duduk diam saja. Cakap sikit sudah mahu berdegup kencang. Macamlah tidak pernah nampak atau dengar orang cakap macam tu kat kau, Safa.

Yes, memang tak pernah! Haaaaa! That’s why cik jantung ni gembira semacam saja. Sebab rasa terpikat. Jangan mimpilah kau, Safa. Tengku Asyraf tu mahu jadi kawan kau saja sebab kau sudi mahu simpan rahsia dia. Kalau ikutkan, memang dia tidak mahulah berkawan dengan kau. Apa lagi lebih dari itu. Kau bukannya siapa-siapa pun.

Fikiran aku pula memainkan peranan. Iya. Aku bukanlah siapa-siapa.

It's like we're not going out. Iya la. Sekarang ni pun saya tengah puasa. So, tengku, thanks for invitng me. But maybe nex time la kita keluar. Tu pun kalau saya tak busy,” kata aku saja mahu mengalihkan perhatiannya.

Behind The Love Story [COMPLETE]Where stories live. Discover now